Υπάρχουν κι αυτοί που κερδίζουν χάνοντας

Ένα βήμα πριν από την επανέναρξη των πρωταθλημάτων (όσα τελικά επανεκκινήσουν) και στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα η επιθυμία για μπάλα γίνεται ανάγκη για κάποιους. Περισσότερο και από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές. Σκεφτείτε ότι από τα πόδια (ή τα χέρια) πολλών αθλητών, που έχουν υποστεί τεράστιες μειώσεις σε συμβόλαια, περνούν δισεκατομμύρια που καταλήγουν στα ταμεία της μεγαλύτερης βιομηχανίας στην κερδοφόρο αγορά. Αυτής του στοιχήματος.

Έχασαν πολλά λεφτά οι στοιχηματικές εταιρείες, σκέφτονται πολλοί. Λάθος. Δεν έχασαν. Κέρδισαν λιγότερα. Αρκεί να κάνει κάποιος ρεπορτάζ για τα οικονομικά δεδομένα, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις δεν τα αγγίζει ο νους μας... Θα πάρουμε για παράδειγμα μια μεγάλη στοιχηματική εταιρεία, που δεν θα την κατονομάσουμε για ευνόητους λόγους, παραθέτοντας στοιχεία τα οποία δημοσιεύονται.

Λοιπόν, οι τζίροι κατά την περίοδο του εγκλεισμού λόγω της πανδημίας σημείωσαν πτώση 70%-80%. Η εταιρεία επλήγη λόγω των αναγκών που η ίδια έχει δημιουργήσει σε βάθος χρόνου. Ακόμα και με τέτοια μείωση του τζίρου, δεν χρειάστηκε να γίνει η παραμικρή αλλαγή στο προσωπικό όσον αφορά τον αριθμό και τους μισθούς. Μάλιστα διαβεβαίωσε τους εργαζόμενους ότι δεν θα πειραχθεί ούτε λίρα από τους μισθούς μέχρι το τέλος του χρόνου.

Και όχι μόνο δεν προέβη σε περικοπές, αλλά έκανε και δωρεά 10 εκατομμυρίων λιρών για την καταπολέμηση του κορονοϊού και την ενίσχυση του νοσηλευτικού προσωπικού. Η δωρεά εντάσσεται στο πλαίσιο στήριξης, που είθισται να απολαμβάνουν οι πολίτες της συγκεκριμένης χώρας αλλά και συγκεκριμένα της περιοχής όπου εδρεύει η στοιχηματική εταιρεία.

Η εταιρεία εξακολουθεί να κερδίζει χρήματα, παρότι έχουν παγώσει παγκοσμίως τα αθλητικά γεγονότα. Από τι; Από ιπποδρομίες, κυνοδρομίες, το καζίνο και τα e-sports που ανεβαίνουν όλο και πιο πολύ. Εικονικά παιχνίδια. Γιατί ο παίκτης (υπάρχουν πολλές κατηγορίες) θέλει μόνο να ικανοποιήσει το αίσθημα του τζόγου. Δεν τον ενδιαφέρει αν το αθλητικό γεγονός στο οποίο παίζει τα λεφτά του είναι πραγματικό ή εικονικό.

Πάνω σε αυτή την πραγματικότητα στήθηκε από τη συγκεκριμένη εταιρεία ακόμη μια κοινωνική δράση... Η ιπποδρομία «το ντέρμπι του Τσέλτεναμ», με τα πραγματικά ονόματα των αλόγων, μα με την εξής διαφορά: ότι η μόνη «χαμένη» θα ήταν η εταιρεία. Αφενός θα πλήρωνε τους νικητές κι αφετέρου τα χρήματα από τους χαμένους θα πήγαιναν σε φιλανθρωπίες.

Καταλάβατε τώρα για τι μεγέθη μιλάμε για μια εταιρεία που σε 5 χρόνια υπερδιπλασίασε τους ενεργούς «παίκτες». Θέλετε και αριθμούς; Το 2015 ήταν 20 εκατομμύρια και σήμερα απαριθμεί 45 εκατομμύρια ενεργούς. Βάλτε από 1 ευρώ να παίζουν -που δεν παίζουν ένα- τη μέρα!

Το 2015 κέρδιζε 1.000 λίρες το δευτερόλεπτο. Τώρα; Το 2000 ξεκίνησε με 12 άτομα προσωπικό. Τώρα έχει 4.300 εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο. Επιπλέον, η πρόεδρος της συγκεκριμένης εταιρείας έχει μισθό μεγαλύτερο από 200 εκατομμύρια (τον χρόνο) και βάσει επίσημων στοιχείων είναι η υψηλότερη φορολογούμενη στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Δεν πρόκειται για διαφήμιση της εταιρείας (δεν το έχουν ανάγκη άλλωστε), αλλά στο πώς αντιλαμβάνονται κάποιοι τον αθλητισμό. Μέσα από αυτές τις αντιθέσεις μπορεί να αντιληφθεί εύκολα κάποιος ότι το χρήμα κάνει κουμάντο στον αθλητισμό και στη ζωή... Άλλοι κερδίζουν χωρίς να κάνουν τίποτα και αυτοί που ιδρώνουν -στα γήπεδα εν προκειμένω- είναι οι χαμένοι της υπόθεσης...