Τι έκανε τον Χιώτη καλύτερο από όλους τους άλλους μπουζουξήδες

Όλοι λένε ότι ο Χιώτης ήταν ο πιο γρήγορος μπουζουξής. Όχι απαραίτητα. Την ίδια εποχή έπαιζε ο περίφημος Μπέμπης, υπήρχε ο Τατασόπουλος, ο Τσιμπίδης, ο Λεμονόπουλος, ο Σταματίου, εξίσου εντυπωσιακοί δεξιοτέχνες.

Άλλοι λένε ότι ο Χιώτης ήταν ο πιο καθαρός, ότι οι νότες του ήταν στραγάλια, νότες στρογγυλές, διάφανες. Και σ' αυτό όμως οι ανταγωνιστές του δεν πήγαιναν πίσω. Τα παιξίματα όσων προαναφέραμε αλλά και ο ήχος του Ζαμπέτα, του Μακρυδάκη, του Καραμπεσίνη δεν ήταν λιγότερο καθαρός και τίμιος.

Το στοιχείο που σίγουρα διαφοροποιεί τον Χιώτη από τους άλλους μπουζουξήδες της εποχής εκείνης είναι η άψογη ρυθμική αγωγή του. Όπως έλεγε ένας παλιός δάσκαλος του μπουζουκιού «Ο Χιώτης παίζει σαν να έχει καταπιεί δέκα μετρονόμους». Η κάθε του νότα είναι ακριβώς στη θέση που πρέπει. Ποτέ δεν καθυστερεί, ποτέ δεν τρέχει. Είναι μια αρετή που οι σημερινοί δεξιοτέχνες την απέκτησαν μελετώντας ώρες ολόκληρες με τον μετρονόμο. Πρόκειται για μια δεξιότητα απολύτως απαραίτητη για να μπορέσει κανείς να συμμετάσχει σε κάποια ηχογράφηση αξιώσεων. Ο Χιώτης ήταν εκτός των άλλων ο «βασιλιάς του ρυθμού» και σε αυτό δεν είχε αντίπαλο!