«Είναι αργά το βράδυ»

Το ψηφιακό σύμπαν μάς κρατά «μαζί» παγκόσμια. Η παγκόσμια κόρη μου, μού έβαλε την ιδέα. «Μαμά, καταλαβαίνεις τι ώρες μπαίνει και κάνει μάθημα on line ένας φοιτητής που είναι γραμμένος σε Πανεπιστήμιο του Καναδά, π.χ., (η κόρη μου πάντα λέει «πι χι») αλλά παραμένει στην Ελλάδα;»

Είμαι από τους ανθρώπους που, όσο κι αν προσπαθούν να μην επηρεάζονται ψυχικά από τον καιρό και την ώρα, από τη συννεφιά, τη βροχή και το σκοτάδι, διατηρούν την κρυφή ελπίδα της θερινής ώρας. Είμαι, όσο κι αν το κρύβω, από τους ανθρώπους που δεν θα μπορούσαν να ζουν ανάμεσα στη Νορβηγία και τον Βόρειο Πόλο όπου δεν ξημερώνει για τέσσερις μήνες, παρά μόνο για τρεις μέρες για να δω τις φάλαινες και το Βόρειο Σέλας πριν φύγω από τη ζωή. Και δεν θα επιθυμούσα να ζω στο Μπέργκεν της Νορβηγίας όπου βρέχει 230 μέρες το χρόνο.

Υποτίθεται πως (από του χρόνου;) οι χώρες θα έχουν, όπως έχει νομίζω συμφωνηθεί στην Ευρώπη, την ελευθερία επιλογής σταθεροποίησης σε κάποια από τις δύο «ώρες»: τη χειμερινή ή τη θερινή.

Υποτίθεται πως η παγκοσμιοποίηση δεν «εκτελεί» μια σειρά από ελευθερίες. Ωστόσο, η παγκοσμιοποίηση 2020 είναι για τους περισσότερους ανθρώπους παντελώς ακατάληπτη κι απρόβλεπτη. Ίσως οι «ημίθεοι» του κόσμου τούτου, γνωρίζουν περισσότερα.

Πάντως, η κόρη μου με έφερε ενώπιον μιας ακόμα έννοιας, πέρα από τη θερινή ή τη χειμερινή ώρα που φοβάμαι εδώ και χρόνια ως Ελληνίδα.

Η ψηφιακή διασύνδεση που αφορά τους πάντες και δεν αφήνει τις κοινωνίες κλειστές παρά τους κατ’ οίκον περιορισμούς, κάνει τους ανθρώπους να χάνουν κυριολεκτικά το ζωτικό ύπνο τους. Κι αναρωτιέμαι. Εκτός εάν επανέλθουμε στην προ-Covid-19 εποχή, τα παγκόσμια on-line συνέδρια, μαθήματα, σεμινάρια, διαλέξεις, συναλλαγές και κάθε είδους επικοινωνίες, μήπως θα ακυρώσουν και την ελευθερία επιλογής ώρας (θερινής ή χειμερινής - που την απεύχομαι εδώ και χρόνια, αφελώς); Προφανώς, αυτό δεν έχει πια τη σημασία που η αφελής σκέψη μου τής είχε αποδώσει.

Στην περίπτωση που συνεχίσουμε στο ίδιο παγκόσμιο εύρος την ψηφιακή ζωή μας - και προκειμένου να κοιμάται ο κόσμος (η ψηφιακή πραγματικότητα δεν μπορεί να ανατρέψει τη βιολογική) - μήπως η επόμενη έννοια κι αφελής αγωνία μου είναι «η παγκόσμια ώρα»;