Γερμανία: Το «πρέπει» της οικοδέσποινας του Euro 2024

Λίγες μέρες απέμειναν για την έναρξη της τελικής φάσης του Euro 2024 και στη Γερμανία ρυθμίζουν τις τελευταίες λεπτομέρειες για να υποδεχτούν τη μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου.

Βερολίνο, Μόναχο, Ντόρτμουντ, Στουτγκάρδη, Φρανκφούρτη, Γκελσενκίρχεν, Φρανκφούρτη, Αμβούργο, Ντίσελντορφ, Κολωνία και Λειψία είναι οι πόλεις που θα φιλοξενήσουν τους αγώνες της διοργάνωσης, σε ένα τουρνουά 24 ομάδων με φόντο το βαρύτιμο τρόπαιο.

Στην «νασιονάλμανσαφτ» η αγωνία κορυφώνεται. Κι όχι μόνο γιατί η χώρα είναι στο… πόδι ενόψει της τελικής φάσης του θεσμού, αλλά και γιατί το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας καλείται φέτος να κάνει το βήμα παραπάνω, να εκμεταλλευτεί τον παράγοντα έδρα και να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα: να επιστρέψει στην κορυφή της Ευρώπης για πρώτη φορά μετά από 28 ολόκληρα χρόνια.

Η τελευταία φορά όμως που τα «πάντσερ» ανέβηκαν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου απέχει σχεδόν τρεις δεκαετίες. Ήταν το 1996 στα γήπεδα της Αγγλίας, όταν η ομάδα του (προπονητή) Μπέρτι Φογκτς με αρχηγό τον Κλίνσμαν και τα δύο γκολ του Μπίρχοφ κέρδισε 2-1 την Τσεχία στο «Γουέμπλεϊ» και σήκωσε στον ουρανό του Λονδίνου το βαρύτιμο τρόπαιο.

Έκτοτε, όσες φορές κι αν προσπάθησαν τα «πάντσερ» να γευτούν το νέκταρ της επιτυχίας, είδαν το όνειρό τους να μετατρέπεται σε… εφιάλτη!

Από την κορυφή στους πρόωρους αποκλεισμούς

Το 2000, στη διοργάνωση που φιλοξένησαν Βέλγιο και Ολλανδία, η Γερμανία κλήθηκε να υπερασπιστεί τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Η παρουσία της όμως στο τουρνουά ήταν απογοητευτική, αφού κόντρα σε Πορτογαλία, Ρουμανία και Αγγλία δεν κατάφερε να πανηγυρίσει ούτε μία νίκη, πήρε μόλις έναν πόντο με την ισοπαλία (1-1) απέναντι στη Ρουμανία στην πρεμιέρα και τερμάτισε τελικά τελευταία, μένοντας εκτός συνέχειας στο τουρνουά.

Οι Γερμανοί επέστρεψαν στη βάση τους με σκυμμένο το κεφάλι και την απογοήτευση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους για τον πρόωρο αποκλεισμό. Παρά το πείσμα τους όμως για μία καλύτερη πορεία τέσσερα χρόνια αργότερα (2004) στα γήπεδα της Πορτογαλίας, εν τούτοις η κατάσταση δεν έμελλε να είναι διαφορετική.

Για ακόμα μία φορά τα «πάντσερ» αναδείχτηκαν ισόπαλα στην πρεμιέρα, εκείνη τη φορά κόντρα στην Ολλανδία (1-1), για να έρθει εν συνεχεία μία ακόμα κόντρα στη Λετονία (0-0) και εν τέλει η… χαριστική βολή με την ήττα από την Τσεχία στην τελευταία αγωνιστική. Η «νασιονάλμανσαφτ» αποκλείστηκε και πάλι στη φάση των ομίλων, αφού με μόλις δύο πόντους στη συγκομιδή της έμεινε τρίτη, με τον Ρούντι Φέλερ να αποτελεί παρελθόν από τον πάγκο του συγκροτήματος.

Νέα εποχή και τελικός

Το 2006 ξεκίνησε μία νέα εποχή για την εθνική Γερμανίας, καθώς την τεχνική ηγεσία της ομάδας ανέλαβε ο Γιόακιμ Λεβ, ο οποίος και οδήγησε τα «πάντσερ» στα τελικά του 2008 που συνδιοργάνωσαν Αυστρία και Ελβετία. Η «νασιονάλμανσαφτ» ήταν αποφασισμένη να μην επαναλάβει το κάζο των προηγούμενων δύο διοργανώσεων. Προκρίθηκε ως δεύτερη στα νοκ άουτ από τη φάση των ομίλων, ενώ στα προημιτελικά απέκλεισε την Πορτογαλία και στα ημιτελικά την Τουρκία για να φτάσει έτσι στον μεγάλο τελικό της Βιέννης.

Μπροστά σε 51.000 περίπου θεατές στο «Ερνστ Χάπελ» η Γερμανία βρήκε απέναντί της την Ισπανία του Λουίς Αραγονιές. Όσο κι αν προσπάθησε όμως, δεν μπόρεσε να περάσει και αυτό το «εμπόδιο». Ένα γκολ του Φερνάντο Τόρες από το 33’ ήταν αυτό που έκρινε και το παιχνίδι, αφού στο υπόλοιπο της συνάντησης τα «πάντσερ» απέτυχαν να λύσουν τον «γόρδιο δεσμό» του γκολ.

Το γεγονός βέβαια ότι η «νασιονάλμανσαφτ» μετά από δύο ταπεινωτικούς αποκλεισμούς στους ομίλους είχε φτάσει σε έναν τελικό, κράτησε τον Λεβ στον πάγκο ο οποίος στη συνέχεια έβαλε στόχο να οδηγήσει την εθνική στην κορυφή.

Ιταλία και Γαλλία της «έφραξαν» τον δρόμο

Το 2012, στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας, οι Γερμανοί επέστρεψαν με το βλέμμα στραμμένο στην κορυφή. Στη φάση των ομίλων ήταν καταιγιστικοί, καθώς κόντρα σε Πορτογαλία, Δανία και Ολλανδία πανηγύρισαν τρεις νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και πέρασαν ως πρώτοι στα νοκ άουτ.

Στη συνέχεια, ήρθε και η νίκη κόντρα στην Εθνική μας στα προημιτελικά με 4-2, αλλά στην τετράδα το όνειρό τους «έσβησε» καθώς η Ιταλία ήταν η μεγάλη θριαμβεύτρια και με τα δύο γκολ του Μπαλοτέλι πήρε τη νίκη με 2-1 και συνάμα το «χρυσό» εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό. Έναν τελικό βέβαια, που για την ιστορία η «σκουάντρα ατζούρα» ηττήθηκε με το βαρύ 4-0 στο Κίεβο από την Ισπανία, η οποία κατέκτησε έτσι τον τρίτο και τελευταίο της μέχρι σήμερα τίτλο στον θεσμό.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2016 στη Γαλλία, η Γερμανία πήρε την εκδίκησή της κόντρα στους Ιταλούς. Και πάλι όμως απέτυχε να κατακτήσει και την κορυφή. Πιο συγκεκριμένα, τερμάτισε και πάλι πρώτη και αήττητη από τη φάση των ομίλων, με αντιπάλους τις Πολωνία, Βόρεια Ιρλανδία και Ουκρανία, για να αποκλείσει εν συνεχεία και την Σλοβακία στους «16», ώσπου στα προημιτελικά συναντήθηκε με την Ιταλία.

Μετά το ισόπαλο 1-1 της κανονικής διάρκειας και της παράστασης, τα δύο συγκροτήματα κλήθηκαν να διεκδικήσουν την πρόκριση στα πέναλτι, εκεί όπου τα «πάντσερ» πήραν τελικά τη νίκη με 6-5 και πέρασαν στα ημιτελικά.

Με την ψυχολογία στα ύψη η «νασιονάλμανσαφτ» αντιμετώπισε στην τετράδα την Γαλλία, αλλά οι διοργανωτές φρόντισαν να κόψουν την… όρεξη των Γερμανών και με τα δύο τέρματα του Γκριεζμάν στο «Βελοντρόμ» τους απέκλεισαν και πέρασαν αυτοί στον τελικό. Έναν τελικό που τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης πήρε τελικά η Πορτογαλία (1-0).

Το ραντεβού στο Λονδίνο

Έτσι, φτάσαμε και στη διοργάνωση του 2020. Μία διοργάνωση που από την αρχή βρήκε τους Γερμανούς στα δύσκολα, αφού στον έκτο όμιλο βρήκαν απέναντί τους τη Γαλλία, την Πορτογαλία, αλλά και την Ουγγαρία. Στην πρεμιέρα το αυτογκόλ του Χούμελς υποχρέωσε σε ήττα την «νασιονάλμανσαφτ» κόντρα στη Γαλλία (1-0), αλλά η νίκη με 4-2 επί της Πορτογαλίας στη δεύτερη αγωνιστική την έβαλε και πάλι σε τροχιά πρόκρισης.

Στην τελευταία αγωνιστική κόντρα στην Ουγγαρία η ομάδα του Γιόακιμ Λεβ φλέρταρε με έναν πρόωρο αποκλεισμό, αλλά το γκολ του Γκορέτσκα στο 84’ για το 2-2 στο παιχνίδι ήταν τελικά αυτό που χάρισε στα «πάντσερ» τη δεύτερη θέση στο γκρουπ και την πρόκριση στα νοκ άουτ.

Επόμενος προορισμός ήταν το Λονδίνο, εκεί όπου βρήκαν απέναντί τους την Αγγλία για να γραφτεί εκεί ο επίλογος της πορείας της Γερμανίας. Το γκολ του Στέρλινγκ στο 75’ και αυτό του Κέιν στο 86’ «σφράγισαν» την πρόκριση των Άγγλων (2-0) και υπέγραψαν όχι μόνο τον αποκλεισμό των «πάντσερ» αλλά και το τέλος της πορείας του Λεβ στον πάγκο του συγκροτήματος.

Με τον Νάγκελσμαν στο «τιμόνι»

Από τα τέλη του περασμένου Σεπτέμβρη τα «ηνία» της εθνικής Γερμανίας κράτησε ο Γιούλιαν Νάγκελσμαν, ο οποίος ανέλαβε και το βαρύ φορτίο να επαναφέρει την εθνική στον δρόμο των επιτυχιών μετά τα αρνητικά αποτελέσματα και τις κάκιστες εμφανίσεις που είχαν προηγηθεί με τον Χανς Φλικ στον πάγκο.

Ο 36χρονος πρώην τεχνικός της Μπάγερν έχει οδηγήσει μέχρι σήμερα την εθνική σε οκτώ παιχνίδια, στα οποία μετράει τέσσερις νίκες, δύο ισοπαλίες και ισάριθμες ήττες.

Λίγο πριν η Γερμανία ανοίξει τις πύλες της για να υποδεχτεί τις ομάδες που θα πάρουν μέρος στα τελικά, μένει να δούμε πλέον αν αυτή τη φορά τα «πάντσερ» θα κάνουν το βήμα παραπάνω ή αν το όνειρό τους για την κατάκτηση του τίτλου θα μετατραπεί σε… εφιάλτη σε ένα ακόμα τουρνουά.