Βαμβακάρης: Ο Δεληάς στην πρέζα, η Σκουλαρικού και η κακή του ώρα

"Ο Δεληάς ήταν ένα παιδάκι και καθόταν εκεί στο Καστράκι, εκεί που καθόταν οι πρόσφυγες. Εκεί στο Καστράκι υπήρχαν και οι τεκέδες. Επηγαίναμε κι αυτός λοιπόν ετραβιότανε με τους τεκέδες κι έπαιζε κατ' αρχήν κιθάρα. Εγώ τον έβαλα μπρος να μάθει μπουζούκι όπως κι έμαθε".

Ο Μάρκος μνημονεύει και τον πατέρα του Δεληά ως μουσικό από την Μικρά Ασία με το παρατσούκλι "Μαύρη Γάτα": "Δεν θα μπορέσω να θυμηθώ τι όργανο έπαιζε, πώντας μουσικός, βιολί έπαιζε σαντούρι; Δεν θυμάμαι".

Για τον Δεληά ο Μάρκος βεβαιώνει: "Ήταν πολύ καλό παιδί αλλά τον έφαγε η πρέζα. Όταν έφυγε από κοντά μας κι έγινε πρεζάκιας εμείς δεν τον εζυγώναμε. Πόσες φορές του ελέγαμε βρε Ανέστο δεν βλέπεις τους άλλους που έχουν γίνει; Μια φορά τον επείσαμε και ήρθε μαζί μας και τον εφυλάγαμε να μη μας φύγει, διότι κάθε βράδυ ερχόνταν μια γυναίκα ονόματι η Σκουλαρικού, η οποία και τον είχε μάθει. Αυτή ήτανε στα μπουρντέλα, όχι καλής διαγωγής. Πόσα μέσα εκάναμε αλλά δυστυχώς δεν άκουε κανένα".

Ο Βαμβακάρης περιγράφει και το άσχημο τέλος του: "Από την πρέζα επέθανε αυτός, με τη Σκουλαρικού. Το ΄43 τον βρήκανε χάμω. Πέθανε από την πείνα, έπινε και πρέζα και πέθανε. Αυτό ήταν το τέλος του. Ακριβώς όπως το είπε σ' ένα τραγούδι του Απ' τον καιρό που άρχισα την πρέζα να φουμάρω, ο κόσμος μ' απαρνήθηκε δεν ξέρω τι να κάνω Απ' τις μυτιές που τράβαγα άρχισα και βελόνι και το κορμί μου άρχισε σιγά σιγά να λιώνει Τίποτε δεν μ' απόμεινε στον κόσμο για να κάνω αφού η πρέζα μ' έκανε στους δρόμους να πεθάνω