Χριστοφιδέλης: Πήγε στον Παναθηναϊκό, αλλά τον αγαπούν στον Ολυμπιακό

Σεπτέμβριος του 1994 σε ένα τουρνουά του Εσπέρου, είδαμε για πρώτη φορά τον Κώστα Χριστοφιδέλη, ένα λυγερόκορμο 17χρονο παλικάρι και τον είδαμε τόσο εμείς, όσο και οι παράγοντες του Ολυμπιακού, με προτροπή της Ντίνας, της ψυχής του Έσπερου Θεσσαλονίκης.

Τον ανακάλυψε ο τότε γυμναστής και νυν μάνατζερ Βασίλης Περιστέρης και ο Ολυμπιακός με προπονητή τον Τάσο Κουμπλή, αφού τον δοκίμασε στο τουρνουά του Εσπέρου και του Παρισιού τον απέκτησε και τον άφησε ένα χρόνο στην Καβάλα για να τελειώσει το σχολείο.

Πήγε δειλά-δειλά την επόμενη χρονιά στον Ολυμπιακό με προπονητή τον Γιάννη Λάιο, χάρη στις πλαστικές κινήσεις του, το τέλειο σώμα του και την άψογη υποδοχή του, που του άνοιξε την πόρτα για την εξάδα του αυτοκράτορα του ελληνικού βόλεϊ. Αρχικά αντικαθιστούσε τον Μάριο Γκιούρδα που είχε πάθει λοιμώδη μονοπυρήνωση και τον Κουβανό Ροδόλφο Σάντσες στην πίσω ζώνη, γιατί το παιδί κολλούσε τη μπάλα, λες και είχε μαγνήτη στα χέρια. Έπαιξε σε όλα τα ευρωπαϊκά ματς και ξαφνικά από την Καβάλα βρέθηκε στο κατάμεστο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας να σηκώνει το ευρωπαϊκό κύπελλο, το πρώτο ευρωπαϊκό της ομάδας βόλεϊ , το πρώτο του συλλόγου.

Γουρλής ο Κωστάκης, γιατί Κωστάκη τον φώναζαν όλοι. Καθιερώθηκε την επόμενη χρονιά επί Μοντάλι, όταν ο Ιταλός ζήτησε την απομάκρυνση των παλιών και δούλεψε με νέα παιδιά, έχοντας τους Γκιούρδα-Χριστοφιδέλη-Κουρνέτα-Τσακιρόπουλο αγία τετράδα, συν τους Γιώργο Ντάγκοβιτς, Ανδρέα Θεοδωρίδη. Πέντε παιδιά από τη Βόρεια Ελλάδα (Αλεξανδρούπολη, Ορεστιάδα, Καβάλα δις, Κοζάνη) συν τον μαέστρο από την Ηλιούπολη.

Η καριέρα του πέρασε από 40 κύματα, λόγω του ότι είχε μπροστά του παίκτες-τοτέμ του παγκοσμίου βόλεϊ, όπως τους Σέρβους Βούγεβιτς, Μπόσκαν, μετρ της υποδοχής, ενώ ένα κάταγμα κόπωσης στην Ιαπωνία, τον ανάγκασε να χάσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1998.

Ο παίκτης με τα γυάλινα πόδια έπαιξε μέχρι τα 42!

Από τον Ολυμπιακό έφυγε τη δεύτερη χρονιά του Άντερς Κρίστιανσον με την χαρακτηρισμό του παίκτη με τα προβληματικά πόδια και παρότι ήθελε να μείνει στον Πειραιά με τα μισά λεφτά από αυτά που του έδινε ο Παναθηναϊκός κατηφόρισε στη Γλυφάδα. Είναι εξάλλου ο μοναδικός παίκτης που χάρηκε ως νικητής και τους δυο ιστορικούς τελικούς στο Τροκαντερό, μπροστά σε 5000 φιλάθλους.

Ο παίκτης με τα... γυάλινα πόδια, από τότε που έφυγε από τον Ολυμπιακό γιατί “δεν μπορούσε να βγάλει διπλές προπονήσεις και να παίξει πέντε σετ” δεν έλειψε από ματς, τόσο στον Παναθηναϊκό, όσο και από τον Ηρακλή και τον Ολυμπιακό όταν επέστρεψε. Από τα 30 του άκουγε “έλα μωρέ αυτός γέρασε”, αλλά έπαιρνε τίτλους και έπαιζε ως τα 42.

'Όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό και ο Παναθηναϊκός καμάρωνε για την απόκτηση του γράψαμε στο “Φως” ένα κείμενο με τίτλο “Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ”, αλλά μέσα μας κλαίγαμε γιατί ένα παιδί που ανδρώθηκε στον Ολυμπιακό άλλαξε στρατόπεδο. Ένα από τα συνηθισμένα λάθη των εκάστοτε διοικήσεων, που άλλες φορές διορθώνονται, όπως με τον Χριστοφιδέλη που έκλεισε την καριέρα του στον Πειραιά, άλλες όχι, όπως με τον Κουρνέτα και τον Γκιούρδα.

Είπε και την παροιμιώδη φράση σε συνέντευξη του σε “πράσινη” εφημερίδα “Ναι είμαι Παναθηναϊκός” για να πικάρει τους παράγοντες του Ολυμπιακού, που δεν του φέρθηκαν όπως θα έπρεπε.

Μια θλιβερή παρένθεση στην καριέρα του, η υπόθεση του ντόπινγκ εξαιτίας μιας απαγορευμένης ουσίας, που ήταν πλούσια στον οργανισμό του και δεν προερχόταν από χορήγηση... Πάλεψε κι εκεί κόντρα σε θεούς και δαίμονες, ξόδεψε χρόνο και χρήμα και τελικά δικαιώθηκε.

Ο Κώστας Χριστοφιδέλης μας αποχαιρέτησε στον κολοφώνα της δόξας του, όπως αρμόζει σε έναν αρχηγό και κλείνει ένας μεγάλος κύκλος, αφού είναι ο τελευταίος μιας σπουδαίας γενιάς παικτών που δόξασαν τον Ολυμπιακός. Και ο μοναδικός σε όλα τα σπορ που πήγε στον Παναθηναϊκό και δεν κάκιωσαν μαζί του οι φίλοι του Θρύλου.