Οι λίγοι ήρωες και οι μονίμως «λίγοι»
Η ανείπωτη οικολογική αλλά και κοινωνική καταστροφή σε πολλά σημεία της χώρας από τις πυρκαγιές είναι αναμφισβήτητα ένα τραγικό γεγονός, δεν είναι όμως το χειρότερο. Κρίνοντας από όσα (δεν) έχουν συμβεί τις τελευταίες δεκαετίες σε αυτήν τη χώρα, το χειρότερο είναι ότι παρόμοια φαινόμενα θα επαναληφθούν, σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια.
Διαβάσαμε και ακούσαμε τις προηγούμενες μέρες τους πολιτικούς ηγέτες αυτής της χώρας, νυν και πρώην, να λένε για «πρωτόγνωρες καταστάσεις» και για «αιφνιδιασμό από την κλιματική αλλαγή» και ομολογουμένως μείναμε άφωνοι και από τους μεν και από τους δε. Δεν γεννηθήκαμε, βλέπετε, ούτε πέρσι ούτε πριν από τρία χρόνια.
Η πολιτική ευθύνη της τωρινής και φυσικά των προηγούμενων αυτής κυβερνήσεων για αυτήν και πολλές άλλες καταστροφές από πυρκαγιές είναι δεδομένη. Το κάψιμο της Εύβοιας, της Αττικής, της Ηλείας, της Μεσσηνίας και όχι μόνο απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι πυρκαγιές έχουν ενόχους και αυτοί είναι ξεκάθαρα οι νυν, οι πρώην και οι… παραπρώην. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση.
Ο πιεσμένος Καρτάλ και η ευκαιρία του Ολυμπιακού
Απέδειξε, όμως, και μερικά πράγματα ακόμη. Όπως το ότι αφενός το επάγγελμα του πυροσβέστη είναι από τα πλέον επικίνδυνα και σημαντικά και αφετέρου ότι ο αριθμός πυροσβεστών στην Ελλάδα ήταν, είναι και ελπίζουμε να μην παραμείνει εγκληματικά χαμηλός, ιδίως για μια χώρα τόσο πλούσια σε βλάστηση.
Και πώς βοηθάμε τους πυροσβέστες ως κράτος προκειμένου να κάνουν σωστά αυτήν την άκρως σημαντική και επικίνδυνη δουλειά; Μα φυσικά με το να διατηρούμε το πυροσβεστικό σώμα μονίμως υποστελεχωμένο και να του παρέχουμε «σφεντόνες» σε επίπεδο εξοπλισμού και μηχανημάτων προκειμένου να αντιμετωπίσει τις θεόρατες φλόγες.
Δυστυχώς αποδείχθηκε επίσης για ακόμα μια φορά περίτρανα η έλλειψη οργάνωσης και η παροιμιώδης ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να αντιμετωπίζει έγκαιρα και -στοιχειωδώς- αποτελεσματικά φυσικές καταστροφές. Αν πιάσει φωτιά, θα πρέπει να τη σβήσει η... θάλασσα, και αν προκύψουν πλημμύρες λόγω έντονης βροχής, ε, θα περιμένουμε να σταματήσει να βρέχει και να βοηθήσουν οι εθελοντές και οι ΜΚΟ.
Συνηθίζουμε να χαρακτηρίζουμε «φονικές» τέτοιου είδους πυρκαγιές, όμως έτσι βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος. Όχι, δεν είναι φονικές οι πυρκαγιές. Φονική είναι η αντιμετώπιση των εκάστοτε κυβερνώντων, οι οποίοι τις βλέπουν να έρχονται εδώ και δεκαετίες και δεν κάνουν το μέγιστο που μπορούν για το καλό των πολιτών (τους οποίους, υποτίθεται, εκπροσωπούν) και της γης στην οποία ζουν.
Και για να το πούμε και ωμά, όπως το είχε πει κάποτε και ο Εντουάρντο Γκαλεάνο: Αν ο πλανήτης ήταν τράπεζα, θα είχε σωθεί. Κάθε φορά που προκύπτει οικολογική καταστροφή στην Ελλάδα, η φράση του δυστυχώς επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο. Και θα συνεχίσει να επιβεβαιώνεται, όσο οι πυροσβέστες παραμένουν απελπιστικά λίγοι και οι πολιτικοί ηγέτες της χώρας εγκληματικά «λίγοι»…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
