«Χάθηκε το φεγγάρι»: Η Μοσχολιού πάγωσε τα ξημερώματα, αλλά έγινε διάσημη
Το 1964 ο σκηνοθέτης Ντίνος Δημόπουλος γύριζε την ταινία «Λόλα» και χρειαζόταν μία τραγουδίστρια για να ερμηνεύσει το τραγούδι «Χάθηκε το φεγγάρι».
Η Βίκυ Μοσχολιού τότε ήταν μια άσημη τραγουδίστρια και δούλευε σε ένα μαγαζί της Λεωφόρου Συγγρού, στην «Τριάνα». Επιλέχθηκε να ερμηνεύσει το τραγούδι και να παίξει και σε σκηνή της ταινίας.
Πέντε το πρωί ο σκηνοθέτης ανέβασε τη Μοσχολιού πάνω σε κόντρα πλακέ και μπροστά ήταν ένα ανοιχτό παράθυρο. Από πίσω είχε μια σκάλα για να ανέβει η τραγουδίστρια.
«Κυρ Ντίνο, δεν έχει ταβάνι το σπίτι;» ρώτησε η Μοσχολιού, κοιτάζοντας έκπληκτη.
«Όχι», απάντησε ο Δημόπουλος, που πρώτη φορά άκουσε να τον αποκαλούν «κυρ Ντίνο». «Εσύ θα κάθεσαι εδώ και θα κοιτάς απέναντι».
«Και τι θα κάνω;»
«Θα κουνάς τα χείλη σου, ακούγοντας τη φωνή σου από το μαγνητόφωνο»
«Και δεν θα τραγουδάω;»
«Θα κάνεις πως τραγουδάς»
«Κατάλαβα...»
Πρώτη πρόβα με λάθη. Δεύτερη πρόβα επίσης. Στην τρίτη πρόβα άρχισε να χιονίζει. Η Μοσχολιού ανεβασμένη εκεί, 6.30 το πρωί, άρχισε να τουρτουρίζει. «Κυρ Ντίνο, κρυώνω, θ' αργήσουμε;» το γύρισμα διακόπηκε για την άλλη μέρα.
Δεύτερη μέρα, τέταρτη προσπάθεια στις πέντε το πρωί, αλλά η πρωινή βροχή είχε διαφορετική γνώμη.
Τελικά, το πλάνο ολοκληρώθηκε την τρίτη μέρα όποιου μήνα του '64. Τρία ξενύχτια για ένα πλάνο και κάπως έτσι έμαθαν όλοι τη Βίκυ Μοσχολιού.
