Μοντάλι-Τζουλιάνι: Ήρθαν, είδαν, νίκησαν!

Κοινός παρανομαστής το εκπληκτικό βόλεϊ που έπαιξαν οι ομάδες τους στους τελευταίους τελικούς κατακτώντας το πρωτάθλημα στην Ορεστιάδα ο ένας και στη Θεσσαλονίκη ο δεύτερος.

Ο Τζιαν Πάολο Μοντάλι άλλαξε το επίπεδο όχι μόνο του Ολυμπιακού, αλλά και του βόλεϊ στην Ελλάδα, αν και αρχικά αμφισβητήθηκε έντονα από τους Έλληνες συναδέλφους του, οι οποίοι μετά τον αντέγραψαν με επιτυχία. Όταν ήρθε στην Αθήνα ο Ολυμπιακός φτιάχθηκε από την αρχή, με έμμισθο μάνατζερ, κατήργησε τον έφορο, έβαλε στατιστικολόγο και συνεργάτη τον Μάουρο Μπερούτο (ήταν βάση τίτλων και συνέχειας της καριέρας τους το κορυφαίο προπονητικό δίδυμο όλων των εποχών), έκανε τακτική στους παίκτες(θυμόμαστε ακόμη τον Κουρνέτα να σημειώνει διστακτικά για πρώτη φορά την τακτική σε ένα χαρτί), ανάλυση αντιπάλου και ότι πιο σύγχρονο υπήρχε στο παγκόσμιο βόλεϊ. Την πρώτη χρονιά απέτυχε, πήρε μόνο το Κύπελλο, αλλά δούλεψε στα τυφλά γιατί του είπαν ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει τρεις ξένους, πήρε Γκαβρίλοφ, Στορκ, Χελντ και έπαιζε μόνο με δύο από τους τρεις. Ήρθε και το καπρίτσιο της γυναίκας του Βούλγαρου, που ήθελε η να παίξει ο άνδρας της στη Ρόμα και τινάχτηκε ο σχεδιασμός στον αέρα. Να μη μιλήσουμε για το ανόητο σύστημα με το οποίο μεταφερόταν οι νίκες της κανονικής περιόδου στα πλέι οφ και ο πρώτος Ολυμπιακός έπαιξε με την τέταρτη Ορεστιάδα με σκορ 0-2 και το πρωτάθλημα πήγε στον Άρη. Ο Ολυμπιακός πήρε το Κύπελλο στη Λαμία με 3-1 επί του Άρη.

Ο Ιταλός πείσμωσε δεν ήθελε να φύγει αποτυχημένος, έμεινε και δεύτερη χρονιά με μικρότερου βεληνεκούς ξένους, τον Ποπόφ και τον άσημο Μέρλο. Οι Έλληνες όμως είχαν προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του και έκαναν την τέλεια ομάδα. Πήγαν στον πέμπτο και τελευταίο τελικό στην Ορεστιάδα και κόντρα σε όλα τα προγνωστικά κέρδισαν εύκολα 3-1, σε ένας ματς που δεν έβλεπαν καν τον αντίπαλο. Στην Ευρώπη ο Ολυμπιακός έπαιξε δύο φορές στον τελικό Κυπελλούχων, αλλά έχασε ισάριθμες στη Θεσσαλονίκη και στο Κούνεο από την σπουδαία Αλπιτούρ του Σάμουελ Πάπι.

Ο Μοντάλι τα είχε βρει με τον Σωκράτη Κόκκαλη να φτιάξουν τη σούπερ ομάδα και να κατακτήσουν το Κύπελλο Πρωταθλητριών, έδωσαν και τα χέρια, αλλά ένα μπέρδεμα με τον Λεωνίδα Θεοδωρακάκη έφερε τα πάνω κάτω και γύρισε στην Ιταλία.

Ο Αλμπέρτο Τζουλιάνι ήρθε πέρυσι στη μέση του πρωταθλήματος, βρήκε μια αλαλούμ ομάδα και δεν κατάφερε να πάρει τίτλο, είχε όμως την ευκαιρία να μείνει και δεύτερο χρόνο, να στήσει αυτό που ονειρευόταν.

Με αρχηγό σε αποδυτήρια και γήπεδο τον σπουδαίο Τράβιτσα, τον πλαισίωσε με τον εκρηκτικό Ιντάλγκο, τον καλύτερο Έλληνα ακραίο Κουμεντάκη, κράτησε τον Παγένγκ, πήρε τον παίκτη-μηχανή Στερν, ανέδειξε τον Τζιάβρα και έδωσε ρόλους σε Παπαγγελόπουλο, Λινάρδο. Είχε και εξαίσιους αναπληρωματικούς...

Η διοίκηση του Μιχάλη Κουντούρη, χάρη στον Βαγγέλη Μαρινάκη ενίσχυσε την ομάδα το καλοκαίρι, με προσθήκες κατά τη διάρκεια της χρονιάς, με τον Γκουσταβάο και έκανε όλες τις χάρες στον Τζουλιάνι, που την δικαίωσε.

Ο Ιταλός προπονητής πέτυχε κάτι που δεν κατάφερε προκάτοχος του. Πήρε και πρωτάθλημα και ευρωπαϊκό, ενώ οι ομάδες του Λάιου και του Κοέγιο που έφτασαν στην ευρωπαϊκή καταξίωση δεν πήραν τον τίτλο στην Ελλάδα. Kαι ο Μοντάλι και ο Τζουλιάνι κέρδισαν τον Παναθηναϊκό στην έδρα του, στη Λεωφόρο και στο Μαρούσι αντίστοιχα.

Όπως η ομάδα του Μοντάλι, έτσι και του Τζουλιάνι κέρδισαν με εκπληκτικό βόλεϊ στην έδρα του αντιπάλου τους, χωρίς να ασχολούνται τι συμβαίνει στην άλλη μεριά του φιλέ. Με ηρεμία, αυτοσυγκέντρωση, ακολούθησαν το πλάνο και έπαιξαν έξω από τα ελληνικά δεδομένα. Δεν ήταν κακή η Ορεστιάδα και ο ΠΑΟΚ στους τελευταίους τελικούς, απλά ο Ολυμπιακός δεν παιζόταν. Και στην Πυλαία αν υπήρχε απέναντι η Ματσεράτα, πάλι ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε, γιατί έπαιξε το τέλειο βόλεϊ.

Κακώς λοιπόν στον ΠΑΟΚ δικαιολογήθηκαν ότι βρέθηκαν σε κακιά μέρα. Ο Ολυμπιακός έκανε το ιδανικό παιχνίδι και δεν άφησε τον ΠΑΟΚ να εμφανιστεί στο γήπεδο. Όταν όμως υπάρχει οπαδική απειλή δύσκολα ένας παίκτης να παραδεχτεί ότι ο αντίπαλος ήταν καλύτερος στο σημείο να του βγάλει το καπέλο. Ο Ανδρεόπουλος και ο Τζουλιάνι όμως το έκαναν και είπαν ευθαρσώς ότι τους κέρδισε ο ΠΑΟΚ γιατί ήταν καλύτερος.

ΥΓ1: Προπηλακιστήκαμε στο διαδίκτυο από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ επειδή γράψαμε ότι δεν παραδέχτηκαν την ανωτερότητα του Ολυμπιακού, με φράσεις όπως «Μα εμείς χειροκροτήσαμε στο τέλος του αγώνα». Πρώτα απ όλα αναφερόμασταν στις δηλώσεις παικτών, προπονητή που έλεγαν βρεθήκαμε σε κακιά μέρα, γιατί φοβήθηκαν να πουν «μπράβο στον Ολυμπιακό ήταν καταπληκτικός». Και απ ότι μας είπαν οι Πειραιώτες, οι θεατές χειροκρότησαν τον ΠΑΟΚ όχι τον πρωταθλητή.

Του Τζουλιάνι η ομαδάρα που την λένε Ολυμπιακάρα!

ΥΓ 2: Ο Ράπτης δεν άντεξε την συνεχή πίεση και μετά από δυο εκπληκτικά ματς Κυπέλλου και τρεις τελικούς πρωταθλήματος, λύγισε. Στα προηγούμενα παιχνίδια είχε καλύτερο άλμα και έκανε ψηλά χτυπήματα. Το βράδι της Παρασκευής στην Πυλαία, δεν πηδούσε ψηλά και έπεφτε πάνω στο μπλοκ. Μαζί με τους Πρωτοψάλτη, Κουμεντάκη, Κοκκινάκη συνθέτουν μια τετράδα που θα στηριχθεί η Εθνική.

ΥΓ2: Τους καλούς Ιταλούς προπονητές δεν μπορείς να τους κερδίσει σε συνεχόμενα παιχνίδια, αν δεν έχει πολύ καλύτερη ομάδα. Σε αναλύουν, σε αποκρυπτογραφούν και στο τέλος θα σε νικήσουν με την τακτική τους.

ΥΓ3: Το ξαναγράψαμε. Ο ΠΑΟΚ είχε σαφώς μικρότερο μπάτζετ από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Πήρε όμως το Κύπελλο και έφτασε στον τέταρτο τελικό με τον Ολυμπιακό χάρη στον Μιλενκόσκι. Αν τον κρατήσουν, πρέπει να δώσουν περισσότερα χρήματα τη νέα περίοδο για να κάνουν πρωταθλητισμό, γιατί φέτος και οι 4 ξένοι τους κόστιζαν όσο ο Ιντάλγκο ή ο Κόβαρ ή ο Ερνάντες.

ΥΓ4: ΜVP του πρωταθλήματος είναι ασυζητητί ο Άλεν Παγένγκ κατά την προσωπική μας άποψη.