Αυτό δεν ήταν ένα μετάλλιο, αυτό ήταν ένα μάθημα

Πόσες φορές στην καθημερινότητα μας έχουμε ξεστομίσει εκφράσεις όπως «δεν αντέχω άλλο», «δεν μπορώ τα παρατάω». Εκφράσεις που βγαίνουν από μέσα μας μετά από αναποδιές. Το μάθημα το πήραμε όλοι μας από ένα παλικάρι που πάλεψε κόντρα σε συναισθήματα απογοήτευσης που του προκάλεσε μία απώλεια μεταλλίου.

Ο Απόστολος Χρήστο μερικά 24ωρα πριν είχε χάσει ένα χάλκινο Ολυμπιακό μετάλλιο για δύο δέκατα του δευτερολέπτου. Για πολλούς από εμάς αυτό μπορεί να περνάει στο ντούκου, αλλά αυτό το παιδί δουλεύει τέσσερα χρόνια γι’ αυτή τη στιγμή και είδε να χάνεται μέσα από τα χέρια του.

Πολλοί θα είχαν απογοητευτεί και θα είχαν πετάξει λευκή πετσέτα. Μπορεί να μην κατέβαιναν καν στα 200μ. ύπτιο μετά την απώλεια του μεταλλίου στα 100μ. Ο Απόστολος Χρήστου όχι απλά κατέβηκε να παίξει, αλλά έδειξε σε όλους μας ότι το «απογοητεύομαι», «τα παρατάω» δεν υπάρχουν σαν εκφράσεις.

Δεν θα έπρεπε ούτε καν να τα σκεφτόμαστε. Με πείσμα και πίστη γίνονται τα όνειρα πραγματικότητα, διαφορετικά παραμένουν όνειρα. Ο Χρήστου πίστεψε, ήξερε ποιος είναι και δεν άφησε μία ατυχία να τον λυγίσει. Κανένας αθλητής δεν πρέπει να αφήνει μία άτυχη στιγμή να τον πάρει από κάτω. Κανένας άνθρωπος ακόμα και στην καθημερινότητα του δεν θα πρέπει να επιτρέπει στον εαυτό του να παραδώσει τα… όπλα. Ο Χρήστου πήρε ένα παλικαρίσιο μετάλλιο και έδωσε ένα μάθημα σε όλους μας.