Ο Γιάννης Φιλέρης παρουσίασε το βιβλίο του στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Παρουσιάστηκε στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το βιβλίο του διευθυντή του ΦΩΤΟΣ, Γιάννη Φιλέρη με τίτλο «87 Τίποτα δεν μας σταμάτησε».
Η εκδήλωση που έγινε την Τρίτη, με διοργανωτή τον Ελληνικό Κύκλο Βρυξελλών (με εμπνευστή και οικοδεσπότη τον Μιχάλη Κρητικό), υπό την αιγίδια του ευρωβουλευτή Στέλιου Κούλογλου, είχε σαν κεντρικά σημεία αναφοράς τα βιβλία του Γιάννη Φιλέρη "87, τίποτα δεν μας σταμάτησε" και του Βασίλη Σκουντή "είμαστε πια πρωταθλητές".
«Ακόμη και τώρα 30 χρόνια μετά το Ευρωμπάσκετ συζητιέται, είναι αντικείμενο μιας εκδήλωσης όπως η σημερινή δείγμα της απήχησης που είχε σαν αθλητικό και όχι μόνο γεγονός» είπε ο Γιάννης Φιλέρης και πρόσθεσε: «Η μεγάλη επιτυχία ξεπέρασε τα στενά αθλητικά πλαίσια και έχει μείνει σαν ορόσημο του αθλητισμού αλλά και της δεκαετίας του 80. Μη ξεχνάμε ότι εκείνη τη χρονιά, το 1987, η Ελλάδα είχε φτάσει μια ανάσα πριν από την πολεμική σύρραξη με την Τουρκία ενώ θρήνησε περισσότερα από 1.000 νεκρούς σε φονικό καύσωνα. Κι όμωςμ όταν ρωτήσεις κάποιον τι θυμάται από το 1987, θα πει κατευθείαν Ευρωμπάσκετ».
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Το ακροατήριο συμμετείχε ενεργά στη συζήτηση είτε μέσω της διαδραστικής διαδικασίας, είτε με απευθείας ερωτήσεις σύρραξη με την Τουρκία ενώ θρήνησε περισσότερα από 1.000 νεκρούς σε φονικό καύσωνα. Κι όμως όταν ρωτήσεις κάποιον τι θυμάται από το 1987, θα πει κατευθείαν Ευρωμπάσκετ"
Ο Παναγιώτης Φασούλας, τόνισε από την πλευρά του: «Δεν είναι τυχαίο ότι λέμε Ευρωμπάσκετ και εννοούμε αυτό της Αθήνας. Όλα τα άλλα έχουν κάποιο νούμερο να τα ακολουθεί. Αυτό παραμένει ... ανεξίτηλο. Έχω πει πολλές φορές ότι βρεθήκαμε 12 παίκτες στην καλύτερη στιγμή της καριέρας μας, αλλά και ήταν πράγματα που έγιναν για να πάρουμε το χρυσό μετάλλιο. Λένε ότι βάλαμε από κάτω τον εγωισμό μας. Δεν θα συμφωνήσω απόλυτα. Ίσως γιατί ήμασταν και αρκετά εγωιστές, που στο τέλος δεν θέλαμε να χάσουμε από κανέναν»..
Και ο Μιχάλης Κακιούζης πρόσθεσε: «Αν δεν υπήρχαν ο Φασούλας και οι συμπαίκτες του, δεν θα έφτανε η στιγμή να σηκώσει και αυτός το βαρύτιμο κύπελλο που ζυγίζει ... πολλά κιλά και γίνεται ακόμη βαρύτερο όταν συνειδητοποιείς τι έχεις πετύχει. Εγώ είμαι ένα παιδί του 87, που έπαιξε μπάσκετ επειδή είδε με τα μάτια του αυτόν το θρίαμβο".
«Για μας όλους ήταν το ευ ζην ... » σημείωσε και ο Β. Σκουντής, συγγραφέας του «Είμαστε πια πρωταθλητές».
