Το έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης το «έκοψε» ο Λευτέρης Παπαδόπουλος
O Λευτέρης Παπαδόπουλος έκοψε ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη χωρίς να το γνωρίζει και δημιουργήθηκε ο δίσκος «Το θαλασσινό τριφύλλι».
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος θυμήθηκε τη συμμετοχή του στη διαμόρφωση των στίχων του Οδυσσέα Ελύτη, που μελοποίησε ο Λίνος Κόκοτος και τραγούδησαν ο Μιχάλης Βιολάρης και η Ρένα Κουμιώτη, με αποτέλεσμα τον δίσκο «Το θαλασσινό τριφύλλι» που κυκλοφόρησε από τη Lyra το 1972. Το εξώφυλλο φιλοτέχνησε ο Μποστ ενώ την ορχήστρα και τη χορωδία διηύθυνε ο Λίνος Κόκοτος.
«…Ένα πρωινό λοιπόν, με βλέπει ο Πατσιφάς έξω απ' την πόρτα του και μου λέει βιαστικά και αποφασιστικά, δείχνοντάς μου μια σειρά από γραφομηχανημένες κόλες: "Εδώ είναι μερικά τραγούδια, ωραία τραγούδια, αλλά είναι πολύ μεγάλα σε έκταση. Σε παρακαλώ, ανέβα σ’ ένα γραφειάκι εδώ από πάνω και κόψε, ράψε, ώστε να τα φέρεις σε κάποιο λογαριασμό…". 'Και ποιανού είναι αυτά τα τραγούδια;" ρώτησα. "Δεν έχει καμιά σημασία. Ενός νέου είναι, που έχει όμως, καθώς φαίνεται, ταλέντο".
Ολυμπιακός: Κινήσεις επίθεσης από την αρχή χωρίς τέλος
Πήρα τους στίχους, ανέβηκα στο γραφειάκι κι άρχισα να τους διαβάζω. Ήταν επτά ποιήματα, πολύ όμορφα, αλλά το καθένα απ’αυτά, αντί να έχει δώδεκα στίχους ή το πολύ δεκαέξι, είχε είκοσι πέντε, είχε τριάντα! Έβγαλα το μολύβι μου και βάλθηκα να κόβω. Τρεις στίχους από δω, τέσσερις από κει, πέντε από τον τρίτο ποίημα. Ύστερα από μια ώρα, είχα φέρει τα «κομμάτια» σε λογαριασμό, ήταν, πλέον, κανονικά τραγούδια, από την άποψη της έκτασης.
Τα παρέδωσα στον Πατσιφά κι αυτός, αφού τους έριξε μια ματιά, γύρισε και μου είπε ενθουσιασμένος: "Θες λεφτά; Δε θέλεις! Η δουλειά πάντως που έκανες, φαίνεται εξαιρετική…". "Δε χρειάζεται να πάρω λεφτά γι’ αυτό που έκανα. Χαίρομαι μόνο που σε βλέπω ευχαριστημένο…". Έφυγα. Και σε λίγες μέρες βγήκε ο δίσκος ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ του Λίνου Κόκοτου, με βασική τραγουδίστρια την Κουμιώτη. Έβαλα τον δίσκο στο πικάπ, για ν’ακούσω τα τραγούδια και, με το πρώτο άκουσμα, διαπίστωσα ότι ήταν τα πολύστιχα τραγούδια που μου είχε δώσει ο Πατσιφάς να κόψω και να ράψω. Δεν είπα τίποτα. Ντρεπόμουν μ’αυτή την ιστορία, καίτοι δεν ήμουν φταίχτης σε τίποτα. Και σίγουρα, ούτε εδώ θα την ανέφερα, αν δεν είχε προηγηθεί –πάνε χρόνια από τότε – ένα δημοσίευμα σε κάποιο πρωτοποριακό περιοδικό, με φωτοτυπία από τα κοψίματα και τα ραψίματά μου και με αρνητικά σχόλια για τον Πατσιφά, βεβαίως, αλλά και για τον αθώο του αίματος και μεγάλο, αναμφισβήτητα, ποιητή Οδυσσέα Ελύτη…» *
