Να πως στήθηκε η αυτοκρατορία του Ολυμπιακού, ο ΠΑΟ, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ...(pics)

Με το ρεπορτάζ του βόλεϊ ασχολούμαστε περισσότερα από 30 χρόνια και όλο αυτό το διάστημα είδαμε τις μεγάλες ομάδες του Παναθηναϊκού, του Φιλαθλητικού, του Ιωνικού Νέας Φιλαδέλφειας, των Βριλησσίων και τώρα του Ολυμπιακού, που χτίζει τη δική του αυτοκρατορία, αν και απέχει πολύ από τα 23 πρωταθλήματα(7 εθνικά) του Παναθηναϊκού.

Αναμφισβήτητα ο Παναθηναϊκός είναι διαχρονικά η μεγάλη δύναμη του βόλεϊ γυναικών στην Ελλάδα, αν και ο Ολυμπιακός τον απειλεί εκ του μακρόθεν με τα 6 πρωταθλήματα, αλλά είναι πρώτος στα κύπελλα με 9 κατακτήσεις και έχασε ένα , αυτό της Παιανίας, λόγω των θλιβερών επεισοδίων. Τότε που η ομάδα του Γιώργου Λυκούδη κέρδισε για πρώτη φορά στην ιστορία της τον Παναθηναϊκό με 3-2 στους προημιτελικούς. Ο Παναθηναϊκός βέβαια θα είχε περισσότερα κύπελλα, αν οι διοργανώσεις ξεκινούσαν πολύ πιο πριν από το 1999(δεν γινόταν για οικονομικούς λόγους).

Που βασίζεται η επιτυχία του Ολυμπιακού, που δεν είχε στρωμένο το δρόμο με ροδοπέταλα, όπως τώρα, που απουσιάζει ο Παναθηναϊκός; Φυσικά στον ελληνικό κορμό, καθώς τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός παίρνει στο Ρέντη τις καλύτερες ελληνίδες αθλήτριες που παίζουν στο ελληνικό πρωτάθλημα, κι αν ρίξουμε μια πρόχειρη ματιά η μοναδική που χωρούσε στο ρόστερ του από τις υπάρχουσες είναι η Ευαγγελία Μερτέκη, που την πήρε κι αυτήν πριν από πολλά χρόνια, αλλά για εξωαγωνιστικούς λόγους δεν φόρεσε ποτέ την ερυθρόλευκη φανέλα.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν σοφά εντόπισε το πρόβλημα που υπάρχει στο ελληνικό βόλεϊ, με την έλλειψη ακραίων και διαγώνιας, θέσεις που καλύπτει με ξένες, ενώ έχει στο ρόστερ του, τις κορυφαίες κεντρικές Γιώτα, Λαμπρούση, Ζακχαίου, τις πασαδόρους Χριστοδούλου, Κωνσταντινίδου και τα λίμπερο Κονόμι, Κοκκινάκη. Αυτά δεν έγιναν στην τύχη, αφού οι Γιώτα, Λαμπρούση, Χριστοδούλου αποκτήθηκαν σε μικρή ηλικία και αντικατέστησαν σιγά-σιγά τις ξένες, αλλά και τις Κυριακίδου, Καβαθά, Γιακουμή (κακώς έφυγε από λανθασμένη εκτίμηση της από τον Ολυμπιακό), Μαγγίνα, Δηλαβέρη.

Κάθε χρόνο αναζητά και βρίσκει καλές ξένες και σαρώνει τους τίτλους, με εξαίρεση την εφετινή περίοδο, όταν οι Mέιφιλντ, Έμοντς, σε συνδυασμό με την απουσία της Κονόμι δεν κατάφεραν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες και ο Ολυμπιακός αποκλείσθηκε από την Ευρώπη. Η επιστροφή όμως της Κονόμι και η απόκτηση της αρχόντισσας Χουντ-Σκοτ, έφερε και την άνοδο της γερμανίδας που νιώθει πλέον ασφαλής στην υποδοχή και διακρίνεται σε επίθεση, μπλοκ, άμυνα, σερβίς(17/33 επ., 2 άσσοι, 2 μπλοκ, 48% υπ). Με την ταυτόχρονη απόκτηση παικτριών που μπορούσαν να παίξουν βασικές στις άλλες ομάδες, δεν φάνηκε το περσινό κενό της Ζακχαίου, αλλά και το εφετινό της Χίπε και στον τελικό της Γιώτα.

Τα εύκολα όμως τελείωσαν για τον Ολυμπιακό, κι αυτό θα του κάνει καλό την επόμενη χρονιά, αφού τον θρέφει ο ανταγωνισμός. Mε αντίπαλο τον ΠΑΟΚ και έναν εκ των Παναθηναϊκού, ΑΕΚ(μπορεί και των δυο αν προχωρήσει η φημολογούμενη αποχώρηση της Ηλιούπολης) θα έχει περισσότεροι ενδιαφέρον το πρωτάθλημα. Οι αντίπαλοι του όμως θα δυσκολευτούν να γίνουν ανταγωνιστικοί, αν ο Ολυμπιακός «δέσει» νωρίς τις ελληνίδες του και αποκτήσει και την Μερτέκη. Μόνο από το εξωτερικό θα μπορούν να ψωνίσουν Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, αλλά οι Βασιλαντωνάκη, Στράντζαλη, Παπαφωτίου είναι «αλμυρές», εκτός κι ναν η ΕΟΠΕ αυξήσει τον αριθμό των ξένων παικτριών, κάτι που θα βοηθήσει και τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη.

ΥΓ: Στο χτίσιμο της αυτοκρατορίας μεγάλη συμβολή έχει ο μάνατζερ Νίκος Κατσιούρας, που παρακολουθεί το ελληνικό και το παγκόσμιο βόλεϊ και είναι ένα βήμα μπροστά από τους ερασιτέχνες παράγοντες των άλλων ομάδων. Και φυσικά ο Μπράνκο Κοβάτσεβιτς, ο κορυφαίος ξένος προπονητής που δούλεψε στην Ελλάδα. Αν και δεύτερος προπονητής στην παγκόσμια πρωταθλήτρια Σερβία, ήρθε σεμνά και ταπεινά στον Ολυμπιακό, δούλεψε σκληρά, δεν λογάριασε ονόματα και δεν υποτίμησε κανέναν αντίπαλο, όποια κι αν ήταν η δυναμικότητα του. Δίκαιος, δουλεταράς και κακώς οι φίλοι του Ολυμπιακού δεν έκαναν ακόμη σύνθημα το όνομα του.