Τι έκανε ο Μανώλης Χιώτης και τον έτρεμαν όλα τα κουτσαβάκια και οι μπράβοι

Στα χρόνια του '50 και του '60 τα λαϊκά κέντρα ήταν της μόδας και η προσέλευση του κόσμου ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο. Ανάμεσα στην πελατεία υπήρχαν βέβαια και οι άνθρωποι της νύχτας, κουτσαβάκια και μπράβοι που είχαν συνεχώς λυμένο το ζωνάρι. Πολλοί από αυτούς κολλούσαν άσχημα και στους μουσικούς. Το πιο γνωστό «θύμα» τους ήταν ο Στέλιος Καζαντζίδης που δεινοπαθούσε από τους μπράβους.

Έναν μόνο δεν πλησίαζαν και αυτός ήταν ο Μανώλης Χιώτης. Γιος μπράβου και ο ίδιος είχε θητεύσει στην παλικαριά από μικρός κι όσο μπόι του έλειπε άλλη τόση μαγκιά είχε πάνω του. Είναι γνωστές οι νύχτες στο μαγαζί «Πίνδος» του Αλεξανδριανού, στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου ο Χιώτης έπαιζε ξύλο καθημερινά με ανάγωγους πελάτες.

Ο Μίκης Θεοδωράκης όμως διηγείται μια ιστορία που θεωρεί πως ανέβασε πολύ τη φήμη του Χιώτη στους ανθρώπους της νύχτας.

«Άψογος ο Χιώτης, ήταν αυτό που λέμε αντράκι. Δηλαδή δεν δεχόταν μύγα στο σπαθί του. Λέγανε μάλιστα πως είναι ο πρώτος τον οποίο εκτιμούσανε πάρα πολύ διότι, λέει παλιά, όταν παίζανε εκεί στα υπόγεια, πηγαίνανε όλα αυτά τα κουτσαβάκια και του κολλούσαν λεφτά επάνω στο μέτωπο, έτσι, προκλητικά. Και ο Χιώτης προσβεβλημένος με το μπουζούκι του έβγαλε το μάτι. Και από τότε θεωρήθηκε το παλικάρι, ας πούμε».