Μπιθικώτσης: «Δεν φτάνει μόνο η φωνή στο τραγούδι!»
Αν ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι ο ένας πυλώνας στην ιστορία του λαϊκού μας τραγουδιού, ο άλλος είναι σίγουρα ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Αντίθετα από τον Στέλιο ο Γρηγόρης άργησε να συναντήσει τη δόξα του μεγάλου τραγουδιστή, αφού σε όλη τη δεκαετία του '50 βολόδερνε μεταξύ της ιδιότητάς του ως μουσικού και συνθέτη, τραγουδώντας με σχετική επιτυχία κάποια τραγούδια. Η έμπνευση του Θεοδωράκη να τον χρίσει «τραγουδιστή της Ρωμιοσύνης» τον έφερε στο προσκήνιο. Την ίδια στιγμή ο Τσιτσάνης, ως καλλιτεχνικός διευθυντής της Columbia του εμπιστεύθηκε τις επανεκτελέσεις τραγουδιών του Βαμβακάρη αλλά και δικών του.
Το άστρο του Μπιθικώτση έλαμψε στη δεκαετία του '60 και ο Γρηγόρης δημιουργούσε ήδη δική του σχολή.
Σε κάποιον δημοσιογράφο που υπαινίχθηκε κάποτε ότι η φωνή του Καζαντζίδη ήταν σαφώς ανώτερη, ο Μπιθικώτσης απάντησε: «Στο τραγούδι δεν φτάνει μόνο η φωνή, χρειάζεται μυαλό και ψυχή. Ευτυχώς ο Στέλιος έχει και από τα δύο. Το ίδιο κι εγώ».
Βρισκόμασταν σε μια ζοφερή πολιτική περίοδο και η συγκλονιστική του ερμηνεία στο τραγούδι του Άκη Πάνου «Θα κλείσω τα μάτια» καταργείται εν μια νυκτί από την λογοκρισία καθώς τα λόγια θεωρούνται κομμουνιστικού περιεχομένου.
