«Τραμ το τελευταίο»: Γιατί τα πειρατικά ταξί ήταν ακριβά
Στα τέλη της δεκαετίας του 40 η φράση «να προλάβουμε το τελευταίο τραμ» είχε κομβική σημασία γιατί αν δεν γινόταν πραγματικότητα είχε ατέλειωτο, ποδαρόδρομο.
Αυτό το γνώριζαν πολύ καλά και ο Αλέκος Σακελλάριος με το Χρήστο Γιαννακόπουλο που υπέγραφαν κείμενα για επιθεωρήσεις που μαγνήτιζαν τον κόσμο αλλά και ο χαρισματικός μαέστρος Μιχάλης Σουγιούλ.
Ο Σακελλάριος που έμενε στην οδό Καρόλου, έπρεπε να πάρει ταξί ή τραμ για να πάει στο σπίτι του συνεργάτη Γιαννακόπουλου, στη Σόλωνος και να πιάσουν τα μολύβια τους, να ανταλλάξουν ιδέες και να γράψουν ιστορίες και ιστορία. Όμως τα πειρατικά ταξί εκείνη την εποχή και ειδικά τις νυχτερινές ώρες ήταν και δυσεύρετα και ακριβά. Το τραμ των 12, το τελευταίο, ήταν η μόνη επιλογή.
Ύμνοι για Μεντιλίμπαρ από Ράκιτιτς
Η παράσταση «Άνθρωποι, Άνθρωποι» ξεχώρισε για το περίφημο νούμερό της. Σε κάποια απόμακρη συνοικία της Αθήνας δύο φτωχά ζευγαράκια που τα υποδύονταν ο Νίκος Ρίζος με τη Σπεράντζα Βρανά και ο Φιλιππόπουλος με την Άννα Φυλλίδου βγαίνοντας από ένα ταβερνάκι σταματούν ένα ταξί. Οδηγός του ταξί ήταν ο Μίμης Φωτόπουλος.
Τα λεφτά δεν τους φτάνουν και κάνουν παζάρια, ο οδηγός όμως ανένδοτος Στο τέλος η μοναδική λύση είναι το τραμ το τελευταίο και τότε ακούγεται και το τραγούδι.
Το τραγούδι το «Τραμ το τελευταίο» ήταν η αρχή μιας καινούργιας σειράς τραγουδιών που ονομάστηκαν αρχοντορεμπέτικα.
Πρώτη το ερμηνεύει στην παράσταση η Σπεράντζα Βρανά, την πρώτη όμως ηχογράφηση στο στούντιο την κάνει το 1948 ο Τώνης Μαρούδας με δεύτερη φωνή τον Νίκο Παπαδάκη.
Το τραμ το τελευταίο το έχουν τραγουδήσει πολλοί αλλά η ερμηνεία της Βίκης Μοσχολιού είναι αυτή που ξεχώρισε.
