Πάει στη Μανίλα κι… όπου βγει!
Η Εθνική ομάδα μπάσκετ υστερεί σε ποιότητα και λύσεις, έχει σοβαρό πρόβλημα στην επίθεση, αλλά στο Παγκόσμιο Κύπελλο θα πάει για να «πουλήσει ακριβά το τομάρι» της και να δείξει πως οι παρόντες γράφουν την ιστορία.
Στο παιχνίδι της Εθνικής με τις ΗΠΑ υπήρχε μια σοβαρή παράμετρος που είχε να κάνει με την τεράστια διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των δύο ομάδων και πράγματι η διαφορά των 22 πόντων στο τελικό σκορ ήταν έως ένα βαθμό δικαιολογημένη.
Απέναντι στην Γερμανία όμως η εικόνα της «γαλανόλευκης» ήταν προβληματική, τη χαρακτήριζε η έλλειψη ποιότητας και προσωπικότητας ειδικότερα όταν ο Τόμας Ουόκαπ ήταν εκτός παρκέ.
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Πράγματι οι Γερμανοί είναι μια καλοδουλεμένη ομάδα με παίκτες που μπορούν ανά πάσα στιγμή να κάνουν τη διαφορά. Σύμφωνοι, αλλά είναι… γήινοι, έχουν μειονεκτήματα, αδυναμίες στοιχεία τα οποία οι διεθνείς μας δεν τιμώρησαν.
Η συνολική εικόνα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος αυτή που είδαμε στα φιλικά προετοιμασίας προϊδεάζει πως θα πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι για την αποστολή της στο Mundobasket.
Οι επιλογές στην επίθεση είναι συγκεκριμένες, δεν υπάρχει ο παίκτης που θα πάρει τη μπάλα και θα φτιάξει φάση μόνος του στο «ένας εναντίον ενός» για να σκοράρει. Επίσης είναι εμφανές το πρόβλημα στο περιφερειακό σουτ, όπου τα ποσοστά θα πρέπει να ανέβουν.
Συνεπώς όλα θα πρέπει να γίνουν μέσα από την ομαδική προσπάθεια, την συνεχή κίνηση χωρίς τη μπάλα και την συνέργεια των ψηλών ώστε να δημιουργηθεί κενό στην αντίπαλη άμυνα.
Με εξαίρεση τον Μήτογλου κανείς άλλος ψηλός δεν φαίνεται ικανός να βοηθήσει στην επίθεση. Φιλότιμοι οι Αντετοκούνμπο, Χατζηδάκης, αλλά δεν αρκούν. Οσο για τον Παπαγιάννη θα πρέπει να αντιληφθεί πως θα πρέπει να βάλει νεύρο και ένταση στο παιχνίδι του. Πλέον πρέπει να βγει μπροστά…
Έτσι λοιπόν να εξάρτηση της Εθνικής από τον Τόμας Ουόκαπ μοιάζει νομοτελειακή. Ο Αμερικανός πλέι μέικερ είναι εκείνος που πατάει το γκάζι για τη «γαλανόλευκη», αλλά και ο… εύκολος στόχος για τους αντιπάλους που αμέσως μόλις μπαίνει του «κολλάνε» έναν και δύο και τρεις παίκτες εναλλάξ.
Είναι γνωστά τα προβλήματα και οι απουσίες, αλλά ουδείς μπορεί να τους επικαλεστεί πλέον. Στο Παγκόσμιο θα παίξουν οι παρόντες και η… αποστολή αυτοκτονίας θα πρέπει να έχει «κομάντος» που θα πεθάνουν για να κάνουν τη δουλειά.
Διότι χωρίς τρέλα και αυταπάρνηση όλοι θα κάθονταν σπίτια τους και θα άφηναν τα φαβορί να κάνουν παρέλαση στη Μανίλα…
