Ρόμπερτ Ένκε: Όταν έσβησαν τα φώτα...

Ο Ρόμπερτ Ένκε, ένα όνομα που έγινε σύμβολο για την αγάπη, τον πόνο και την ανθρώπινη αδυναμία. Γεννημένος στην Ιερά πόλη του Ιένα στη Γερμανία, ο Ρόμπερτ Ένκε πάλεψε με τις ακραίες υψομετρικές διακυμάνσεις της ζωής του όπως ένας ποδοσφαιριστής αντιμάχεται τα εμπόδια σε έναν αγωνιστικό χώρο.

Ήταν ένας ταλαντούχος κι ελπιδοφόρος τερματοφύλακας, ο οποίος είχε κερδίσει τον σεβασμό και την αναγνώριση για τις ικανότητές του σε ολόκληρη την Ευρώπη. Με τη φανέλα της γερμανικής εθνικής ομάδας, φαίνονταν να έχει φτάσει σε νέα ύψη, αλλά ο πραγματικός του αγώνας ήταν μακριά από τα γήπεδα ποδοσφαίρου.

Ο Ρόμπερτ Ένκε έδινε μάχη όχι μόνο στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και στην ψυχική του υγεία. Συχνά ανοίγοντας την καρδιά του σε συνεντεύξεις, αποκαλύπτοντας τον αγώνα του με την κατάθλιψη και τον πόνο που κουβαλούσε μέσα του. Η ειλικρίνεια του έκανε πρότυπο για πολλούς, αναδεικνύοντας τον άνθρωπο πίσω από τον αθλητή.

Η επαγγελματική πορεία του Ένκε ήταν ανοδική και το 2004 συμμετείχε για ακόμη μια φορά στο πρωτάθλημα της Μπουντεσλίγκα με τη φανέλα της Αννόβερο 96. Δε συνέβη το ίδιο και με την προσωπική του ζωή του. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της συζύγου του, το παιδί τους διαγνώστηκε με σοβαρό πρόβλημα στην καρδιά. Αν και η συμβουλή του γιατρού ήταν το παιδί να μην γεννηθεί, το ζευγάρι είχε άλλη άποψη. Στα τέλη του 2004, γεννήθηκε η κόρη του ζευγαριού, Λάρα. Παρά το γεγονός ότι η επέμβαση στην καρδιά ήταν επιτυχής, η Λάρα από τις παρενέργειες έχασε την ακοή της, ενώ το σοβαρό πρόβλημα δεν εξαφανίστηκε. Το 2006, η Λάρα έφυγε από τη ζωή. Παρά το τραγικό γεγονός, ο Ένκε κατάφερε να συνεχίσει και βρήκε καταφύγιο στο ποδόσφαιρο. Φαινομενικά. Αν και έγινε αρχηγός της ομάδας, υπήρχαν μέρες που ο Ένκε δεν είχε κουράγιο να σηκωθεί από το κρεβάτι. Διαγνώστηκε επίσημα με κατάθλιψη και επισκεπτόταν τακτικά ψυχίατρο. Το 2008, το ζευγάρι υιοθέτησε ένα κορίτσι, τη Λέιλα.

Το νέο μέλος της οικογένειας έφερε πιο κοντά το ανδρόγυνο και επέδρασε ευεργετικά. Ο τερματοφύλακας είχε βρει ξανά τη φόρμα του. Ήταν μάλιστα και η βασική επιλογή για το επερχόμενο Μουντιάλ του 2010 στη Ν. Αφρική. Μία λοίμωξη όμως στο στομάχι τον άφησε εκτός γηπέδων για δύο μήνες, γεγονός που τον βύθισε ακόμη περισσότερο στην κατάθλιψη. Κάτι βεβαία που αρνήθηκε μέχρι την τελευταία στιγμή. Ο Ένκε απέκτησε «εμμονικές» σχεδόν σκέψεις ότι εκείνος ήταν υπεύθυνος που πέθανε η κόρη του, και φοβόταν ότι κάποιος ή κάτι θα έπαιρνε μακριά του και την Λέια. Παρά την υποστήριξη της γυναίκας του, των φίλων και του ψυχιάτρου του, ο Ένκε είχε πάρει την απόφαση του. Στις 10 Νοεμβρίου 2009, ο Ρόμπερτ αποχαιρέτησε τη γυναίκα του και την 8 μηνών κόρη τους με ένα φιλί στο μέτωπο. Μετά από μια πολύωρη περιπλάνηση με το αυτοκίνητό του, έπεσε πάνω σε μια διερχόμενη αμαξοστοιχία. Το αυτοκίνητο βρέθηκε ξεκλείδωτο λίγα μέτρα μακριά από το σημείο που άφησε την τελευταία του πνοή. Στη θέση του συνοδηγού είχε αφήσει το πορτοφόλι, τα κλειδιά του και ένα σημείωμα. Μεταξύ άλλων, ζητούσε συγγνώμη από την οικογένεια του και το ιατρικό προσωπικό που τον φρόντιζε, για την εσκεμμένη παραπλάνηση τους ότι ήταν όντως καλύτερα. «Ήταν απαραίτητο να συνεχίσω τον σχεδιασμό της αυτοχειρίας μου» έγραψε. Ήταν μόλις 32 ετών. Η είδηση της αυτοκτονίας του Ρόμπερτ Ένκε βύθισε σε πένθος ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο της Γερμανίας. Τα ερωτήματα γύρω από την απόφασή του δεν βρήκαν απάντηση ποτέ. «Προσπάθησαν να είμαι εκεί για εκείνον και του εξήγησα ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι τα πάντα. Υπάρχουν πολλά όμορφα πράγματα σε αυτή τη ζωή. Δεν είναι μάταιη. Είχαμε τη Λάρα, και τώρα την Λέια. Πάντα ήθελα να τον βοηθήσω να το ξεπεράσει. Δεν ήθελε να πει τίποτα επειδή φοβόταν. Τρόμαζε στην ιδέα ότι θα έχανε και την Λέια», δήλωσε μετά τον θάνατό του η Τερέζα.

Η θλιβερή του αυτοκτονία το 2009 ήταν ένα πλήγμα για τον κόσμο του ποδοσφαίρου και όχι μόνο. Η απώλεια του Ρόμπερτ Ένκε υπενθύμισε σε όλους μας τη σημασία της συμπόνιας, της στήριξης και της συναισθηματικής υγείας. Ο αθλητισμός, παρά την λάμψη του στα φώτα της δημοσιότητας, μπορεί να κρύβει πίσω του πολλά βάσανα.

Ο Ρόμπερτ Ένκε παραμένει ζωντανός μέσα από τις μνήμες των θαυμαστών του και των ανθρώπων που επηρέασε. Μπορεί ο Ρόμπερτ Ένκε να μην είναι πλέον ανάμεσά μας, αλλά η ιστορία του μας καλεί να αντιμετωπίζουμε τα ψυχολογικά θέματα με ανοικτό μυαλό και καρδιά.

Ας θυμόμαστε τον Ρόμπερτ Ένκε όχι μόνο ως έναν εξαιρετικό αθλητή, αλλά και ως έναν άνθρωπο που μας υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι να φροντίζουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας, προσφέροντας αγάπη και στήριξη σε κάθε βήμα του δρόμου.