Ολυμπιακός: Το «πάλι από την αρχή» έχει αιτίες

H ήττα του Ολυμπιακού από τον Παναθηναϊκό είναι ουσιαστικά καταδικαστική. Οι Πειραιώτες έφτασαν τις τέσσερις ήττες ή αν θέλετε καλύτερα τα πέντε αρνητικά αποτελέσματα στα τελευταία έξι παιχνίδια τους. Έχασαν σημαντικό έδαφος στην κατάταξη και ουσιαστικά είπαν «αντίο» στην πρόκριση. Ας μη γελιόμαστε. Αυτή είναι η αλήθεια.

Ναι, μένουν ακόμη 10 αγωνιστικές, αλλά υπάρχει κάποιος που πιστεύει πως μπορεί η ομάδα να ανακάμψει με αυτήν την προβληματική και ηττοπαθή αγωνιστική εικόνα που παρουσιάζει; Και απέναντι σε ποιους; Υπάρχει η διακοπή και μετά παιχνίδια κόντρα στην ισχυρή Εφές στην Πόλη (18/2), η οποία «διψά» για νίκες για να παγιώσει τη θέση στα προημιτελικά, ενώ στη συνέχεια ακολουθεί το ματς κόντρα στην ΤΣΣΚΑ στο ΣΕΦ (25/2). Και μετά; Ταξίδι στη Βιτόρια κόντρα στη... λυσσασμένη Μπασκόνια (που διέλυσε τη Ρεάλ στη Μαδρίτη), η οποία μόλις έριξε τους «ερυθρόλευκους» στη 12η θέση, κάνοντας όνειρα για οκτάδα. Η ομάδα δεν σε εμπνέει πως μπορεί να κάνει την οποιαδήποτε υπέρβαση, ούτε και μπορείς να της έχεις εμπιστοσύνη. Είναι ικανή να νικήσει τη «ρωσική αρκούδα» στο Φάληρο και ακολούθως να χάσει στο «σπίτι» της από τον Ερυθρό Αστέρα!

Ο διαφαινόμενος αποκλεισμός του Ολυμπιακού από τη συνέχεια της διοργάνωσης πρόκειται για μεγάλη αποτυχία, η οποία χρεώνεται σε όλους. Και κυρίως στους προπονητές και στους παίκτες. Τελευταία θα βάλουμε τη διοίκηση, γιατί η αλήθεια είναι πως έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της. Εμπιστεύτηκε απόλυτα το όραμα και τις επιλογές του Γιώργου Μπαρτζώκα, έκανε υπέρβαση με τη μεταγραφή-επιστροφή του Κώστα Σλούκα, ενώ έσκασε και αρκετά λεφτά για πτήσεις τσάρτερ, ώστε να εξυπηρετήσει τους Πειραιώτες στα ταξίδια τους. Η ουσία, όμως, είναι πως οι «ερυθρόλευκοι» θα μείνουν για τρίτη σερί σεζόν εκτός προημιτελικών, διατηρώντας τη θέση τους μακριά από την ελίτ της Ευρωλίγκας. Και αυτό ενοχλεί και πληγώνει το πρεστίζ ενός κλαμπ που έχει γράψει τη δική του Ιστορία στη διοργάνωση και μάλιστα με εκκωφαντικό τρόπο την τελευταία δεκαετία.

Ολυμπιακός: Λείπει από το σταφ μία φυσιογνωμία του μεγέθους του Μίλαν Τόμιτς

Επέστρεψε στον... Μάρτη του 2020

Είναι πάντως πραγματικά εντυπωσιακό αυτό που συνέβη στη φετινή ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Ενώ έδειξε σημάδια βελτίωσης φέτος, παίζοντας κατά διαστήματα εξαιρετικό μπάσκετ και σημειώνοντας ορισμένες μεγάλες νίκες, η αγωνιστική καθίζηση τον τελευταίο μήνα γκρέμισε ό,τι καλό έχτισε με κόπο το προηγούμενο διάστημα. Η πτώση είναι τόσο απότομη που κάνει κρότο, επαναφέροντας ουσιαστικά την ομάδα ακριβώς στο ίδιο σημείο με πέρσι! Τον περασμένο Μάρτη παρέμενε εκτός πλέι οφ, ο κορονοϊός έβαλε τέλος στη σεζόν και οι «ερυθρόλευκοι» είχαν αρχίσει να μιλούν για τη νέα χρονιά. Ποιοι παίκτες να έρθουν, ποιοι να φύγουν. Έντεκα μήνες μετά, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα!

Η διαφορά, όμως, είναι πως πέρσι ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε να διαχειριστεί ένα ρόστερ που δεν ήταν δικό του, ενώ φέτος δούλεψε με μία ομάδα που στελεχώθηκε ακριβώς όπως ήθελε, έχοντας προηγηθεί και μία δουλειά έντεκα μηνών! Ο διαφαινόμενος αποκλεισμός, για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί, ολοκληρώνει τη σεζόν για τους «ερυθρόλευκους» στις 9 Απριλίου (!) και μετά... καλό καλοκαίρι! Ο φετινός Ολυμπιακός δείχνει σαν να έκανε έναν μεγάλο κύκλο γύρω από τον εαυτό του, επιστρέφοντας ακριβώς στην ίδια θέση. Καμία πρόοδος και εξέλιξη.

Τα αίτια του «ναυαγίου»

Ας ρίξουμε όμως μία ματιά στο τι έφταιξε όχι μόνο τον τελευταίο μήνα αλλά γενικότερα μέσα στη σεζόν στον Ολυμπιακό, με αποτέλεσμα την αγωνιστική του κατάρρευση τις τελευταίες εβδομάδες. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, τον οποίο έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση, τόσο ως άνθρωπο όσο και ως προπονητή, άποψή μας πως έχει ένα χαρακτηριστικό. Είναι εξαιρετικός στο να στελεχώνει ρόστερ, βρίσκοντας παίκτες-λαβράκια και διαμορφώνοντας ομάδες που μπορούν να παίξουν ωραίο και καλό μπάσκετ. Όσο η ομάδα του είναι πλήρης, χωρίς προβλήματα, μπορεί να αποδώσει μπάσκετ υψηλών προδιαγραφών. Το κακό, όμως, είναι πως όταν αρχίζουν να εμφανίζονται απουσίες και τραυματισμοί, τον αποδιοργανώνει, με την ομάδα να χάνει τη χημεία και την ομοιογένειά της.

Ο φετινός Ολυμπιακός, για παράδειγμα, είναι σαν ένα παζλ. Καλοφτιαγμένο, που μπορεί να αποδώσει και να φέρει αποτελέσματα όταν είναι όλα τα κομμάτια του αρμονικά τοποθετημένα, αλλά αν απουσιάσουν ένα ή δύο από αυτά, αυτόματα... καταρρέει. Καμία αντίρρηση πως είναι πολύτιμη η απουσία του Παπανικολάου, όπως και δημιούργησε μεγάλο κενό ο τραυματισμός του Βεζένκοφ, αλλά έχετε δει κάποια ομάδα τα τελευταία χρόνια που να έχει διακριθεί στην Ευρωλίγκα δίχως προβλήματα;

Θέλετε να πάμε στη φετινή σεζόν; Η Μπαρτσελόνα έχασε τον Μίροτιτς για εβδομάδες. Η Μπάγερν είχε νοκ άουτ τον πολύτιμο Λούτσιτς. Η Ζενίτ ταλαιπωρήθηκε από κορονοϊό όσο καμία άλλη. Η Εφές στο ξεκίνημα έμαθε να ζει χωρίς τον Λάρκιν. Μερικά από τα πολλά παραδείγματα. Όλες, όμως, βρίσκονται στην οκτάδα. Καμία ομάδα δεν μπορεί να παραμείνει αλώβητη μέχρι τέλους και επιβάλλεται να διαχειρίζεσαι σωστά τα προβλήματα και να βρίσκεις λύσεις εκ των έσω.

Ορθολογική στελέχωση στο ρόστερ, αλλά στην πορεία παρουσιάστηκαν κενά

Δεν αλλάζει η άποψή μας πως το ρόστερ του Ολυμπιακού φέτος φτιάχτηκε κατά κύριο λόγο με ορθολογικό τρόπο. Έγιναν σωστές επιλογές, σύμφωνα πάντα και με το διαθέσιμο μπάτζετ που είχαν οι Πειραιώτες. Δεν έδωσαν, βέβαια, και λίγα χρήματα. Μπάγερν και Ζαλγκίρις έχουν μικρότερο από τους Πειραιώτες, αλλά οι Γερμανοί είναι στην πέμπτη θέση της κατάταξης και οι Λιθουανοί διεκδικούν θέση στα προημιτελικά. Στο θέμα μας όμως. Η ομάδα χρειαζόταν αθλητικότητα; Ναι! Ενίσχυσε λοιπόν τη φροντλάιν με τους Έλις, Μάρτιν (αυτός και αν είναι... λαβράκι), συν τον Ζαν-Σαρλ.

Εδώ υπήρχε ένα μικρό ρίσκο με την απουσία ξεκάθαρου «δεινόσαυρου» στο «5», οι οποίοι την τελευταία διετία έχουν επιστρέψει στη μόδα, το οποίο στην πορεία δεν βγήκε. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα όμως. Το θέμα, όμως, είναι πως όταν στην πορεία το πρόβλημα έβγαζε... μάτι, ο Ολυμπιακός δεν κινήθηκε για έξτρα ψηλό. Αποτέλεσμα; Η ομάδα να παρουσιάζει στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν μεγάλο πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ (διασύρθηκε σε αυτόν τον τομέα κόντρα στον Παναθηναϊκό), αλλά και στην άμυνα πάνω από τη στεφάνη.

Η πιο κομβική θέση στο σύγχρονο μπάσκετ είναι αυτή του πλέι μέικερ. Εδώ δεν διαφωνεί κανείς. Όλες οι ομάδες που πρωταγωνιστούν διαθέτουν έναν πρωτοκλασάτο γκαρντ, σε καλή παραγωγική ηλικία. Ζήτησε σωστά τέτοιον παίκτη ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι Αγγελόπουλοι έκαναν την υπέρβαση, επαναφέροντας στον Ολυμπιακό τον Κώστα Σλούκα. Έναν γκαρντ υψηλού επιπέδου αλλά και Έλληνα, ο οποίος γνωρίζει την ομάδα. Ήθελε σουτέρ-σκόρερ; Επένδυσε στο ταλέντο του Χάρισον, ο οποίος έδειξε εξαιρετικά δείγματα γραφής στην Τουρκία. Ήθελε αμυντικό εξολοθρευτή στην περιφέρεια, οπότε κινήθηκε για τον Τζένκινς, ενώ φυσικά διατήρησε στο ρόστερ του και το «άγριο άλογο» Μακ Κίσικ, τον πιο αθλητικό παίκτη του αλλά και τον ικανότερο στο κάθετο παιχνίδι. Σε όλα αυτά προσθέστε τις εύστοχες ανανεώσεις με τους Παπανικολάου και Βεζένκοφ. Συν την παρουσία των έμπειρων Σπανούλη - Πρίντεζη είναι ξεκάθαρο πως οι Πειραιώτες είχαν ένα ποιοτικό ρόστερ ικανό να διεκδικήσει την πρόκριση.

Η ενίσχυση δεν ήρθε…

Στην πορεία, όμως, είναι λογικό κάποια πράγματα να αλλάξουν αλλά και να επηρεαστούν. Φάνηκε πως ορισμένοι παίκτες ναι μεν έχουν ταλέντο και ικανότητες, αλλά στα ματς που υπήρχε πίεση αλλά και το «πρέπει» είτε... κρύφτηκαν είτε λύγισαν είτε δεν διαθέτουν τον χαρακτήρα για να πρωταγωνιστήσουν στο κορυφαίο επίπεδο. Ο Χάρισον μπορεί να έκανε... θαύματα με τη Γαλατασαράι στο Γιούροκαπ, αλλά στον Ολυμπιακό εδώ και έναν μήνα είναι τραγικός και απελπιστικά άστοχος.

Ο Έλις είναι σοφτ στο «5», κάνει λάθη, ανόητα φάουλ και εμφανίζει μεγάλα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του. Ο Ζαν-Σαρλ είναι ρολίστας και δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Ο Τζένκινς είναι ένας γκαρντ περιορισμένων δυνατοτήτων, με αμυντικές αρετές, αλλά με ξεκάθαρη αδυναμία στο να δημιουργήσει. Ο Σλούκας... ξεζουμίστηκε και από ένα σημείο και μετά δεν είχε τις δυνάμεις αλλά και το καθαρό μυαλό για να πάρει τις καλύτερες αποφάσεις στο τέλος. Ο Χαραλαμπόπουλος, πάνω στον οποίο έγινε επένδυση, είναι τουλάχιστον απογοητευτικός, αδυνατώντας να καλύψει το κενό του τραυματία Παπανικολάου.

Προσέξτε: είναι λογικό αυτά να συμβούν σε κάθε ομάδα. Εσύ, όμως, τι έκανες; Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πως οι Αγγελόπουλοι είχαν ανάψει το πράσινο φως στον Γιώργο Μπαρτζώκα στο ενδεχόμενο που ήθελε να ενισχύσει την ομάδα, αλλά ο Έλληνας τεχνικός τόνισε πως θέλει να δείξει εμπιστοσύνη στους παίκτες του. Από τη μία ίσως πίστεψε πως έτσι θα κέρδιζε κάποιους αθλητές του, αλλά αυτή η αγωνιστική πτώση της ομάδας τον εξέθεσε. Η ομάδα φάνηκε να χρειάζεται ενίσχυση κυρίως στο «5» αλλά και στα γκαρντ (παρά την υπεραριθμία στη θέση) με έφεση πρώτα στη δημιουργία και μετά στο σκορ. Η μόνη αλλαγή που έγινε, όμως, ήταν να φύγει δανεικός ο Κόνιαρης...

Λύγισε στο «πρέπει»

«Υπάρχουν παίκτες που λυγίζουν από την πίεση, αλλά ο Ολυμπιακός ζει με πίεση. Αν κάποιοι δεν μπορούν να παίξουν με πίεση, αυτό είναι ένα θέμα» σχολίασε ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Η αλήθεια, όμως, είναι πως χρειάζεται και εκείνος να διαχειριστεί πιο σωστά την πίεση. Πέρσι ήταν αρκετά ήρεμος και ψύχραιμος. Φέτος είναι πιο νευρικός στον πάγκο και φαίνεται. Πέρα από αυτό, όμως, η ουσία είναι πως η ομάδα στα δύσκολα δείχνει να λυγίζει. Ειδικά τον τελευταίο μήνα σπατάλησε τις ευκαιρίες και ηττήθηκε σε όλα τα «πρέπει». Υπάρχει μία έλλειψη νοοτροπίας νικητή, ενώ αρκετοί παίκτες δείχνουν να… ξεψυχούν στα δύσκολα και στην πίεση.

Αφήστε την ήττα από την Αρμάνι στο Μιλάνο. Ήταν... εντός προγράμματος. Είναι απαράδεκτο να θες να προκριθείς στα προημιτελικά και να χάνεις από τη Βιλερμπάν στο «σπίτι» σου. Δεν νοείται να είσαι στο +7 (72-79) στο Κάουνας, να έχεις το μομέντουμ και στο τέλος να «αυτοκτονείς». Έχεις τη μεγάλη ευκαιρία να «σκοτώσεις» το θηρίο Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ και στις τελευταίες κατοχές κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να μην κερδίσεις. Έρχεται στο Φάληρο ένας αποδυναμωμένος Παναθηναϊκός, είσαι το φαβορί και κατορθώνεις και πάλι να μη σταθείς άξιος των περιστάσεων, χάνοντας... καθαρά. Ε, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου!

Να μην ξεχάσουμε και το κακό συνήθειο. Η εκνευριστική συνέπεια να μην ξεκινά καλά τα παιχνίδια του, με αποτέλεσμα να κυνηγά πάντα εκείνος το σκορ. Τι σημαίνει αυτό; Πως είτε το σταφ δεν προετοιμάζει σωστά την ομάδα είτε οι παίκτες είναι πάντα πνευματικά ανέτοιμοι. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας σχολίασε πως «άλλα ζήτησα από τους αθλητές μου και άλλα έκαναν». Αν, όμως, οι παίκτες εμπιστεύονται περισσότερο το ένστικτό τους από τις οδηγίες του, είναι ένα θέμα...