Ο συνεπής Μπαρτζώκας και ο ασυνεπής Φαν’τ Σιπ

Mετά τη Βαρκελώνη και τη Μόσχα, ο Ολυμπιακός έχασε σε μία ακόμη ρωσική πόλη, στην Αγία Πετρούπολη και συμπλήρωσε τρεις συνεχόμενες ήττες μακριά από τον Πειραιά, απέναντι βέβαια σε σπουδαίες ομάδες.

Κι αν στην Ισπανία χρειάστηκε η παράταση για να υποκύψει και στη Μόσχα έγινε μάχη, στη «Βενετία του Βορρά» ακολουθούσε στο σκορ και δεν το πάλεψε ως το τέλος, γιατί ξέμεινε από εμπνεύσεις, λύσεις και πάθος. Βλέπαμε τους παίκτες της ρωσικής ομάδας να παλεύουν λες και έπαιζαν στον τελικό και τους αθλητές του Μπαρτζώκα να είναι χαλαροί και να χάνουν εύκολα λέι απ.

Το ΣΕΦ σίγουρα τους δίνει ώθηση, οι μεγάλες ομάδες όμως κάνουν και διπλά, ιδιαίτερα απέναντι σε αντιπάλους που έχουν τους ίδιους στόχους, γιατί με την ήττα στη Ρωσία βρέθηκε στην ίδια κατάταξη με τη Ζενίτ. Μόνο μία φορά προηγήθηκε ο Ολυμπιακός, 58-59 στο 31’. Μετά έσβησαν τα φώτα και η ρωσική ομάδα με ένα σερί 9-0 έφτασε το σκορ στο 67-59 και ουσιαστικά καθάρισε το ματς. Η ομάδα του Μπαρτζώκα δεν είχε αυτή τη φορά χαλύβδινη άμυνα, δεν πήγε καλά στον τομέα όπου έπαιρνε άριστα μετά τις μεγάλες νίκες, καθώς οι αντίπαλοι έκαναν σουτ χωρίς ιδιαίτερη πίεση.

Μια ομάδα βέβαια δεν χτίζεται από τη μια μέρα στην άλλη, απλώς βελτιώνεται αγώνα με τον αγώνα και ο Ολυμπιακός πρέπει να βάλει πλέον πιο ψηλά τον πήχη και μετά από 9 αγωνιστικές και την προσθήκη του Έισι να έχει ως στόχο την είσοδο στο φάιναλ 8 και γιατί όχι στο φάιναλ 4.

Κι αν ο Μπαρτζώκας χτίζει τώρα τον νέο Ολυμπιακό, ο Φαν’τ Σιπ συμπλήρωσε δύο χρόνια στην Εθνική με ισάριθμες αποτυχίες, τον μη προβιβασμό στο Νέισονς Λιγκ και τον αποκλεισμό από το Μουντιάλ του Κατάρ. Και στο ματς με την Ισπανία αποδείχθηκε για ένα ακόμη ματς ότι η ομάδα που έφτιαξε ο Ολλανδός δεν μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, αφού δεν είχε ούτε μία ευκαιρία, ένα σουτ να ενοχλήσει τον Ισπανό τερματοφύλακα.

Και αυτή ήταν η εικόνα μας και στα προηγούμενα ματς, πλην του πρώτου ημιχρόνου στη Σουηδία, εκεί όπου η Εθνική έκανε το εύκολο λάθος, το αχρείαστο πέναλτι του Μαυροπάνου στο 0-0. Και στο ΟΑΚΑ επαναλήφθηκε η ανόητη ενέργεια, αυτή τη φορά από τον Γιαννούλη. Δύο ενέργειες που έκριναν δύο αποτελέσματα, αφού ακόμη κι αν κερδίζαμε το Κόσοβο και τη Γεωργία, τρίτοι θα ήμασταν.

Κι όμως στην ΕΠΟ βιάζονται να του ανανεώσουν το συμβόλαιο για να οδηγήσει την Εθνική και στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Από τι είναι ευχαριστημένοι δεν το καταλαβαίνουμε. Ίσως γιατί προτιμά να βαφτίζει στόπερ τον Τσιμίκα, προκειμένου να μην καλέσει στην Εθνική τον Μανωλά και τον Παπασταθόπουλο, που έχουν φωνή και άποψη.

Όσοι θέλουν να τον κρατήσουν ισχυρίζονται ότι μετά από μια διετία δεν μετρούν τα αποτελέσματα αλλά η εικόνα και η προοπτική, όμως αν ήταν πρόεδροι σε σύλλογο θα έδιωχναν κακήν-κακώς τον προπονητή τους μετά από δύο αποτυχίες σε ισάριθμες διοργανώσεις. Αλλά μήπως ενδιαφέρονται για την πρόοδο του ελληνικού ποδοσφαίρου; Όλες οι ενέργειές τους παραπέμπουν στο αντίθετο και το μόνο που τους νοιάζει είναι να παίρνουν τους παχυλούς μισθούς τους.