Ο Στράτος Παγιουμτζής τραγουδά: «Ολυμπιακέ μεγάλε!»

Κυρίαρχη φωνή της εποχής του αυθεντικού ρεμπέτικου ο Στράτος Παγιουμτζής ή Τεμπέλης ξεκίνησε ως μέλος της περίφημης κομπανίας «Η τετράς του Πειραιά» με συνοδοιπόρους τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Δελιά και τον Μπάτη, για να εξελιχθεί σε βάρδο του Τσιτσάνη και των άλλων συνθετών του ρεμπέτικου στη δεκαετία του '30 και του '40.

Στην αρχή της δεκαετίας του '50, ωστόσο, παρατηρείται μια σταδιακή υποχώρηση του ρεμπέτικου στις προτιμήσεις του κοινού. Χιώτης, Μητσάκης, Καλδάρας ακόμα και ο πολύς Τσιτσάνης μετακινούνται προς ένα λιγότερο περιθωριακό μουσικό τοπίο, που σχολιάζει την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής και αναδεικνύει τις νέες φωνές. Καζαντζίδης, Πόλυ Πάνου, Γαβαλάς, Καίτη Γκρέι και Μπιθικώτσης παίρνουν τα σκήπτρα της δημοφιλίας. Τραγουδιστές όπως ο Τσαουσάκης, η Μπέλου αλλά και ο ίδιος ο Στράτος Παγιουμτζής διολισθαίνουν στην αφάνεια. Ο Γιώργος Ζαμπέτας, νέος φιλόδοξος συνθέτης και λαϊκός σολίστας εκμεταλλευόμενος τη δυναμική του προσπαθεί και καταφέρνει να επιβάλει τον ξεχασμένο Στράτο στη δισκογραφία και στα πάλκα.

Ο Ζαμπέτας γαλουχημένος με τα ακούσματα περασμένων δεκαετιών και σεβόμενος την ιεραρχία θεωρεί αδιανόητο τον παραγκωνισμό τραγουδιστών όπως ο Παγιουμτζής που έχουν ακόμα να δώσουν πολλά. Τον Ιούλιο του '61 ο Ολυμπιακός Πειραιώς, με την κεκτημένη ταχύτητα των τίτλων της περασμένης δεκαετίας καταφέρνει ένα σημαντικό και σχεδόν ανέλπιστο θρίαμβο, νικώντας την κοσμοκρατόρισσα Σάντος του Πελέ με 2-1. Ο Στράτος Παγιουμτζής Ολυμπιακάκιας αναντάμ παπαντάμ είναι εκεί για να λαμπρύνει με την αθάνατη φωνή του τη μεγάλη νίκη του Θρύλου. «Ολυμπιακέ μεγάλε, Ολυμπιακέ τρανέ που εσάρωσες τη Σάντος, την ομάδα του Πελέ».

Η μεγάλη φωνή του 20ου αιώνα στο ελληνικό τραγούδι αγκαλιάζει την δοξασμένη ομάδα του Πειραιά.