«Μια μέρα θα έρθει ο πρίγκιπάς μου», η Φράνσις Τέιλορ στα αγκάθια του Μάιλς Ντέιβις

Ο Μάιλς Ντέιβις είναι αναμφίβολα μία από τις μεγάλες διάνοιες της τζαζ στον εικοστό αιώνα. Συγκριτικά είναι ό,τι ο Τζόις στη λογοτεχνία ή ο Πικάσο στη ζωγραφική. Υπήρξε άλλωστε εξίσου διάσημος. Ο ευρηματικός και ανεξάντλητος αυτός μουσικός είχε μια σκοτεινή πλευρά που αν την εξετάσει κανείς προσεκτικά θα βρει μόνο εθισμό σε απαγορευμένες ουσίες, αλκοολισμό, παθολογική ζήλια, μεγαλομανία και ακόρεστη φιλοδοξία. Πρόκειται για μια αντίστιξη χαρακτήρα που ρίχνει κάπως τη σκιά του στο τιτάνιο έργο του.

Η ζωή του Μάιλς είναι γεμάτη γυναίκες που έρχονται και φεύγουν συνήθως τρομαγμένες από την βίαιη και απρόβλεπτη φύση του. Η κατεξοχήν «κυρία Ντέιβις», ένα είδος επίσημης αγαπημένης υπήρξε αναμφίβολα η Φράνσις Τέιλορ, χαρισματική χορεύτρια και ηθοποιός, η πρώτη αφροαμερικανίδα μπαλαρίνα που συμμετείχε στο Paris Opera Ballet. Πήρε ρόλους σε μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ και βρέθηκε στο αρχικό κάστινγκ του West Side Story. Στο ζενίθ της καριέρας της τα εγκατέλειψε όλα για να ακολουθήσει τον Ντέιβις.

Δίπλα στον μεγάλο μουσικό έπεσε ουκ ολίγες φορές θύμα ενδοοικογενειακής βίας μέσα σε μια εξαετία από το 1959 έως το 1965 και όταν στο τέλος τον χώρισε έπρεπε να ξαναχτίσει από την αρχή τη ζωή της, αντιλαμβανόμενη ότι οι μεγάλες ευκαιρίες είχαν πια πετάξει ανεπιστρεπτί. Τελικά ο πρίγκιπας δεν ήρθε μια μέρα όπως τον περίμενε ή αν ήρθε με τη μορφή του Μάιλς Ντέιβις ήταν ένας πρίγκιπας εντελώς διαφορετικός από αυτόν του παραμυθιού. Έμεινε τουλάχιστον αυτό το υπέροχο άλμπουμ στο οποίο ο Ντέιβις και η αφόκρεμα των μουσικών της τζαζ στις αρχές του '60 συνεργάστηκαν για τη μαγεία του αποτελέσματος.