Σαραντίτης: «Να μας δοθεί το δικαίωμα να γυρίσουμε στη δουλειά μας...»
«Σαν να μας σκοτώνουν σωματικά και ψυχολογικά», αναφέρει μεταξύ άλλων σε δήλωσή του ο τεχνικός της γυναικείας ομάδας βόλεϊ του Ολυμπιακού, Σπύρος Σαραντίτης, αναφερόμενος στην καθολική παύση της δραστηριότητας στο άθλημα.
Αγωνία για το παρόν και το μέλλον του ερασιτεχνικού αθλητισμού εκφράζει και ο προπονητής της ομάδας βόλεϊ γυναικών του Ολυμπιακού, Σπύρος Σαραντίτης.
Ο «ερυθρόλευκος» τεχνικός παραχώρησε δήλωση σχολιάζοντας την κατάσταση που επικρατεί συγκεκριμένα στον χώρο της ελληνικής πετοσφαίρισης κατόπιν της αναστολής των προπονήσεων και των πρωταθλημάτων.
Αναλυτικά ο Σαραντίτης δήλωσε τα παρακάτω:
«Καταλαβαίνω απόλυτα, όπως όλοι οι άνθρωποι που ασχολούνται με το βόλεϊ, ότι οι μέρες που περνάμε είναι πραγματικά δύσκολες και υγειονομικά εξαιρετικά κρίσιμες. Είμαστε από τους πρώτους που αισθάνονται το μέγεθος της ατομικής ευθύνης και πόσο σημαντικό είναι να μην εξαπλωθεί αυτός ο ιός που έχει ανατρέψει τις ζωές όλων μας. Επίσης καταλαβαίνω ότι όταν χάνονται ανθρώπινες ζωές να μιλάμε για αθλητισμό ίσως σε κάποιους να φαίνεται αστείο, όμως είναι πολύ σημαντικό να αναζητάμε την ελπίδα και να προσπαθούμε με ασφαλή τρόπο να συνεχίσουμε να ζούμε.
Περάσαμε από το πρώτο lockdown ως χώρος εξαιρετικά δύσκολα και μετά από πολλή δουλειά καταφέραμε να έρθουν οι αθλητές και οι αθλήτριες σε ένα πολύ καλό επίπεδο για να μπορέσουν να αποδώσουν στη δουλειά τους, που είναι καθημερινή και πολύωρη, αλλά και να μην κινδυνεύουν από σοβαρούς τραυματισμούς.
Όταν λοιπόν μετά από τόσο σκληρή δουλειά μάς αναγκάζουν να απέχουμε πάλι για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα από τους αγώνες και πόσο μάλλον από τις προπονήσεις, είναι σαν να μας σκοτώνουν σωματικά και ψυχολογικά. Δεν είναι δυνατόν να πατήσεις ένα κουμπί και το σώμα να επανέλθει μετά από τόση αποχή, δεν είναι δυνατόν να μπορείς να είσαι σε υποτυπώδη καλή κατάσταση χωρίς έστω να προπονείσαι στο γήπεδο.
Με πολύ μεγάλο σεβασμό για την υγεία, που είναι το υπέρτατο αγαθό, με σεβασμό στις τεράστιες δυσκολίες που όλοι λιγότερο ή περισσότερο βιώνουμε, ζητάμε να μας δοθεί το δικαίωμα να γυρίσουμε στη δουλειά μας, στους χώρους όπου ανήκουμε και στους οποίους έχουμε αποδείξει ότι τηρούμε ευλαβικά και χωρίς καμία έκπτωση όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα».
