Αννα Βερούλη: «Ο κόσμος είχε μαζί του σημαίες» (video)

Πέρασαν 36 χρόνια από τότε που η χώρα μας κατέκτησε το πρώτο χρυσό μετάλλιο στην ιστορία του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στίβου, την Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 1982 στη διοργάνωση που φιλοξένησε η Αθήνα. Η Άννα Βερούλη, η πρωταθλήτριά μας από την Καβάλα, αγωνιζόταν στον τελικό του ακοντισμού μαζί με την Σοφία Σακοράφα και το νεόδμητο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας είχαν κατακλύσει 80.000 και πλέον θεατές.
Τελικά ο αγώνας εξελίχθηκε σε μια τεράστια επιτυχία για τα ελληνικά χρώματα με το χρυσό μετάλλιο της Άννας Βερούλη και το χάλκινο της Σοφίας Σακοράφα, που συνέβαλαν στην μεταπολεμική ανάκαμψη του ελληνικού γυναικείου αθλητισμού σε υψηλό επίπεδο διακρίσεων.

Με την ανάμνηση του αγώνα αυτού, το ΑΠΕ-ΜΠΕ απευθύνθηκε στη σπουδαία Ελληνίδα αθλήτρια και της ζήτησε να ανασύρει από τη μνήμη της, στιγμές της μεγάλης εκείνης επιτυχίας. Μεταξύ άλλων τόνισε ότι αισθάνεται υπερήφανη που συνέβαλε στην ανάπτυξη του ελληνικού στίβου, μίλησε για τους προπονητές που συνεργάστηκε στην καριέρα της, αλλά και για τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας, ενώ δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει όλους τους Έλληνες αθλητές για την προσφορά τους, αφού μας πρόσφεραν μια ανάσα αισιοδοξίας.

Ερ.: Άννα, σήμερα συμπληρώνονται 36 χρόνια από την μεγάλη σου επιτυχία το 1982 στο ΟΑΚΑ, το πρώτο ελληνικό χρυσό μετάλλιο σε διοργάνωση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος! Τα αισθήματά σου από εκείνη τη μεγάλη επιτυχία;

Απ.: Αισθάνομαι υπερήφανη που έβαλα και εγώ ένα μικρό λιθαράκι για την ανάπτυξη του στίβου.

Ερ.: Τι θυμάσαι να σου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση από τη μεγάλη νίκη; Το κατάμεστο στάδιο, η αγάπη και η ώθηση του κόσμου να στηρίξει εσένα και τη Σοφία Σακοράφα που κατέκτησε επίσης μετάλλιο;
Απ.: Το ότι ξαφνικά μετά την βολή που με έφερνε πρώτη, είδα σημαίες να κυματίζουν, σημαίες που είχε ο κόσμος μαζί του, και έβγαλαν ξαφνικά. Είχαν μάλλον ένα κρυφό πόθο, κάποια από τις δυό μας να πάρει μετάλλιο. Τελικά πανηγύρισαν για δύο μετάλλια.

Ερ.: Με δεδομένο ότι ήσουν από τις αθλήτριες που συνέβαλαν αποφασιστικά στην μεταπολεμική ανάκαμψη του ελληνικού γυναικείου αθλητισμού, τι θα συμβούλευες τις σημερινές αθλήτριες που ασχολούνται με το στίβο για να φθάσουν σε υψηλές διακρίσεις;
Απ.: Νομίζω ότι το ξέρουν. Πίστη και αγάπη για αυτό που κάνουν. Και φυσικά δουλειά. Πολύ δουλειά. Έχω ένα σύνθημα : Ονειρεύομαι - Θέλω - Μπορώ.

Ερ.: Ποιες αθλήτριες πιστεύεις ότι έχουν σήμερα τα προσόντα στις ρίψεις για να κατακτήσουν μετάλλια στις μεγάλες διοργανώσεις;
Απ.: Είναι πολύ νωρίς να μιλήσω για τις νέες ταλαντούχες αθλήτριες. Χρειάζονται πολλά χρόνια δουλειάς, τουλάχιστον 10 για να δούμε αποτελέσματα.

Ερ.: Ποια είναι η δική σου σημερινή σχέση με το στίβο; παρακολουθείς από κοντά το άθλημα;
Απ.: Φυσικά και παρακολουθώ. Μη ξεχνάτε ότι η μισή μου ζωή είναι αυτή του αθλητισμού. Τριάντα χρόνια στους στίβους δεν τα λες και λίγα.

Ερ.: Μετά το πέρασμά σου από το χώρο της πολιτικής και της τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ηράκλειο, Αθήνα, Νομαρχία Αθήνας), συνεχίζεις να ενδιαφέρεσαι για τα κοινά;
Απ.: Μετά από 20 χρόνια στην Τ.Α Πρώτου και Δεύτερου βαθμού θεώρησα ότι ο κύκλος έκλεισε. Φυσικά είμαι ενεργή πολίτης, όπως οφείλουμε να είμαστε όλοι μας.

Ερ.: Αν σου γίνει πρόταση συνεργασίας από την ομοσπονδία στίβου (ΣΕΓΑΣ) θα ανταποκριθείς; Έχεις την εμπειρία του χώρου και κάλλιστα θα μπορούσες να συμβάλεις στο άθλημα.
Απ.: Για περίπου τέσσερα χρόνια υπήρξα Πρέσβειρα του στίβου, και επισκεπτόμουν σχολεία όλης της χώρας κάνοντας ομιλίες για τον αθλητισμό. Θα ήθελα να ασχοληθώ με την προπονητική, αλλά δεν είχα κάποια πρόταση από την Ομοσπονδία. Όμως δεν παραπονιέμαι, υπάρχουν πολλοί και άξιοι προπονητές, και τα αποτελέσματα τους φαίνονται.

Ερ.: Ο πρώτος σου προπονητής και εν συνεχεία οι ομοσπονδιακοί που συνεργάστηκες στις μεγάλες σου επιτυχίες;
Απ.: Ο πρώτος μου προπονητής υπήρξε ο Μίμης Δαβιτζόγλου. Σφυροβόλος Βαλκανιονίκης, που έφυγε νωρίς σε ηλικία 23 ετών. Ο Βασίλης Κοκκόλης υπήρξε ο δεύτερος, που μαζί δουλέψαμε 15 χρόνια και με οδήγησε να γίνω αυτό που ήθελα. Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Πρωταθλήτρια Κόσμου, και για 10 χρόνια περίπου στις πεντε καλύτερες αθλήτριες του κόσμου.

Ερ.: Εκτός από το πρώτο ευρωπαϊκό χρυσό μετάλλιο, κατέκτησες πριν από 35 χρόνια και το πρώτο ελληνικό μετάλλιο σε διοργάνωση παγκοσμίου πρωταθλήματος το 1983 στο Ελσίνκι. Τι θυμάσαι από εκείνη τη διοργάνωση;
Απ.: Το κρύο. Αύγουστο μήνα και αγωνιζόμουν στους 9 βαθμούς Κελσίου. Που να το φανταστώ να πάρω γάντια, φεύγοντας από Ελλάδα; Τελικά φόρεσα ένα ζευγάρι κάλτσες για γάντια. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι όλες με την ίδια θερμοκρασία αγωνιζόμαστε.

-Άννα Βερούλη σε ευχαριστούμε και θα θέλαμε να κάνεις μια ευχή για τον ελληνικό αθλητισμό που μέσα σε χρόνια οικονομικής κρίσης στέκεται όρθιος και φέρνει διακρίσεις στη χώρα μας.
Απ.: Θέλω όλοι οι αθλητές, όλων των αθλημάτων να είναι καλά. Το εφετινό καλοκαίρι ήταν ένα θλιβερό καλοκαίρι όχι μόνο λόγω της οικονομικής κρίσης. Χάσαμε συνανθρώπους μας άδικα. Οι αθλητές μας μας έδωσαν μια μικρή ανάσα. Αγωνίστηκαν σκληρά χωρίς ουσιαστική βοήθεια και τα κατάφεραν. Ίσως γιατί αυτή η φτώχεια σε κάνει πιο διψασμένο για νίκες. Δεν δείλιασαν δεν έσκυψαν το κεφάλι. Νίκησαν χωρίς ματαιοδοξία, και όσοι έχασαν, έχασαν με αξιοπρέπεια! Ευχαριστώ όλους αυτούς τους αθλητές του στίβου, του πόλο, της κωπηλασίας, της γυμναστικής, του τένις, τους πρωταθλητές Κόσμου των ΑΜΕΑ και τόσους άλλους.

*Η Άννα Βερούλη γεννήθηκε στην Καβάλα στις 13 Νοεμβρίου 1956. Αρχισε τον αθλητισμό στα 14 χρόνια της και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1993 σε ηλικία 36 ετών. Σημαντικότερη στιγμή στη σταδιοδρομία της υπήρξε η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου το 1982 στην Αθήνα με επίδοση 70.02 μέτρα (πρώτο χρυσό μετάλλιο για Ελληνίδα στη διοργάνωση), ενώ ακολούθησε ένα χρόνο μετά στο Ελσίνκι το χάλκινο μετάλλιο στο 1ο παγκόσμιο πρωτάθλημα της IAAF με 65.72 μέτρα.
Στην καριέρα της πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες το 1984, της Σεούλ το 1988 και της Βαρκελώνης το 1992. Κατέρριψε έξι φορές το Πανελλήνιο ρεκόρ, με τελευταία επίδοση τα 70.02 μέτρα που της χάρισαν και το χρυσό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό της Αθήνας (9 Σεπτεμβρίου 1982).

Στο παλμαρέ της έχει και άλλες σημαντικές διακρίσεις, όπως:

Μεσογειακοί αγώνες
Χρυσό μετάλλιο (Καζαμπλάνκα 1983)
Ασημένιο μετάλλιο (Λατάκεια 1987)
Χρυσό μετάλλιο (Αθήνα 1991)

Βαλκανικοί αγώνες
Χρυσό μετάλλιο (1988)
Χρυσό μετάλλιο (1989)
Χρυσό μετάλλιο (1990)
Ασημένιο μετάλλιο (1992)

Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου
7 χρυσά μετάλλια: 1984, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1992.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ