Το τέλος του Σαίξπηρ

Σαν σήμερα, στις 23 Απριλίου του 1616, πέθανε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ο κορυφαίος δραματουργός των νεότερων χρόνων και ο μόνος ίσως που μπορεί να σταθεί δίπλα στους τρεις μεγάλους αρχαίους Έλληνες τραγικούς ποιητές.

Το τέλος του Σαίξπηρ

Άγγλος ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός και θεατρικός επιχειρηματίας. Ο δημιουργός του «Άμλετ», του «Μάκθεβ», του «Βασιλιά Ληρ» και άλλων αριστουργημάτων ζωντάνεψε με τους ήρωές του όχι μόνο το πνεύμα της εποχής του αλλά όλων των αιώνων. Είναι γνωστός και ως «Βάρδος του Έιβον» ή ως «Κύκνος του Έιβον».

Ο Σαίξπηρ γεννήθηκε στο Στράτφορντ-απόν-Έιβον (35 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Μπέρμιχγαμ) σε άγνωστη ημερομηνία και βαφτίστηκε στις 26 Απριλίου 1564. Ο πατέρας του, Τζον Σαίξπηρ (1531-1601), ήταν εύπορος έμπορος και δημοτικός σύμβουλος και ζούσε με άνεση τη δεκαμελή οικογένειά του. Η μητέρα του, Μαίρη Άρντεν (1537-1608), καταγόταν από πλούσια οικογένεια της περιοχής.
Πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουμε για την παιδική ζωή του. Το πιθανό είναι να φοίτησε στο τοπικό σχολείο. Πάντως, σε ηλικία 18 ετών παντρεύτηκε την 26χρονη Αν Χάθαγουεϊ (1556-1623), με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά: τη Σουζάνα (1583-1649) και τα δίδυμα Χάμνετ (1585-1596) και Τζούντιθ (1585-1662).
Το 1585 άφησε την πατρίδα του και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Λονδίνο, όπου πρέπει να ξεκίνησε καριέρα ηθοποιού και να έγραψε τα πρώτα του θεατρικά έργα. Η πρώτη αναφορά που γίνεται γι’ αυτόν στα θεατρικά πράγματα του Λονδίνου βρίσκεται σε ένα φυλλάδιο του δραματουργού Ρόμπερτ Γκριν (1558 - 1592), που τον περιγράφει «ως τυχάρπαστο κοράκι, στολισμένο με τα δικά μας φτερά, με καρδιά τίγρεως τυλιγμένη σε προβιά ηθοποιού, που νομίζει ότι μπορεί να στομφάρει ανομοιοκατάληκτους στίχους, όπως οι καλύτεροι από εσάς».

Το 1594 ήταν μέλος του σημαντικότερου θιάσου του Λονδίνου «Lord Chamberlain’s Men», που αργότερα μετονομάστηκε σε «King’s Men», που είχε τη δική του θεατρική σκηνή με την επωνυμία «The Globe». Ο Σαίξπηρ για 20 χρόνια συμμετείχε ενεργά στη συνεταιριστική επιχείρηση και ενδιαφερόταν για την οικονομική επιτυχία των έργων που έγραφε για τον θίασο. Απέκτησε φήμη και πολλά λεφτά.
Το 1596 ξαναγύρισε για λίγο στην πατρίδα του, όπου ξεπλήρωσε τα χρέη του πατέρα του και αγόρασε πολλά κτήματα. Το 1613 επέστρεψε οριστικά στο Στράτφορντ, όπου έζησε ήρεμα τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του συνέταξε τη διαθήκη του.

Ετάφη στην εκκλησία της ενορίας του, στο Στράτφορντ, και στον τάφο του τοποθετήθηκε ένα επίγραμμα, πιθανώς σύνθεση του ιδίου, χωρίς να αναφέρεται το όνομά του:

Καλέ μου φίλε, για χάρη του Ιησού απόφυγε
Να ανασκάψεις την τέφρα που βρίσκεται εδώ μέσα
Ευλογημένος ας είναι ο άνθρωπος που λυπάται αυτές τις ταφόπλακες
Και καταραμένος ας είναι αυτός που θα μετακινήσει τα οστά μου.

ME MIA MATIA...
1905: Ο Ηρακλής με την επωνυμία Όμιλος Φιλομουσών δίνει στη Θεσσαλονίκη τον πρώτο του επίσημο ποδοσφαιρικό αγώνα.
1927: Η Κάρντιφ Σίτι νικά την Άρσεναλ στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας στο ποδόσφαιρο. Πρόκειται για την πρώτη φορά όπου το Κύπελλο Αγγλίας το κερδίζει ομάδα που δεν έχει έδρα στην Αγγλία. Πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση ποδοσφαιρικού αγώνα.
1973: Οι εφημερίδες «Βραδυνή» και «Θεσσαλονίκη» δημοσιεύουν δηλώσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή εναντίον της δικτατορίας και οι αρχές αποφασίζουν την κατάσχεση των φύλλων τους.
1999: Το κτίριο της σερβικής τηλεόρασης στο Βελιγράδι βομβαρδίζεται από αεροπλάνα του ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Κοσσυφοπέδιο, με αποτέλεσμα 16 άτομα να σκοτωθούν και πολλά να τραυματιστούν. Στην Ελλάδα οι εφημερίδες της επόμενης ημέρας κυκλοφορούν με μαύρη κορδέλα σε ένδειξη πένθους, ενώ το ΝΑΤΟ, το οποίο γιορτάζει τα 50 χρόνια του σε πανηγυρική σύνοδο στις Βρυξέλλες, υπογράφοντας διακήρυξη για τον νέο του ρόλο, χαρακτηρίζει το κτίριο στο Βελιγράδι «νόμιμο στόχο».
2010: Η Ελλάδα ζητά την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όπως ανακοινώνει ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου από το Καστελόριζο. Έντονες είναι οι αντιδράσεις από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.