Με αυτό το μινόρε γεννήθηκε το ρεμπέτικο
Ορχηστρικό με το μπουζούκι ενός ελληνοαμερικάνου που ενέπνευσε τους πρώτους ρεμπέτες
Οι απαρχές του ρεμπέτικου χάνονται στα καταγώγια της αστικής ζωής, στα κελιά της φυλακής με τα μπουζούκια και τους μπαγλαμάδες να σιγομουρμουράνε τα βάσανα και τους καημούς των ανθρώπων του περιθωρίου.
Ωστόσο όλα έπρεπε να περιμένουν. Και το μεγάλο νέο δεν ήρθε από την Ελλάδα αλλά από μια ηχογράφηση στην ξενιτιά, στη βιβλική Αμερική των αρχών του 20ου αιώνα. Ένας εκπατρισμένος Έλληνας μουσικός, ο Ιωάννης Χαλκιάς ή Τζακ Γρηγορίου, γραμμοφωνεί το 1933 σε αμερικανικό στούντιο ένα οργανικό, που το ονόμασε το «Μινόρε του Τεκέ». Ο δίσκος έφτασε στην Ελλάδα κάνοντας πάταγο. Οι επιτελείς της Columbia στην Αθήνα έψαχναν τον λόγο της μεγάλης επιτυχίας και στο τέλος την απέδωσαν στον χαρακτηριστικό ήχο του οργάνου που είχε το όνομα μπουζούκι. Ο Χαλκιάς καταχωρήθηκε ως ο πρώτος μπουζουξής σε εμπορική δισκογραφία. Οι ιθύνοντες της μουσικής βιομηχανίας αποφάσισαν να εισαγάγουν και στην εγχώρια μουσική αγορά το μπουζούκι. Αναζήτησαν έναν αντίστοιχο Χαλκιά και τον βρήκαν στο πρόσωπο ενός Συριανού βιοπαλαιστή, του Μάρκου Βαμβακάρη, που ζούσε στον Πειραιά.
Εθνική: Να συνεχίσει να το διασκεδάζει!
Έτσι ξεκινά η εποποιία του ρεμπέτικου! Το μινόρε της αυγής που ξέρουμε όλοι σήμερα δεν είναι παρά μια μεταγραφή του προδρομικού ήχου του Ιωάννη Χαλκιά.
