Απαξίωση-ελπίδα, μία νίκη δρόμος...

Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν άδειοι ενεργειακά, δεν πάλεψαν ποτέ το παιχνίδι και ηττήθηκαν πέρα ως πέρα δίκαια από έναν Παναθηναϊκό που από την πλευρά του ήταν απλά μέτριος, κάνοντας σωστά δυο τρία βασικά πράγματα, τα οποία και τον οδήγησαν στην τελική επικράτηση.

Αυτό με το οποίο θέλουμε να ασχοληθούμε είναι το μετά, όσα ακολούθησαν. Είναι απόλυτα εύλογο το… μούδιασμα των φίλων του Ολυμπιακού με μια τέτοια εικόνα και επίσης εύλογες οι διαμαρτυρίες τους. Όχι για την ήττα, αλλά για το γεγονός ότι δεν βλέπουν στην ομάδα τους το μαχητικό πνεύμα που τη χαρακτήριζε όλα αυτά τα χρόνια με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στον πάγκο. Άλλο, όμως, η αντίδραση και άλλο η… διάλυση.

Η πλήρης απαξίωση είναι κακό πράγμα, ωστόσο δεν είναι απίθανο να συμβεί εφόσον ο Ολυμπιακός χάσει αμαχητί το πρωτάθλημα, χωρίς να παλέψει και χωρίς να κερδίσει έστω ένα παιχνίδι. Η «κοντή» μνήμη των φιλάθλων ευνοεί τέτοιες εξελίξεις, καθώς η προσφορά και οι επιτυχίες ετών μπορούν κάλλιστα να γκρεμιστούν μέσα σε λίγες μέρες. Όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά και σε άλλα αθλήματα και σε όλες τις ομάδες.

Θυμίζουμε ότι τόσο πριν από κάποια χρόνια όσο και μόλις πέρσι (μέχρι και πριν από την ιστορική ανατροπή με τη Μακάμπι), αρκετοί «ερυθρόλευκοι» οπαδοί κατηγορούσαν τον Βαγγέλη Μαρινάκη για την εικόνα του ποδοσφαιρικού τμήματος και ταυτόχρονα ονειρεύονταν τους αδελφούς Αγγελόπουλους στο... τιμόνι της ΠΑΕ. Στην παρούσα φάση τα δεδομένα έχουν αντιστραφεί, με κάποιους να ζητούν την αποχώρηση των Αγγελόπουλων και την εμπλοκή του διοικητικού επικεφαλής του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού με το μπάσκετ.

Έτσι, όμως, δεν… κάνουμε δουλειά. Αυτή η αντιμετώπιση και η νοοτροπία, πέρα από το ότι είναι εντελώς εσφαλμένες, δεν ταιριάζουν και στους φίλους του Ολυμπιακού. Στους οπαδούς που διατείνονται πως είναι «Ολυμπιακός στα εύκολα, Ολυμπιακάρα στα δύσκολα». Όταν βλέπεις κάποιον πεσμένο, το φρόνιμο είναι να τον στηρίξεις στη δύσκολη στιγμή και όχι να τον... πατήσεις, φέρνοντας την πλήρη ισοπέδωση. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για την ομάδα που αγαπάς.

Ακόμα και τώρα, λοιπόν, που η ομάδα του Πειραιά βρίσκεται ήδη πίσω στη σειρά των τελικών με 1-0 και προερχόμενη από μια ήττα με «κάτω τα χέρια» στο ΟΑΚΑ, τίποτα δεν έχει χαθεί. Το δεύτερο παιχνίδι στο ΣΕΦ αποτελεί μια τρανή ευκαιρία τόσο για την ομάδα μπάσκετ όσο και για τους φιλάθλους του Ολυμπιακού. Η μεν καλείται να βγάλει εγωισμό και αντίδραση, οι δε να στηρίξουν έμπρακτα τον Μπαρτζώκα και τους παίκτες του με κάθε ικμάδα που διαθέτουν.

Διότι η πλήρης απαξίωση με την ελπίδα είναι… μία νίκη δρόμος. Αν ο Ολυμπιακός αντιδράσει και καταφέρει να ισοφαρίσει τη σειρά σε 1-1, τότε αυτομάτως οι τελικοί μετατρέπονται σε εντελώς διαφορετική ιστορία. Ποιος μπορεί να πει με σιγουριά στη συνέχεια τι θα συμβεί; Στην τελική, το πρωτάθλημα μπορεί να έρθει για τους Πειραιώτες, μπορεί και όχι. Όμως αν δώσουν μάχη στο παρκέ, αφενός αυτό θα τους αναγνωριστεί δεδομένα και αφετέρου θα προστατέψουν παράλληλα και τον Οργανισμό από εκστρατείες ολικής ισοπέδωσης. Απ’ όπου και αν προέρχονται αυτές…