Η καλύτερη ελληνίδα τραγουδίστρια κατά τον Γιώργο Νταλάρα δεν ήταν η Χάρις Αλεξίου
Ζητήθηκε κάποτε από τον Νταλάρα να κατονομάσει την καλύτερη Ελληνίδα τραγουδίστρια και το έκανε με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο.
Ο Γιώργος Νταλάρας παρακολουθούσε πάντοτε την πορεία και την εξέλιξη των συναδέλφων του και ήταν έτοιμος να δώσει μια ενδιαφέρουσα γνώμη για τους καλύτερους του τραγουδιού.
Μέσα στα χρόνια δημιουργήθηκε στους λάτρεις του ελληνικού τραγουδιού η εντύπωση πως Νταλάρας και Αλεξίου ακολουθούσαν δρόμους παράλληλους. Η αλληλοεκτίμηση φυσικά ήταν δεδομένη χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο Νταλάρας τοποθετούσε την Χαρούλα στην κορυφή της τραγουδιστικής πυραμίδας.
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Όταν κάποτε του ζητήθηκε να κατονομάσει την κορυφαία Ελληνίδα τραγουδίστρια της εποχής του απάντησε: «Ένα πράγμα θα σας πω: Στη ζωή μου θα ήθελα να είμαι ο αρσενικός Βιτάλης».
Τόσο σπουδαία φωνή θεωρούσε ο Γιώργος Νταλάρας τη Βιτάλη και δεν ήταν ο μόνος. Κοτζάμ Πάνος Γαβαλάς, γνωστός για το δύσκολο κριτήριό του, κόντεψε να πέσει κάτω όταν πρωτάκουσε την Ελένη Βιτάλη.
Οι φωνητικές δυνατότητες της Βιτάλη συγκίνησαν τους επιφανέστερους δασκάλους του είδους από τον Καζαντζίδη και τον Μπιθικώτση μέχρι τη Μαρινέλλα.
Η διαδρομή και το ρεπερτόριό της ίσως την αδικούν ως ένα σημείο, αν τη συγκρίνει κάποιος με τις επιδόσεις και τα τραγούδια της Αλεξίου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η φωνή της ήταν υποδεέστερη.
Η λαϊκοδημοτική αυτή ερμηνεύτρια που έγινε γνωστή στη Θεσσαλονίκη με τον φεστιβαλικό «Μανωλιό» στα μέσα της δεκαετίας του '70 συνεργάστηκε έκτοτε με τους πιο hot λαϊκούς συνθέτες αλλά και με όλους τους δημιουργούς του έντεχνου τραγουδιού. Έδινε πάντοτε την εντύπωση ότι κινιόταν στο περιθώριο της λαμπερής πίστας, με τους προβολείς λοξά ριγμένους πάνω της. Είχε πάντα τον τρόπο και την ικανότητα να εκπλήσσει ακόμα και τους συναδέλφους της που συχνά εκφράζονταν με θαυμαστικά σχόλια για τη φωνή της.
