Διαμαντόπουλος στο ΦΩΣ: «Αν είχα γιο, θα ήθελα να γίνει σαν τον Πρίντεζη!»

Ο Γιώργος Διαμαντόπουλος για τους παλαιότερους αναμφισβήτητα δεν θέλει συστάσεις. Όσο για τους νεότερους; Μία απλή ανάγνωση στα κατάστιχα της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ και θα δουν το όνομά του φαρδιά-πλατιά γραμμένο σε αυτά. Από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ, χαρισματικός και σπάνιος σκόρερ, που συνέδεσε το όνομά του κυρίως με τον Πανιώνιο. Έπιασε λιμάνι το καλοκαίρι του 2003, όντας ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με τους «κυανέρυθρους» και του Σαπόρτα μία χρονιά πιο πριν, αλλά… ατύχησε. Έπεσε σε κακή περίοδο στον Ολυμπιακό.

Ο κόσμος είχε ενθουσιαστεί πάρα πολύ με τη μεταγραφή του και κάποιες κινήσεις που είχαν γίνει, όπως και του Παναγιώτη Λιαδέλη, αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον ~σύμφωνα και με τα λεγόμενά του~ και του Σωκράτη Κόκκαλη, αλλά…

Θα μας τα πει όμως ο ίδιος καλύτερα. Γιατί η αφορμή μπορεί να ήταν ο… Γιώργος Πρίντεζης, ωστόσο η κουβέντα δεν γινόταν να μην πάει και στα παλιά και κυρίως να κατατεθεί η ερώτηση που «τρώει» ακόμα πολλούς: «Γιατί μόνο μία χρονιά στον Ολυμπιακό;».

Το έχει μετανιώσει. Δεν είναι μυστικό. Το έχει πει πολλές φορές. Ακόμα και τώρα σκέφτεται κάπου κάπου: «Γιατί να μην είχα πάει στον Ολυμπιακό δύο χρόνια αργότερα;…». Το θεωρεί λάθος που έφυγε από τους «ερυθρόλευκους», αν και έπεσε σε δύσκολη περίοδο για την ομάδα, μιλά για τον Σάκοτα, τον Λιαδέλη, τον Κόκκαλη, το νέο κεφάλαιο στη ζωή του, την προπονητική στον Παπάγο (του). Αλλά… ένα ένα. Σας πιάσαμε από τα μούτρα. Είπαμε, θα σας τα πει ο ίδιος καλύτερα.

Το «ΦΩΣ» λοιπόν επικοινώνησε μαζί του, με αφορμή το ποστάρισμά του για τον Γιώργο Πρίντεζη. Ο εκ των αρχηγών του Ολυμπιακού δώρισε στο νοσοκομείο της Σύρου δύο αναπνευστήρες ΜΕΘ, αρκετά μεγάλης αξίας, για να βοηθήσει στην καταπολέμηση του κορονοϊού. Ο Γιώργος Διαμαντόπουλος, που είχε βρει στον Ολυμπιακό τον Πρίντεζη (σ.σ. πήγε το 2000 στην ομάδα), πιτσιρικά βέβαια, μόλις 18 ετών, έγραψε στο Φέισμπουκ:

«Όταν πήγα στον Ολυμπιακό (σ.σ. καλοκαίρι του 2003) από την πρώτη στιγμή κατάλαβα πόσο ξεχωριστό άτομο ήταν. Αν και πιτσιρικάς τότε, όταν μίλαγες μαζί του καταλάβαινες πόσο καλόψυχος είναι… Η κίνηση να δωρίσει στο νοσοκομείο της Σύρου δύο αναπνευστήρες μεγάλης αξίας δείχνει πόσο μεγάλος είναι... Ελπίζω οι άλλοι μεγάλοι σταρ, που έχουν τη δυνατότητα να κάνουν κάτι, όπως κάνουν μεγάλοι παίκτες σε όλες τις χώρες, να εμφανιστούν…»!

Ολυμπιακός: Ο Γιώργος Διαμαντόπουλος υποκλίθηκε στο μεγαλείο του Γιώργου Πρίντεζη (pic)

Μπορείς να μας μιλήσεις για εκείνον τον πιτσιρικά;

Όταν πήγα εγώ στον Ολυμπιακό, ο Γιώργος ήταν μικρός ακόμα, ουσιαστικά ήταν τα πρώτα του χρόνια στην αντρική ομάδα. Παρ’ όλα αυτά είναι ένα παιδί με εξαιρετικό χαρακτήρα, είναι ένα παιδί με καλά αισθήματα και καλός στην ψυχή. Έχει αποδείξει πολλές φορές ότι έχει κάνει πολλά καλά πράγματα και για τον τόπο του, τη Σύρο. Να σου πω την αλήθεια, από όλους αυτούς τους αθλητές που είναι στην επικαιρότητα, ήμουν σίγουρος πως θα ήταν ο μόνος που θα κάνει κάτι ή θα είναι από τους πρώτους που θα κάνουν κάτι καλό.

Έχει πάρα πολύ καλό χαρακτήρα. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα: Πριν από 2-3 χρόνια τον συνάντησα τυχαία στη Γλυφάδα σε ένα μαγαζί και μιλήσαμε. Του είπα τότε, επειδή τελείωνε το συμβόλαιό του με τον Ολυμπιακό: «Πλέον είσαι το κορυφαίο [4άρι] στην Ευρώπη και είμαι σίγουρος πως θα έχεις προτάσεις από τις κορυφαίες ομάδες, με αρκετά χρήματα…» κ.τ.λ. Η απάντηση που μου έδωσε μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Μου είπε: «Εγώ… ό,τι μου πει ο Ολυμπιακός». Που σημαίνει πως εκτιμά, αναγνωρίζει… Έχει τέτοια αισθήματα. Μου είχε κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση η απάντηση που μου έδωσε τότε.

Όταν είχε ανανεώσει τότε, μιλώντας στους δημοσιογράφους είχε δακρύσει…

Είναι εξαιρετικό παιδί και ο χαρακτήρας του στις αποφάσεις του μού θυμίζει πάρα πολύ εμένα ~πώς έπαιρνα συναισθηματικά τις αποφάσεις μου. Είναι ένα παιδί που έχει μεγάλο φιλότιμο, αναγνωρίζει και είναι πολύ σημαντικό, γιατί στις μέρες που ζούμε ο καθένας κοιτάει την πάρτη του. Βλέπουμε ότι και αυτή τη δύσκολη στιγμή, που και οι παίκτες χάνουν λεφτά λόγω της διακοπής των πρωταθλημάτων, αυτός είναι «παρών» να βοηθήσει και με μεγάλο κόστος κιόλας.

Τεχνικά, είχες διακρίνει κάτι διαφορετικό πάνω του ή ήταν νωρίς;

Είχε ταλέντο… Είχε ταλέντο πάρα πολύ. Σίγουρα δεν μπορούσαμε τότε να πούμε ότι θα φτάσει τόσο ψηλά. Ήταν ένα παιδί όμως που δούλευε υπερβολικά. Θυμάμαι, ήταν η προπόνηση 17.30; Αυτός θα ήταν από τις 16.00 στο γυμναστήριο και θα έκανε τη γυμναστική του, τα βάρη του, θα τελείωνε η προπόνηση και θα έμενε παραπάνω… Ήταν ένα παιδί που είχε βάλει στο μυαλό του να παίξει στην αντρική ομάδα, να καθιερωθεί. Αυτός ήταν ο στόχος του ο μεγάλος. Και το κατάφερε μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο.

Πάμε σε εσένα… Βασική απορία πολλών: Γιατί έμεινες μόνο ένα χρόνο στον Ολυμπιακό;

Εγώ έπαιξα στον Ολυμπιακό σε μία περίοδο που ήταν δύσκολη τότε, ήταν ουσιαστικά μία από τις τελευταίες χρονιές στις οποίες ο Ολυμπιακός δεν λειτουργούσε σε τίποτα. Αν θυμάσαι, τη χρονιά που έφυγα εγώ και γύρισα στον Πανιώνιο (2004-05), εμείς βγήκαμε 3οι και ο Ολυμπιακός βγήκε 8ος. Ήταν μία πάρα πολύ κακή κατάσταση εκείνη την περίοδο. Βέβαια, ήταν μέγιστο λάθος το ότι έφυγα. Το έχω πει πολλές φορές. Θεωρώ ότι, αν είχα μείνει στον Ολυμπιακό, τα επόμενα χρόνια θα με έβρισκαν εκεί με πιο γεμάτη καριέρα, με καλύτερες συνθήκες. Είχα ένα πρόβλημα και με τον Σάκοτα που ήταν προπονητής και αυτό με παρέσυρε πολύ στο να πάρω την απόφαση να φύγω. Είναι από τις σπάνιες φορές που έχω μετανιώσει για μία απόφαση που έχω πάρει.

Είναι αυτό που είπες πριν από λίγο, όπως ο Πρίντεζης έτσι και εσύ λειτουργούσες και αποφάσιζες με το συναίσθημα…

Τότε με επηρέασε πολύ που είχα έναν τσακωμό με τον Σάκοτα. Έπρεπε να κάτσω ως επαγγελματίας, να το παλέψω, να το αντιμετωπίσω και όχι να φύγω. Γι’ αυτό σου λέω… αν είχα γιο ~γιατί έχω κόρη (γελάει)~ και ήθελε να ασχοληθεί με το μπάσκετ, θα ήθελα πάρα πολύ να γίνει σαν τον Πρίντεζη.

Εκείνη η ομάδα, πάντως, έχει μείνει στο μυαλό πολλών. Δεν πέτυχε πράγματα, αλλά άρεσε, την αγκάλιασε ο κόσμος…

Ήταν μια ομάδα η οποία μπορούσε να κάνει το καλύτερο πραγματικά, γιατί είχε πολύ ταλέντο μέσα, μπορούσε να κάνει και το χειρότερο. Δηλαδή… έχουμε πάει και έχουμε κερδίσει μέσα στη Βαλένθια (σ.σ. 78-90 με 21 πόντους του Διαμαντόπουλου και 33 του Λιαδέλη) με τρομερή εμφάνιση. Η Βαλένθια τότε είχε υπερομάδα, είχε Ριγκοντό, Τομάσεβιτς, Ντικούδη, αστέρια του ευρωπαϊκού μπάσκετ, και έχουμε πάει και έχουμε κερδίσει διά περιπάτου μέσα εκεί. Και μπορεί την Κυριακή να χάναμε από τον Μακεδονικό στον Κορυδαλλό, ας πούμε. Αυτό είχε να κάνει με τη χημεία, ήταν πάρα πολλοί παίκτες στην ίδια θέση και διοικητικά η ομάδα δεν ήταν καλά τότε. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί δεν είχε ηρεμία. Αλλά ο κόσμος, να σου πω την αλήθεια, τη σιγοντάρισε, την πίστεψε… Θυμάμαι, είχαμε κάνει κάποιες κακές ήττες μέσα στον Κορυδαλλό και παρ’ όλα αυτά ο κόσμος τη χειροκροτούσε την ομάδα.

Σίγουρα χάσαμε και μια τεράστια ευκαιρία στο Κύπελλο (σ.σ. φάιναλ 4 Λαμίας, το 2004). Πραγματικά εκείνο το Κύπελλο άξιζε η ομάδα να το πάρει... με χίλια, γιατί στον τελικό ήταν πολύ καλύτερος ο Ολυμπιακός από τον Άρη. Ήμασταν μπροστά στη διακοπή 7 πόντους (51-44) και έγιναν όλα αυτά, με τη διακοπή 2,5 ωρών, με τα επεισόδια… και γύρισε ο διακόπτης. Πιστεύω πως αν εκείνη η ομάδα είχε κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδας θα είχαν αλλάξει πάρα πολλά από τότε. Σίγουρα… Γιατί θυμάμαι, όταν φεύγαμε για εκείνο το ταξίδι για το φάιναλ 4, ήταν τρομερή η επιθυμία του (του Κόκκαλη) να κατακτήσουμε το Κύπελλο. Είχε ζητήσει: «Κερδίστε εσείς το Κύπελλο και εγώ εδώ είμαι, να δείτε στη συνέχεια».

Για να επιστρέψουμε πάντως στο θέμα του κόσμου, με την υπογραφή σου ~γιατί ήσουν πολυσυζητημένο όνομα και ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος~ ζεστάθηκε αρκετά, πίστεψε πως πήγαινε να «χτιστεί» κάτι καλό και «αγκάλιασε» την ομάδα.

Ήμουν ο μοναδικός που είχε δύο χρόνια συμβόλαιο. Βασικά, το πρόβλημα εκείνη την εποχή, επειδή υπήρχε μεγάλη δίψα για το καμ μπακ του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα και γενικά να επιστρέψει στις επιτυχίες, είναι πως έγιναν πολλά με λάθος τρόπο στον σχεδιασμό. Δηλαδή, πολλοί παίκτες στην ίδια θέση. Όποιον έβλεπε ελεύθερο και μπορούσε να τον πάρει, τον έπαιρνε. Ασχέτως αν ταίριαζε στην ομάδα ή αν έπρεπε η ομάδα να πάρει τον συγκεκριμένο παίκτη. Ήταν λάθος ο σχεδιασμός. Αυτό πιστεύω ότι ήταν το πρόβλημα: είχε λάθος σχεδιασμό.

Πάντως με τον Λιαδέλη δεν τα είχατε πάει και άσχημα αγωνιστικά…

Όχι… και φίλοι ήμασταν και καλά τα πηγαίναμε. Κοίτα να δεις, δύο παίκτες για να ταιριάξουν ή όχι δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχουν κακές σχέσεις. Μπορεί να μην ταιριάξουν αγωνιστικά… Εμείς δεν είχαμε πρόβλημα με τον Λιαδέλη αγωνιστικά. Το θέμα ήταν πως υπήρχαμε εμείς οι δύο και δεν είχαμε βασικό πλέι μέικερ. Είχαμε πάρει πλέι μέικερ, ο οποίος ήταν και αυτός «2άρι», τον Μιλισάβλιεβιτς. Δεν υπήρχε χημεία καθόλου, δεν υπήρχε ένας παίκτης να κρατήσει την ομάδα, να μπορεί να κρατήσει τους ρόλους. Ο Μίλαν (Τόμιτς), νομίζω ήταν τότε η τελευταία χρονιά του, είχε μεγαλώσει, ήταν λίγο πιο πίσω, δεν είχε τον ρόλο τον πρωταγωνιστικό όπως είχε τα προηγούμενα χρόνια, έγινε και προπονητής μετά ξαφνικά… Με αυτό το ρόστερ και με τον Μίλαν δύο χρόνια πιο πριν, θα ήταν πολύ διαφορετική η κατάσταση πιστεύω.

Ή με άλλον προπονητή…

Να σου πω… Ο Σούμποτιτς είναι καλός προπονητής. Είχε επιτυχίες γενικά… Θεωρώ ότι τα έμπλεξε πάρα πολύ στο θέμα της χημείας. Από κει και πέρα, η κίνηση να έρθει ο Σάκοτα ήταν καταστροφική. Γιατί και ο κόσμος δεν ήθελε καθόλου και το μόνο που έκανε ήταν να μας ανακατεύει. Να μας δημιουργεί ουσιαστικά εσωτερικά θέματα. Εκεί ήταν που «έδεσε το γλυκό». Δηλαδή, φεύγοντας ο Σούμποτιτς, δεν ήρθε ένας άνθρωπος να μαζέψει την ομάδα.

Έχει μείνει κάποιο απωθημένο από τον Ολυμπιακό;

Κοίτα, με τον Ολυμπιακό έχω πολύ καλές σχέσεις. Γι’ αυτό παίζω και στους Βετεράνους και βοηθώ στην προσπάθεια (σ.σ. φιλανθρωπική) που κάνουν, έχω φίλους, έχω πολύ καλές σχέσεις. Απωθημένο φυσικά υπάρχει. Λίγο-πολύ, όλοι οι αθλητές πού θέλουν να πάνε; Στον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό. Όταν εσύ έχεις την ευκαιρία να πας σε μία τέτοια ομάδα και δεν το διαχειρίζεσαι καλά ή έχεις κάνει λάθος, σου μένει ένα απωθημένο, ότι θα μπορούσες να έχεις μείνει και να έχεις κάνει πράγματα μετά.

Δεν είχατε και την ευκαιρία να παίξετε με τον Παπαλουκά μαζί στην Εθνική και τον Ολυμπιακό... Το λέω γιατί στον Πανιώνιο (1999-2001) τα πήγατε πολύ καλά και αυτό το «δίδυμο» θα μπορούσε να είχε κάνει πράγματα στον Ολυμπιακό, αν το ευνοούσαν οι συγκυρίες, ή στην εθνική ομάδα.

Στην Εθνική ήταν τελείως διαφορετικό κομμάτι. Εκεί δεν έφταιγα εγώ. Ουσιαστικά ήταν επιλογές των προπονητών. Θεωρώ ότι άξιζα σίγουρα να έχω ένα ευρωπαϊκό τουρνουά, με βάση τις χρονιές που έκανα. Δεν έγινε… εντάξει… πάμε παρακάτω. Δεν μένουμε σε αυτά. Με τον Παπαλουκά είχαμε πάρα πολύ καλή συνεργασία. Όπως σου είπα όμως, εγώ είχα την ατυχία να παίξω στον Ολυμπιακό σε μια περίεργη εποχή. Αν ήμουν δύο-τρία χρόνια μετά, θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Είναι πολλές οι στιγμές που σκέφτομαι και λέω: «Δεν γινόταν να είχα πάει δύο χρόνια μετά;».

Προπονητής πλέον… Πώς είναι; Πώς σου φαίνεται;

Είναι κάτι φρέσκο, είναι κάτι που το είχα στο μυαλό μου πάντα. Δεν μπορώ να διανοηθώ τον εαυτό μου ούτε παράγοντα ούτε μάνατζερ ούτε κάτι τέτοιο. Μου αρέσει η ένταση, μου αρέσει η πίεση, θεωρώ πως είναι ένα κομμάτι που μπορώ να το κάνω καλά… Σίγουρα θέλω τον χρόνο μου, αλλά είμαι αποφασισμένος να δουλέψω και να φτάσω όσο πιο ψηλά γίνεται.

Και κάνεις ένα ξεκίνημα με την ομάδα που έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου…

Ο Παπάγος σίγουρα είναι μία πολύ σημαντική ομάδα για μένα. Εκεί μεγάλωσα, εκεί έκανα τους πρώτους φίλους μου, εκεί έγινα παίκτης. Έχουν περάσει από τον πάγκο του πολύ μεγάλοι προπονητές με ιστορία, πολύ μεγάλοι παίκτες. Έχει βάρος η φανέλα, έχει πίεση, είναι κάτι που μου αρέσει. Θεωρώ ότι ξεκινήσαμε πολύ καλά τη φετινή χρονιά, άσχετα αν θα ολοκληρωθεί ή όχι. Το πιο πιθανό είναι να είμαι εκεί και την επόμενη σεζόν. Μακάρι να πάνε τα πράγματα όπως πρέπει και σιγά σιγά, βήμα βήμα να ανεβαίνουμε.