Η πνευματική προσέγγιση
Ο Παναθηναϊκός «καίγεται» να κερδίσει το αποψινό (30/4) παιχνίδι με την Εφές Αναντολού στην Τουρκία για να πάρει πάλιι στα χέρια του το πλεονέκτημα έδρας

Ο Παναθηναϊκός δίνει ίσως το κρισιμότερο παιχνίδι της φετινής ευρωπαϊκής του πορείας, καθώς απέναντι στην Εφές Αναντολού σε μια «καυτή» έδρα πρέπει να μείνει όρθιος και να κάνει το μπρέικ.
Να πάρει στα χέρια του πάλι το πλεονέκτημα και μια πολύ καλή ευκαιρία είναι στο τρίτο ματς της σειράς, ώστε να πάρει αυτός το προβάδισμα με 2-1 στις νίκες.
Κύπελλο Ελλάδος: Οι τιμές των εισιτηρίων του τελικού
Εάν δεν τα καταφέρει τότε τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα και η πίεση θα είναι πολύ μεγάλη στις πλάτες του Εργκίν Αταμάν και των παικτών του.
Οι «πράσινοι» λοιπόν έχουν την ευκαιρία να αλλάξουν τη μοίρα τους και να αποκτήσουν δικαίωμα στην ελπίδα βάσιμα κερδίζοντας μέσα στην Τουρκία την Εφές.
Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει να αλλάξουν κατά πολύ την απόδοσή τους όπως αυτή ήταν στα δύο πρώτα παιχνίδια και κυρίως να μπορέσουν να βρουν τις απαντήσεις στο πολύ καλό αμυντικό πλάνο του Λούκα Μπάνκι.
Ο Ιταλός τεχνικός είναι αλήθεια πως στα ματς του ΟΑΚΑ πήγε πάρα πολύ καλά απέναντι στον Κέντρικ Ναν, τον νούμερο ένα κίνδυνο του Παναθηναϊκού αναγκάζοντάς τον να κάνει πράγματα που δεν μπορεί ή δεν θέλει πάνω στο παρκέ και κυρίως να «χαλάσει» παράλληλα τις αποστάσεις στην επίθεση των «πρασίνων».
Εκεί εστιάζεται και η λάθος αντίδραση του Παναθηναϊκού στο συγκεκριμένο αμυντικό πλάνο με τους παίκτες του να μην βρίσκουν τις ελεύθερες θέσεις για να σουτάρουν ή να δεχθούν τη μπάλα και να δημιουργήσουν.
Πάνω από όλα όμως θα πρέπει να είναι έτοιμοι πνευματικά να αντέξουν και στην πίεση της έδρας, αλλά κυρίως στο μεγάλο «πρέπει» που υπάρχει πλέον μετά την ήττα στο δεύτερο ματς της σειράς.
Από την προσέγγιση που θα έχουν οι παίκτες του στο πνευματικό κομμάτι θα εξαρτηθούν πάρα πολλά για την απόδοσή τους στο παιχνίδι. Αν δηλαδή θα επιβληθούν στους αντιπάλους τους με ενέργεια, ένταση και δύναμη δείχνοντάς τους πως είναι αποφασισμένοι να… πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους.
Το έχουν κάνει στο Μονακό και τα κατάφεραν σε μια πάρα πολύ δύσκολη συνθήκη, αλλά και έδρα. Γιατί όχι και στην Κωνσταντινούπολη;