Αλέξανδρος Ράπτης: Γιατί δεν έπαιξε στον Ολυμπιακό, αν και υπέγραψε, ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ

Συνέντευξη στον ΣΤΕΦΑΝΟ ΛΕΜΟΝΙΔΗ

Αλέξανδρος Ράπτης, ο κορυφαίος Έλληνας βολεϊμπολίστας βάσει των εμφανίσεών του στο Κύπελλο της Καλαμάτας αλλά και των πλέι οφ, δεν κάθισε στις δάφνες της δόξας που του προσέφερε ο ΠΑΟΚ και ξενιτεύτηκε για πρώτη φορά. Ο απόλυτος σταρ, με δεκάδες παιδιά να τον πολιορκούν μετά το τέλος των αγώνων, πρόλαβε σε ηλικία 23 χρόνων να πάρει τίτλους με τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ και να υπογράψει διετές συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό, χωρίς να φορέσει ποτέ την ερυθρόλευκη φανέλα. Ο πατέρας οπαδός του Ολυμπιακού, δεν είδε τον γιο του ακόμη να παίζει για τον Θρύλο, τον καμαρώνει όμως ό,τι χρώμα κι αν φορά, ιδιαίτερα τα γαλανόλευκα της Εθνικής.

«Ο πατέρας μου, Θανάσης, ήταν βολεϊμπολίστας στην Ολυμπιάδα Πατρών, αλλά ένας τραυματισμός στα 21 χρόνια τον ανάγκασε να σταματήσει. Από το Αγρίνιο έγινε έμπορος στην Πάτρα, ενώ η μάνα μου έχει καταγωγή από την Αθήνα και τη Ζάκυνθο. Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο, αντρίκεια πράγματα, στην ομάδα Γαλήνη, πήγα για δυο τρεις μέρες έπαιξα μπάσκετ, ταεκβοντό, πόλο, αλλά στη Γ’ Δημοτικού ξεκίνησα το βόλεϊ».

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 4/8/2023

Ποιος σου έβαλε το μικρόβιο;

Ο πατέρας μου έπαιζε μαζί μου στην παραλία, με μύησε στα βασικά και τον είχα σαν θεό, αφού σε ηλικία 40 χρόνων πήδαγε ένα μέτρο. Μου έμαθε να κάνω δάχτυλα, μανσέτα και έλεγα «θα ήθελα να καρφώνω σαν αυτόν». Όλα αυτά στην Αχαγιά, στην παραλία. Πρώτος και παντοτινός προπονητής στη ζωή και στο βόλεϊ.

Τι έπαιζες;

Πασαδόρος, με δέχτηκαν κατ’ εξαίρεση, αν και μικρότερος, στους παμπαίδες και έπαιζα δεύτερος πασαδόρος. Πρώτος επίσημος αγώνας μου με Ζωγράφου στην Α2. Μετά άρχισα να ψηλώνω και με δοκίμασαν σε όλες τις θέσεις, ακραίο, διαγώνιο. Έπαιζα πασαδόρος, αλλά στην Εθνική με κάλεσαν ως διαγώνιο το 2014. Προπονητής ο Νίκος Ζαλμάς, με προτροπή του Άρη Αγγελόπουλου και του Σταύρου Γεράνιου. Άλλαξα θέση και στην Ολυμπιάδα. Έγινα διαγώνιος, αν και πήραμε με την Εθνική το Βαλκανικό παίζοντας ως ακραίος.

Το «μπαμ» γίνεται στους τελικούς εφήβων της Αλεξανδρούπολης, όταν έπαιρνες 50 πόντους σε κάθε ματς.

Ναι, αλλά είχα πασαδόρο τον κολλητό μου, που έδινε όλες τις πάσες σε μένα. Τον Γιάννη Μακρή, που σταμάτησε το βόλεϊ. Μου έφτιαξε την καριέρα και σταμάτησε. Στην ανδρική ομάδα της Ολυμπιάδας έπαιζε λίμπερο, αλλά έγινε πασαδόρος για να με... αναδείξει!

Καταστάλαξες;

Μπερδεμένη κατάσταση, στην Εθνική διαγώνιος, στην Ολυμπιάδα ακραίος, μου έκανε όμως καλό, γιατί μου αρέσει να μαθαίνω.

Πότε ένιωσες ότι είσαι κάτι αξιόλογο;

Όταν παίξαμε ένα φιλικό με τον Παναθηναϊκό, για ένα σετ ήμουν ακραίος και σε ένα διαγώνιος. Πήρα 15 πόντους. Αντίπαλος του Πανταλέοντα, του Γκονζάλες, των Τσίροβιτς, Μαρούλη, Ρανγκέλ. Έπαιξα πολύ καλά και στο τέλος με πλησίασε ο Πανταλέων και μου είπε να πάω στην Αθήνα. Μέχρι τότε δεν είχα το βόλεϊ στο μυαλό μου ως καριέρα. Έβαζα προτεραιότητα τις σπουδές μου και άρχισα να κάνω όνειρα. Άλλαξαν το μυαλό και οι στόχοι μου. Αυτό δεν άρεσε στη μάνα μου, ήθελε να γίνω πολιτικός μηχανικός. Σπουδάζω στο Πολυτεχνείο, αν και είναι δύσκολο να πάρω πτυχίο. Της μαμάς της αρέσει να κάνω αυτό που αγαπάω και δεν μου έφερε εμπόδια.

Και πότε ήρθε η πρόταση;

Όταν ήμουν Γ’ Λυκείου, αλλά έπρεπε να τελειώσω το σχολείο. Την επόμενη χρονιά μού έκαναν πρόταση ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ και προτίμησα τον πρώτο.

Ήσουν Παναθηναϊκός;

Όχι, Ολυμπιακός λόγω του πατέρα, αλλά δεν πολυασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο. Περισσότερο παρακολουθούσα την Παναχαϊκή σε όλα τα σπορ. Αν υποστήριζα μια ομάδα, θα ήταν η Παναχαϊκή και ο Παναιτωλικός λόγω καταγωγής. Είχα καλή σχέση με τον Ανδρεόπουλο λόγω Εθνικής. Με βοηθούσε ο τρόπος που δούλευε. Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν τότε στην κορυφή, θέλησαν να στηριχθούν πάνω μου κι αυτό μου άρεσε. Αργά ή γρήγορα θα επέστρεφε στους τίτλους και ήθελα να είμαι ένα κομμάτι αυτής της προσπάθειας.

Πήγες με λίγα λεφτά, λιγότερα από 15.000 ευρώ.

Εγώ δεν έπαιρνα ποτέ λεφτά και έφτασα να πληρώνομαι. Μέχρι τότε ζούσα με χαρτζιλίκι από τον πατέρα μου. Και παρότι ο Ολυμπιακός έδινε περισσότερα λεφτά, προτίμησα τον Παναθηναϊκό γιατί ήθελα να παίζω.

Πώς ήταν η ζωή στην Αθήνα;

Έπαθα πολιτισμικό σοκ. Χάος, γρήγορος ρυθμός ζωής, δεν άργησα όμως να προσαρμοστώ. Έβγαινα βόλτα και δεν ήξερα κανέναν. Έμενα στην Κυψέλη με τον Γιώργο Πεντίδη, πολύ καλό παιδί και καλή συγκατοίκηση.

Έπαιξες βασικός;

Ναι, αν και δεν ήταν εύκολο, παρότι έπαιξα στην Εθνική με τον Ανδρεόπουλο. Είχα άγνοια κινδύνου λόγω μικρής ηλικίας κι αυτό ήταν καλό.

Τι κάνατε εκείνη τη χρονιά;

Τερματίσαμε τρίτοι, τη χρονιά που παίζαμε στην Κυψέλη και φτάσαμε τον Ολυμπιακό στο τάι μπρέικ. Τότε που το σκορ ήταν για εμάς 11-9, πήρα έναν καθαρό άσο και ο επόπτης έδειξε άουτ. Και απέναντί μας ήταν οι Σμιτ, Ραουβέρντικ, Πετρέας, Μπέμε, Τερβαπόρτι, Χριστοφιδέλης, Στεφάνου, Κουμεντάκης. Η μεγάλη ομάδα του Ολυμπιακού. Κάναμε απίθανο παιχνίδι, μετά τον αποκλεισμό από την ΑΕΚ στο Λιγκ Καπ. Δεχτήκαμε ένα σοκ, ήμασταν μικροί σε ηλικία και μας πήραν το ματς λόγω εμπειρίας. Παίζαμε χωρίς άγχος και μπορούσαμε να πάρουμε οποιοδήποτε ματς.

Την επόμενη χρονιά;

Πήραμε στα μέσα της χρονιάς τον Τσάτσιτς, παίζουμε τελικό Λιγκ Καπ στον Ρέντη, κερδίζουμε 3-2 από 0-2. Ξεκίνησα, με έβγαλε και ξαναμπήκα στο 0-2, έκανα δύο άσους στον Μένιο στο τάι μπρέικ. Στον δεύτερο τελικό είχα γρίπη με μια προπόνηση, με πυρετό και ντεπόν. Έπαιξαν ακραίοι οι Χαράλαμπος, Τσάτσιτς, κερδίσαμε και με έβαλε με 40 πυρετό στο τέλος να κάνω μπλοκ στον Φίνγκερ. Τον σταμάτησα, «έσπασα» την μπάλα και το τελείωσε ο Τσάτσιτς. Τρελός χαμός, ήταν ο πρώτος τίτλος μου. Παίξαμε τελικά λόγω κόβιντ οι τέσσερις πρώτοι στο ΟΑΚΑ, εμείς χωρίς τον Στάροβιτς, και πήραμε το πρωτάθλημα. Υπέροχη χρονιά.

Την επόμενη χρονιά, όμως, δεν πήγαν καλά τα πράγματα, έπαιξες διαγώνιος.

Δεν μου το επέβαλαν, μου προτάθηκε, το συζητήσαμε και δέχτηκα. Για κάποιους λόγους δεν πήγαμε καλά και τραυματίστηκα γιατί άλλαξα θέση. Χτυπούσα από διαφορετικές γωνίες, έκανα αλλαγή προγράμματος και τραυματίστηκα στο χέρι. Δεν πήραμε τίποτα.

Ξανά αλλαγή θέσης την επόμενη περίοδο;

Έπαιξα ακραίος και στην Εθνική κάναμε καλά παιχνίδια, ήρθαμε 3-2 με τη Σερβία και 3-1 με την Πολωνία. Πήραμε τον Πρωτοψάλτη στον Παναθηναϊκό, ξεκίνησα βασικός μαζί του, αλλά μετά άλλαξαν τα πλάνα και δεν αγωνιζόμουν.

«Ήθελα να φύγω από τον Παναθηναϊκό στη μέση της περιόδου»

Έκανες λάθος επιλογή που έμεινες, γιατί έλεγαν ότι ο Ανδρεόπουλος έβαζε τον γιο του και άφηνε εσένα έξω;

Δεν μπορώ να κρίνω τον προπονητή μου, αυτό θεώρησε σωστό, αυτό έκανε και δικαιώθηκε, αφού πήρε το πρωτάθλημα και έκανε καλή πορεία στην Ευρώπη. Εμένα, όμως, με χάλασε, γιατί δεν είμαι παίκτης για να κάθομαι στον πάγκο. Άρχισα να βαριέμαι και έδωσα την προσοχή μου σε άλλα πράγματα. Μετάνιωσα που έμεινα, άρχισα να σκέφτομαι ότι πρέπει να φύγω και όταν πήγαινα για προπόνηση δεν είχα ενδιαφέρον, έβλεπα άλλα πράγματα πιο ενδιαφέροντα. Κι αυτό για μένα ήταν πολύ περίεργο, γιατί δεν χαιρόμουν αυτό που έκανα. Δεν διασκέδαζα, ήθελα να φύγω από τη μέση της χρονιάς, ήμουν όμως και στον στρατό και έκανα υπομονή. Πιστεύω πολύ ότι ο αθλητής πρέπει να χαίρεται αυτό που κάνει. Δεν παίζει ούτε για τα λεφτά ούτε για τη φήμη.

Σου έκανε πρόταση ο Παναθηναϊκός να μείνεις;

Μετά το πρωτάθλημα παίξαμε με τον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη για το Λιγκ Καπ. Παρότι χάσαμε 3-2, έπαιξα πολύ καλά, όπως και στη ρεβάνς που κερδίσαμε. Πήραμε το τρόπαιο, αλλά είχα ήδη κλείσει στον ΠΑΟΚ. Ο Ανδρεόπουλος μετά το τέλος του ματς μού είπε «είσαι παικταράς, έκανες τρομερή δουλειά». Έκανα τρομερή δουλειά και ήμουν στον πάγκο. Είπα μέσα μου να κάνω υπομονή άλλα δέκα λεπτά και μετά τους είπα «καλύτερα να χωρίσουν οι δρόμοι μας».

Δεν επέμεναν;

Όχι, γιατί είχαν πάρει ήδη τον Φράγκο, δεν είχα λόγο να μείνω, γιατί πάνω κάτω έχουμε ίδια χαρακτηριστικά και θα παίρναμε και ξένο.

Ο Ολυμπιακός και το εμβόλιο

Ο Ολυμπιακός δεν μπήκε στη μέση;

Πριν κλείσω στον ΠΑΟΚ είχα συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό για διετές συμβόλαιο, μίλησα με τον Τζουλιάνι και τον Μαντούβαλο και είχαμε κλείσει, τα βρήκαμε στα λεφτά, στα σπίτια. Με ρώτησαν, όμως, αν έκανα εμβόλιο. Δεν είχα κάνει και μου είπαν ότι ήταν εντολή του προέδρου να μην έχουμε ανεμβολίαστους παίκτες. Ακόμη και ο Ρονάλντο να είναι, δεν θα τον δεχτούμε. Ήμουν στη φάση που δεν θα έκανα εμβόλιο.

Το έκανες μετά;

Όχι, με ρωτούσαν αν έχω σκοπό να το κάνω, απάντησα «όχι στο άμεσο μέλλον» και μου είπαν πως δεν μπορούμε να συνεργαστούμε.

Όλα αυτά πριν κλείσεις στον ΠΑΟΚ;

Ναι, από τον ΠΑΟΚ με πήρε ο κύριος Τζήκας και μου φέρθηκαν υπέροχα από την αρχή, σαν οικογένεια. Ένιωσα αυτό που είχα χάσει τα τελευταία χρόνια. Με θεώρησαν κάτι σπουδαίο για την ομάδα και γι’ αυτό αγάπησα τον ΠΑΟΚ, τους φιλάθλους, τους πάντες. Βέβαια, είχα μιλήσει με τον Καλμαζίδη, μου είπε «σε θέλω, θα σε δουλέψω» και μετά βρήκαν τον Μιλενκόσκι.

Ναι, αλλά ο Μιλενκόσκι μού είπε «θα δεις έναν διαφορετικό Ράπτη, θα δουλέψουμε μαζί του».

Ναι, δουλέψαμε πολύ με τον Μιλενκόσκι και τον Βαλάντη με έξτρα προπονήσεις. Χαιρόμουν αυτό που έκανα, είχαμε παρεΐστικο κλίμα. Ήταν ένας τροχός της άμαξας που έκανα ένα βήμα παραπάνω. Μιλάγαμε, λέγαμε την άποψή μας και ένιωθα ελεύθερος. Και γι’ αυτό επανήλθαμε μετά τις πέντε ήττες από τον Παναθηναϊκό. Έχω απέραντο σεβασμό απέναντί του, μας ρωτούσε αν πρέπει να αλλάξουμε κάτι στην προπόνηση, αν μας ενοχλεί οτιδήποτε. Ένιωσα μια ζεστασιά. Χαιρόμουν που πήγαινα στην προπόνηση, σε αντίθεση με την προηγούμενη χρονιά.

Πώς ξεπεράσατε τις πέντε ήττες από τον Παναθηναϊκό;

Δεν παίζαμε αυτό που μπορούσαμε και το ξέραμε. Οι περισσότεροι παίκτες ήταν νέοι και χρειαζόταν να δέσουμε ως ομάδα.

Και πήγατε στην Καλαμάτα, όπου έκανες απίστευτα παιχνίδια.

Δεν παίζαμε το βόλεϊ που θέλουμε και αποφασίσαμε να βελτιώσουμε τα καλά μας και όχι να καλύψουμε τις αδυναμίες μας. Οι άλλες ομάδες είχαν σταθερό κορμό. Έπρεπε να παίξουμε πολυδιάστατα, να μη στηριχθούμε σε έναν παίκτη. Κερδίσαμε δύο ματς στο πρωτάθλημα τον Παναθηναϊκό και τα δύο παιχνίδια στην Καλαμάτα. Ήταν και μια προσωπική δικαίωση.

Αρχίσαμε να χτίζουμε και τα καταφέραμε. Είχαμε και ένα καλό σερί αήττητοι από τον Ιανουάριο και μετά από καλά παιχνίδια στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου. Απέναντι σε ομάδες με μεγάλα μπάτζετ. Είχαμε, όμως, καλές μονάδες, προπονητή, διοίκηση και εμπιστοσύνη πάνω απ’ όλα στον Μιλενκόσκι για αυτό που κάνει. Κράτησαν τον προπονητή, παρότι δεν είχε παίκτες που επέλεξε. Ο Καλμαζίδης μάς διάλεξε και καλά έκανε η διοίκηση και τον στήριξε. Την άξιζε τη στήριξη.

Μήπως ικανοποιηθήκατε από το Κύπελλο;

Όχι, αν γινόταν αυτό, δεν θα παίζαμε καλά στον τρίτο ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό. Θα ήταν δύσκολο το ματς, αν δεν είχαμε δίψα και για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Κι αυτό το ματς ήταν, όπως είπε και ο Μένιος, το πιο δύσκολο, όπως και το δεύτερο που «σπάσαμε» την έδρα.

Φτάνουμε στους τελικούς με τον Ολυμπιακό, όπου παίζεις διαστημικό βόλεϊ τουλάχιστον για δυόμισι ματς. Μετά άρχισες να πέφτεις, δεν χτυπούσες στην άνοδο και σε έβρισκαν τα μπλοκ. Είχες κουραστεί;

Ήταν μια περίοδος όπου και οι δύο ομάδες είχαν μεγάλο φόρτο παιχνιδιών. Παίζαμε απέναντι σε μεγάλους παίκτες, μεγάλο προπονητή και κάποτε θα κάνεις μια μέτρια εμφάνιση, την οποία πρέπει να διαχειριστείς. Στον τρίτο τελικό κερδίζαμε 2-0 και είτε η κούραση είτε οι λανθασμένες αποφάσεις έφεραν την ήττα. Για τον τέταρτο τελικό καλύτερα να μη μιλήσουμε.

Γιατί;

Κάναμε το χειρότερο παιχνίδι της σεζόν, μέσα στην έδρα μας, την πιο ακατάλληλη στιγμή.

Διαφωνώ. Ο Ολυμπιακός έκανε το καλύτερο παιχνίδι της σεζόν, γι’ αυτό και κέρδισε. Όχι εσείς το χειρότερο. Ο Τράβιτσα με τον Παγένκ έπαιζαν με κλειστά μάτια και ο Σλοβένος έκανε απίστευτα πράγματα από το σερβίς. Πρέπει να δώσεις και ένα μπόνους στον αντίπαλο.

Τα αποδίδω τα εύσημα στους αντιπάλους, ιδιαίτερα σε σπουδαίους παίκτες. Όταν όμως έχεις παίξει καλό βόλεϊ και έχεις προσδοκίες μέσα στο γήπεδό σου, κάτι κάνεις λάθος και εσύ. Εννοείται ότι έπαιξε πολύ καλά ο Ολυμπιακός. Έκανε το τέλειο παιχνίδι και εμείς το χειρότερο. Αν παίζαμε λίγο καλύτερα, ίσως είχαμε προβάλει μεγάλη αντίσταση.

Η χρονιά είχε, όμως, θετικό πρόσημο.

Για μένα ναι, όχι όμως για τον ΠΑΟΚ. Ούτε αρνητικό ούτε θετικό.

Γιατί; Όταν ξεκινούσε η χρονιά, αν σας έλεγαν ότι θα πάρετε το Κύπελλο και θα φτάσετε στον τέταρτο τελικό με τον Ολυμπιακό, δεν θα ήσασταν ικανοποιημένοι; Έλεγε κανένας ότι θα πάρετε το νταμπλ;

Όσο παίζεις, αλλάζουν και οι στόχοι. Στενοχωρήθηκα όταν χάσαμε το πρωτάθλημα, θέλαμε να το πάρουμε. Γλυκόπικρη γεύση.

Ο χωρισμός με τον ΠΑΟΚ

Πάμε στο δύσκολο κομμάτι, όπου ο ΠΑΟΚ δίνει σχεδόν τον ουρανό με τα άστρα, ό,τι ζητήσατε, και δεν συμφωνείτε εσύ και ο μάνατζέρ σου. Έφτασαν κοντά στις 100.000 ευρώ.

Ήθελα να μείνω, με κάποια πράγματα που ζητούσα. Όχι μόνο οικονομικά - και τα περισσότερα τα ικανοποίησαν γιατί υπήρχε καλή πρόθεση και από τις δύο πλευρές. Οι διαπραγματεύσεις έγιναν σε φιλικό κλίμα. Ξεκίνησε ο ΠΑΟΚ με χαμηλή προσφορά, λίγο καλύτερη από την περσινή. Δεν τους κατηγορώ - κι εγώ έβαλα την τιμή μου. Όχι ο μάνατζέρ μου και δεν θέλω να κατηγορηθεί γι’ αυτό. Είχα τους Ματιάσεβιτς, Γιοκάνοβιτς που δεν με βοήθησαν όταν δεν έπαιζα στον Παναθηναϊκό. Ζητούσα βοήθεια και δεν μου έδιναν σανίδα σωτηρίας. Άλλαξα μάνατζερ που μου τηλεφωνούσε καθημερινά, με βοηθούσε, με σεβόταν, κάτι που δεν είχα ξαναζήσει.

Ωραία, δίνεις λοιπόν εσύ μια τιμή.

Ναι.

Την πλησίασαν;

Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις με μένα και τον μάνατζερ. Φτάσαμε κοντά, όχι στις 100.000, πολύ πιο κάτω, γιατί έχω επίγνωση της πραγματικότητας, δεν είμαι τρελός. Γίνεται μια ασυνεννοησία μεταξύ του Κατσαρή που είναι πρόεδρος και του Τσαλόπουλου που θα είναι ο επόμενος πρόεδρος και δεν τα βρήκαμε. Δεν θέλω να κατηγορήσω τον ΠΑΟΚ, έχουμε ακόμη καλές σχέσεις. Είχα κάποια στάνταρ για τον εαυτό μου, ήξερα τι αξίζω και δεν τα βρήκαμε. Χώρισαν οι δρόμοι μας και έχουμε καλές σχέσεις.

Ειπώθηκε ότι ο Τσαλόπουλος είχε εκνευριστεί με τον μάνατζέρ σου, τον Μιχαλόπουλο, γιατί πίστευε ότι τον κορόιδευε.

Πήραν κακή τροπή οι συζητήσεις λόγω του Βουλκίδη. Γιατί τον έστειλε στον Παναθηναϊκό και δεν περίμενε τον ΠΑΟΚ. Δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε και δεν με αφορά.

Στην Πουατιέ πήγες μετά το ναυάγιο με τον ΠΑΟΚ. Σε πλησίασε άλλη ελληνική ομάδα;

Είχα προτεραιότητα τον ΠΑΟΚ, δεν είχα πρόταση από την Ελλάδα. Έδωσα πολύ χρόνο και έχασα πολλά deadline από ομάδες του εξωτερικού. Τους το είπα, δεν το παίζω θύμα, αλλά ήθελα να μείνω. Ξεκάθαρα. Και τελικά πήγα στην Πουατιέ, σε ένα καλό πρωτάθλημα και με πασαδόρο τον Γουόλς, που τον γνωρίζω και με γνωρίζει.

Είναι καλύτερο το γαλλικό πρωτάθλημα από το ελληνικό; Οι καλοί Γάλλοι παίκτες αγωνίζονται στο εξωτερικό.

Ναι. Σε οργάνωση οι τοπ ελληνικές ομάδες μπορούν να κοντράρουν τις γαλλικές. Εκεί, όμως, υπάρχει ανταγωνισμός με όλες τις ομάδες, η τελευταία μπορεί να δυσκολέψει και να κερδίσει την πρώτη. Κάθε εβδομάδα είναι σαν να παίζεις ματς Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός. Και παρακολουθώ πολύ το γαλλικό πρωτάθλημα όπως και το ιταλικό, το πολωνικό και το τουρκικό. Υπάρχει το απρόβλεπτο, όλα αλλάζουν. Οι Κάννες για παράδειγμα πήραν τον τίτλο και υποβιβάστηκαν. Το χαρακτηρίζει επίσης η βελτίωση της τεχνικής των παικτών και δεν παίζουν απαραίτητα μεγάλο ρόλο τα προσόντα. Και θέλω πολύ να το ζήσω.

Μίλησες με τους Έλληνες που έπαιξαν στην Πουατιέ;

Ναι, και με τον Κοκκινάκη και με τον Πετρέα και με τον Τζούριτς και με τον Βουλκίδη. Και μου είπαν ότι έχουν καλό προπονητή που είναι και καλός άνθρωπος.

Δήλωσες ότι θα παίζεις πλέον μόνο στο εξωτερικό.

Μου αρέσει να κυνηγάω τα όνειρά μου ως το τέλος.

Άρα να παίξεις σε Ιταλία και Πολωνία.

Ναι, δεν το κρύβω, έκανα ένα βήμα και θα είναι μια εμπειρία.

Πάμε στην Εθνική, όπου υπάρχουν τρεις σπουδαίοι ακραίοι, εσύ, ο Πρωτοψάλτης και ο Κουμεντάκης. Και όλα αυτά γιατί ανέβασες εσύ την απόδοσή σου, οι άλλοι υπήρχαν, εσύ δεν ήσουν πέρυσι στην Εθνική.

Μιλάμε για δύο πολύ καλούς παίκτες με μεγάλες παραστάσεις από Ιταλία, Πολωνία, Γερμανία, Βέλγιο, ενώ εγώ είμαι 23 χρόνων. Μιλάμε για καλά παιδιά. Παίκτες που τους έβλεπα στην τηλεόραση και τώρα τους «ανταγωνίζομαι». Είναι καλό που υπάρχουν άμιλλα και ανταγωνισμός, ανεβαίνει το επίπεδο προς όφελος της Εθνικής.

Δοκιμάστηκε σχήμα με τρεις ακραίους;

Όχι, αλλά όταν ανεβαίνει ενός η απόδοση, τραβάει και τους άλλους προς τα πάνω.

«Δεν πάμε στο Ευρωβόλεϊ απλά να το ζήσουμε»

Τι στόχο έχουμε στο Ευρωβόλεϊ;

Δεν πάμε απλά να το ζήσουμε. Θέλουμε να προκριθούμε και με καλή θέση, τουλάχιστον δεύτερη, τρίτη. Έχουμε στον όμιλό μας τη Γαλλία, που πήρε τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Παρακολουθείς και ΝΒΑ.

Ναι, πολύ ΝΒΑ και πολύ Τσάμπιονς Λιγκ, Ευρωλίγκα και τα συζητάμε συνέχεια με φίλους από την Πάτρα. Μου αρέσει που ο Ολυμπιακός πήγε στον τελικό, δεν θέλω να οπαδοποιούμαι.

Τι ομάδα είσαι στο ΝΒΑ;

Υποστηρίζω παίκτες, όπως τον Λίλαρντ, και υποστηρίζω την ομάδα που θα παίξει.

Γιατί είσαι Λίλαρντ;

Αν δεν ήμουν Λίλαρντ, θα ήμουν Nτέρικ Ρόουζ, αν δεν είχε πολλούς τραυματισμούς. Υποστηρίζω τον Λίλαρντ λόγω του mentality που βγάζει. Δεν πρόλαβα τον Κόμπι, ο Λε Μπρον δεν με ενθουσιάζει πολύ.

Δεν είσαι με τον Γιάννη;

Είμαι και λόγω εθνικότητας. Είναι το κάτι άλλο, δεν γίνεται να μην τον υποστηρίζεις.

Τον γνώρισες;

Όχι, γνώρισα σε μια τρελή ιστορία τον Θανάση. Ήμασταν όλες οι ομάδες στη Λεωφόρο για τον αγιασμό, δεν οδηγούσα και σταμάτησα ένα ταξί για να με πάει στην Κυψέλη. Δεν με έπαιρνε λόγω κοντινής απόστασης και έρχεται ο Θανάσης και του λέει «τι κάνεις, δεν θα πας το παιδί στο σπίτι του;». Και με πήγε! Μου αρέσει η οικογένεια Αντετοκούνμπο και είμαι υπέρ της οικογένειας.

Είσαι μοναχοπαίδι;

Όχι, έχω και μια αδελφή που έπαιξε βόλεϊ, αλλά τώρα κάνει ωραία πράγματα, ως κοινωνιολόγος, εγκληματολόγος. Είμαι, λοιπόν, υπέρ της οικογένειας και μου έχει λείψει που δεν βλέπω τους γονείς μου να μεγαλώνουν. Να τους βλέπω καθημερινά και να τους ζω. Μου έκανε καλό η καραντίνα γιατί έβλεπα τους γονείς μου. Και τώρα που θα φύγω στη Γαλλία θα μου λείψουν. Γι’ αυτό μου αρέσει και η οικογένεια Αντετοκούνμπο.

Είσαι και Λίβερπουλ;

Πάντα, γιατί ήταν ο μπαμπάς. Και μου αρέσει ο κόσμος, το δέσιμο με την ομάδα, αν και δεν έχω πάει ακόμη στο γήπεδό της. Θα μπορούσα να είμαι και Γιουνάιτεντ λόγω κόσμου, η Λίβερπουλ όμως είναι το κάτι άλλο. Και με τράβηξε τις εποχές που δεν έπαιρνε πρωταθλήματα, που τα έχανε και γλιστρούσε ο Τζέραρντ. Και τώρα που ήρθε ο Κλοπ είδαμε και καμιά άσπρη μέρα.