Όταν το μυαλό δεν είναι στον Ολυμπιακό...

Απογοητευτική εμφάνιση του Ολυμπιακού και δίκαιη ήττα στο Βερολίνο από την Άλμπα, σαν φρένο στην πορεία των τελευταίων εβδομάδων. Με παράλογη διαφορά στο σκορ, με λογική εξήγηση.

Φαινόταν εδώ και μέρες σα να ασχολείται με οτιδήποτε άλλο ο περίγυρος, πιθανώς και η ίδια η ομάδα τελικά, παρά με τον αγώνα του. Τι συνέβη με τις ρωσικές ομάδες, πώς πήγε η βαθμολογία με την αποβολή τους, τί θα γινόταν στο Ρεάλ-Αρμάνι, τί συνέφερε τον Ολυμπιακό από διάφορα αποτελέσματα άλλων αγώνων, πώς θα γίνει να αποφευχθεί η Εφές στα play off. Κι ένα σωρό τέτοια. Είχε προηγηθεί και η μεγάλη νίκη στην ίδια χώρα επί της Μπάγερν με απολαυστικό μπάσκετ, είχε και τρεις απουσίες η Άλμπα ενώ ο Ολυμπιακός ταξίδεψε πλήρης, ε δεν ήθελε και πολύ.

Το στοχευμένο ξεκίνημα είχε μικρή διάρκεια κι όλα διαφοροποιήθηκαν στο τελευταίο κομμάτι του πρώτου ημιχρόνου, εκεί που το 24-28 έγινε ξαφνικά 34-28. Έκτοτε ο Ολυμπιακός πήγαινε κάπως να επιστρέψει και ποτέ δεν επέστρεψε. Ο προπονητής της γερμανικής ομάδας την ξέρει τόσο καλά που μπορεί να τη διαχειρίζεται άψογα, ενώ το σερί των προηγούμενων νικών της έδινε και καλή ψυχολογία. Ο Ολυμπιακός δεν έπαιρνε πόντους από την περιφέρεια πλην ενός ξεσπάσματος του Ντόρσεϊ, η άμυνά του όσο περνούσε η ώρα γινόταν και χειρότερη, οι προσπάθειες του Βεζένκοφ και του Μάρτιν επιθετικά προφανώς και δεν ήταν αρκετές. Η στατιστική στη μεγαλύτερη διάρκεια δεν ήταν για τέτοια ήττα, αλλά στο μισό του Ολυμπιακού οι Γερμανοί έκαναν πάρτι. Με τον Λο να κάνει το ματς της ζωής του, τον Στίκμα σούπερ, τους υπόλοιπους συνεπείς και τον Μπαρτζώκα να μην μπορεί να πιστέψει και να εκρήγνυται στα time out.

Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του πέντε αγώνες. Ας σκέφτεται μόνον αυτούς, τίποτε άλλο. Συνδυασμούς και σενάρια... Όταν έχει το μυαλό στο παιχνίδι του, δεν αντιμετωπίζει προβλήματα. Όταν ξεφεύγει, ξεφεύγει. Το μεγαλύτερο μάθημα από το πάθημα του Βερολίνου αυτό είναι...