Ρε σεις, είμαστε περισσότεροι!
Ο ρατσισμός υπάρχει παντού, το είδαμε στην περίπτωση του Τζορτζ Φλόιντ. Ο ρατσισμός φοβίζει. Ο ρατσισμός προσπαθεί να επιβληθεί με βία. Ο ρατσισμός δεν ξέρει ότι είμαστε περισσότεροι. Ας ενεργοποιηθούμε. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Επιτέλους.
Ό,τι συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ μπορεί να χαρακτηριστεί κοινωνική έκρηξη, αλλά το θέμα είναι ότι η βία του ρατσισμού δεν αντιμετωπίζεται με τη λογική “οφθαλμόν αντί οφθαλμού”.
Αυτή η κοινωνική “γάγγραινα” αντιμετωπίζεται μέσα από τη γνώση, μέσα από τη μόρφωση, μέσα από την καλλιέργεια ενός ανθρώπου, από τα πρώτα βήματα του σε αυτόν τον πλανήτη.
Ο καθένας μπορεί να κρύβει μέσα του τάσεις ρατσισμού, διότι το περιβάλλον στο οποίο κινείται, έχει δημιουργήσει στερεότυπα που δυστυχώς καλά κρατούν.
Το θέμα είναι ποιος καταφέρνει να εξαλείψει μέσα του τις όποιες τέτοιες τάσεις έχει. Αυτό μπορεί να συμβεί αν λάβει σωστή γνώση, σωστή μόρφωση, αν διαβάσει και μάθει τι εστί ρατσισμός, κυρίως αν βιώσει στην καθημερινότητά του ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι.
Οι ρατσιτσές επιβάλλονται με τη βία, κάθε μορφής βία. Τρομάζουν, φοβίζουν, προκαλούν τον άλλον να μη μιλάει. Δεν ξέρουν, όμως, ότι είμαστε περισσότεροι. Ρε σεις, πραγματικά είμαστε περισσότεροι και πρέπει να ενεργοποιηθούμε όλοι εμείς οι περισσότεροι ανεξαιρέτως. Πρωτίστως να φτιάξουμε τον δικό μας εαυτό, να εξαλείψουμε οτιδήποτε μπορεί να παραπέμπει σε οποιασδήποτε μορφής ρατσιστική σκέψη και από εκεί και πέρα να βοηθήσουμε τον διπλανό μας, τον φίλο μας, όποιον μπορούμε.
Δύσκολο; Μπορεί και να είναι, γιατί πλέον ο καθένας έχει τα δικά του προβλήματα, τη δική του καθημερινότητα, αλλά ποιος μπορεί να κλείσει τα μάτια στον Φλόιντ και τον κάθε Φλόιντ αυτής της γης; Υπάρχει παντού ο ρατσισμός, αλλά υπάρχουμε παντού και εμείς. Και είναι ο καιρός να αντιδράσουμε, όχι όμως με τον… δικό τους τρόπο. Ο δικός μας είναι καλύτερος. Σίγουρα καλύτερος και σίγουρα πιο αποτελεσματικός. Αρκεί να το πιστέψουμε.
