Αλληλεγγύη…

«Έχω βγει μπασκετικά από τους Αγίους Αναργύρους, έχω παίξει στα τοπικά, έχω παίξει στην Α2 με το Ψυχικό, ξέρω πολύ κόσμο από ομάδες των μικρότερων κατηγοριών και με θλίβει η κατάσταση που υπάρχει. Γνωρίζω τη δύσκολη κατάσταση που βρίσκονται πάρα πολλά παιδιά, οικονομική και ψυχολογική, και θα ήθελα να ευχηθώ, αφού εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, να ξεκινήσει όσο πιο γρήγορα γίνεται η δράση» δήλωσε με έκδηλη την αγωνία.

Το είχε κάνει πολλές φορές προηγουμένως και ο Μάκης Γιατράς επισημαίνοντας την ανάγκη να βρεθεί λύση για την επανέναρξη της δράσης στις μικρότερες κατηγορίες του ελληνικού μπάσκετ.

Με εξαίρεση τους δύο προαναφερόμενους και κάποιες σκόρπιες «κραυγές» παικτών και προπονητών που ζουν το πρόβλημα, ουδείς άλλος έχει αναφερθεί στο τεράστιο ζήτημα που υπάρχει.

Ο ΠΣΑΚ καταβάλλει προσπάθειες εκ του θεσμικού του ρόλου και προσπαθεί να ανακινήσει το θέμα με συναντήσεις και πιέσεις στο μέτρο του δυνατού. Τώρα τελευταία και ο σύνδεσμος των προπονητών, αν και χρειάστηκε ένα… τζαρτζάρισμα με τους προπονητές της Α2, που με γραπτή τους δήλωση ανέλαβαν δική τους πρωτοβουλία.

Η ομοσπονδία περιμένει την πολιτεία και τους λοιμωξιολόγους να αποφασίσουν την επιστροφή στην αγωνιστική δράση χωρίς να ανεβάζει τους τόνους. Επαναλαμβάνει όμως ότι είναι έτοιμη για την επανέναρξη…

Εκείνοι που λείπουν, θα έλεγε κανείς λάμπουν διά της απουσίας τους, είναι οι προβεβλημένοι αστέρες του αθλήματος. Οι διεθνείς παίκτες με λόγο, παρέμβαση, διείσδυση στην επικοινωνία των πραγμάτων. Παίκτες παγκοσμίου βεληνεκούς, που θα μπορούσαν με μια δήλωση, ανάρτηση ή συμβολική κίνηση να πιέσουν τις καταστάσεις.

Ακόμα κι αν δεν είναι ρεαλιστική η προσπάθεια, να δείξουν ότι είναι κοντά στους συναδέλφους τους, πως τους στηρίζουν και αγωνιούν εμπράκτως για την τύχη τους.

Άλλωστε, σχεδόν όλοι τους ξεκίνησαν από τα μικρά γηπεδάκια της επικράτειας, δουλεύοντας νυχθημερόν με τους προπονητές τους στις μικρές κατηγορίες.

Ασφαλώς και δεν είναι στη δική τους δικαιοδοσία εάν θα επιστρέψουν και με ποιο υγειονομικό πρωτόκολλο οι ομάδες στη δράση. Δεν είναι ούτε η δουλειά τους ούτε έχουν και τη δυνατότητα να το κάνουν.

Μπορούν όμως με τον τρόπο τους και τη δύναμη που διαθέτουν να ασκήσουν πίεση σε όλους εκείνους που με διάφορα προσχήματα βάζουν εμπόδια.

Έχουμε ξαναπεί ότι το μεγάλο πρόβλημα είναι η ανάληψη του κόστους για τη διενέργεια των μοριακών τεστ, που απαιτεί η Επιτροπή Λοιμωξιολόγων ως βασικό προαπαιτούμενο για την επιστροφή στα γήπεδα. Μάλιστα, πρόσφατα η πλειονότητα των ομάδων της Α2 προέβαλε κι άλλες οικονομικές απαιτήσεις, όπως την κάλυψη των οδοιπορικών και των εξόδων τέλεσης των αγώνων!

Είναι προφανές όμως πως με προσπάθεια, θέληση, πίεση και ρεαλιστικές προτάσεις μπορεί να βρεθεί λύση…