Νίκος Δημητριάδης: «Ο Μαραθώνιος δεν είναι απλά ένας αγώνας, είναι φιλοσοφίας ζωής!»

Μιλάμε για τον Γκουρού της εργοφυσιολογίας στην Ελλάδα! Θα είναι μετρημένοι στα δάκτυλα οι πρωταθλητές μεγάλων αποστάσεων που δεν έχουν περάσει από το εργαστήριό του, το myathlete. Όσο για τους αθλούμενους που έχουν «μετρηθεί» στο ίδιο εργαστήριο, είναι απλώς αμέτρητοι.

Ο λόγος για τον Νίκο Δημητριάδη, κορυφαίο εργοφυσιολόγο και προπονητή δρόμων αντοχής, με τον οποίο κάναμε αυτή τη συνέντευξη τρέχοντας σε αγαπημένη του και αγαπημένη μου διαδρομή δίπλα στη θάλασσα, στη Βουλιαγμένη και το Καβούρι.

«Εδώ κοντά μένω. Εδώ κοντά είναι η εργασία μου και εδώ βασικά προπονούμαι. Συνδυάζω το μπάνιο μετά την άσκηση. Όλοι ξέρουμε τις ευεργετικές του ιδιότητες μετά τη μυϊκή καταπόνηση»

Θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω και καθηγητή στην εργοφυσιολογία έχοντας στην πλάτη του 27 χρόνια εμπειρίας στην εργομέτρηση. Ilprofessore, λοιπόν!

«Η εργομέτρηση έχει πάρει πλέον τη θέση που της αρμόζει. Δεν μπορεί να σου λύσει όλα σου τα προβλήματα αλλά μπορεί να σου δώσει πολύ συγκεκριμένες απαντήσεις και κατευθύνσεις που παίζουν ρόλο στην τελική επίδοση. Αυτό είναι η εργομέτρηση. Ένα εργαλείο που σε βοηθά να εξελίξεις την προπόνησή σου πιο οργανωμένα και με περισσότερη ασφάλεια»

Ενώ τρέχαμε, του φανέρωσα τις μυστικές μου σκέψεις για την εργομέτρηση. Του είπα ότι κατά καιρούς αναρωτιέμαι αν κάνοντας εργομέτρηση, χάνεται η μαγεία αφού γνωρίζεις μέχρι πού μπορείς να φτάσεις..

«Η εργομέτρηση θα σε διευκολύνει ώστε να ξέρεις αν αυτό που βλέπεις και πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις στις προπονήσεις, μπορεί να γίνει. Δεν χάνεται καμία μαγεία αλλά απλώς θα κατέβεις στον μαραθώνιο με περισσότερη ασφάλεια για αυτό που μπορείς να κάνεις. Θα ξέρεις τί μπορείς να περιμένεις και επομένως θα πράξεις με τον κατάλληλο τρόπο για να το πάρεις»

Και τότε τί τους θέλουμε τους προπονητές; Μήπως η εργομέτρηση «ακυρώνει» τη δουλειά τους; Ρώτησα κάνοντας το συνήγορο του διαβόλου..

«Η προπονητική είναι τέχνη. Μια τέχνη που ναι μεν την σπουδάζεις όπως άλλες τέχνες, αλλά πρέπει να σου βγαίνει λίγο και με φυσικό τρόπο. Προπονητικά συστήματα υπάρχουν πολλά, περισσότερα από ένα αποδεκτά, περισσότερα από ένα που έχουν φέρει τεράστιες επιτυχίες. Κάθε προπονητής έχει το δικό του τρόπο να εξελίξει τις προπονητικές φιλοσοφίες. Η εργομέτρηση σαφέστατα, επ’ουδενί, δεν επεμβαίνει σε καμία προπονητική φιλοσοφία παρά μόνο αποκαλύπτει τις παραμέτρους εκείνες που κάποιος δεν μπορεί να δει κάνοντας προπόνηση σε ένα γήπεδο ή με ένα απλό χρονόμετρο».

Ο ίδιος γνωρίζει το άθλημα και από την πλευρά του αθλητή. Παλιός 800άρης ο οποίος δεν έμεινε ασυγκίνητος από την απόσταση των 42.195 μέτρων. Στα 49 του έχει αγωνιστεί και τερματίσει βιώνοντας αυτό που ζουν οι μαραθωνοδρόμοι «παλεύοντας» με τα χλμ.

«Ο τελευταίος ήταν πριν 1,5 χρόνο στο Αμβούργο όπου έκανα 2:55-56.. Έχω κάνει και πάνω από 3 ώρες, έχω «φάει» κι εγώ τον τοίχο μου.. Ο μαραθώνιος είναι φιλοσοφία. Δεν απλά ένας αγώνας, είναι τρόπος αντιμετώπισης της ζωής!»

Αυθόρμητα πήγε η κουβέντα στον Αυθεντικό Μαραθώνιο, στον Μαραθώνιο της Αθήνας..

«Τον έχω τρέξει κι εγώ δύο φορές αγωνιστικά. Αλλά σαν διαδικασία έχω πάρει μέρος δεκάδες φορές. Είναι ο πιο δύσκολος μαραθώνιος στον κόσμο με την πιο πονηρή διαδρομή. Κάθε μέτρο της είναι βαλμένο με τρόπο ώστε να σε κάνει να σταματήσεις. Σαν να έχει σκοπό η διαδρομή να σε κάνει να σταματήσεις, σου βάζει παγίδες. Ωστόσο τα καταφέρνουμε! Χιλιάδες δρομείς το καταφέρνουν! Και μάλιστα έχει έναν υπέροχο τερματισμό στο Καλλιμάρμαρο. Ακριβώς γι’αυτό ίσως προσπαθεί να στο κάνει πιο δύσκολο. Θα έλεγα ότι εμπίπτει στη γενικότερη φιλοσοφία ότι για να πάρεις κάτι πολύ καλό, πρέπει να περάσεις πολλές δυσκολίες. Αυτή η διαδρομή αντικατοπτρίζει την πραγματική φιλοσοφία του μαραθωνίου δρόμου ότι η ζωή έχει απίστευτες δυσκολίες και καλείσαι να τις προσπερνάς για να φτάνεις στα καλά αποτελέσματα».

Η συμβουλή του στους δρομείς που απογοητεύονται, που σκέφτονται να εγκαταλείψουν την προσπάθεια είναι σαφής..

«Είναι δύσκολη διαδικασία που αντιμετωπίζει κάθε δρομέας. Δεν έχω κάτι μαγικό να του πω πέρα από το ότι όλο αυτό είναι διασκέδαση, είναι χαρά και μας φέρνει αποτελέσματα σημαντικά για την υγεία μας»

Ξεκάθαρος ήταν και για εκείνους τους αθλούμενους που ξεχνούν ότι το τρέξιμο που ξαφνικά ανακάλυψαν και έβαλαν στην ζωή τους,είναι απλώς ένα ευχάριστο χόμπι..

«Το επίπεδο της προπονητικής στην Ελλάδα είναι αρκετά υψηλό και βοηθάει. Στο myathlete προσφέρουμε εργομετρικές, προπονητικές και διατροφικές υπηρεσίες προκειμένου να διευκολύνουμε το μέσο αθλητή να φτάσει στους στόχους του με ασφάλεια. Δεν είναι σωστό για κανέναν να υπερβάλλει στις προπονήσεις. Εμπεριέχει ρίσκο για την υγεία. Είναι δουλειά των ειδικών λοιπόν, δική μας δουλειά, να βάλουμε τις σωστές βάσεις και κάθε δρομέας να εξελιχθεί σταδιακά».

Και βέβαια εργομέτρηση δεν κάνουν μόνο δρομείς αλλά και ποδηλάτες, τριαθλητές, κολυμβητές αλλά και αθλητές άλλων αθλημάτων

«Το τρέξιμο, το ποδήλατο, η κολύμβηση έχουν να κάνουν με αυτό που ονομάζουμε αερόβια ικανότητα η οποία μετριέται εξαιρετικά έγκυρα μετά από 128 χρόνια από το ξεκίνημα της εργομέτρησης στο Χάρβαντ από Σκανδιναβούς επιστήμονες. Αυτά τα αθλήματα εξαρτώνται πάνω από 75-80% και από την οικονομία ενέργειας. Σε άλλα αθλήματα εμπλέκονται και άλλες παράμετροι όπως η δύναμη, η έκρηξη, η ευλυγισία, η ταχυδύναμη, η τεχνική και φυσικά το μυαλό. Όλα μετριούνται και αξιολογούνται στο εργαστήριο και κάθε αθλητής παίρνει απαντήσεις πού πρέπει να επικεντρώσει την προπόνησή του»

Υπάρχει αναμφισβήτητα και το ταλέντο..!

«Στην εργοφυσιολογία λέγεται ικανότητα προσαρμογής. Είναι κάτι που εν μέρει μετριέται στο εργαστήριο. Κάποια στιγμή ανακαλύπτεις τα πάντα. Το θέμα είναι να τα βρεις νωρίς».

Ξεκινώντας να τρέχουμε τον ρώτησα για δύο αποδεδειγμένα ταλαντούχους, κορυφαίους παγκοσμίως, του αθλήματος. Τον Έλιουντ Κιπτσόγκε και την Μπρίτζιτ Κόσγκεϊ. Τον ρώτησα αν η επίδοση κάτω από δύο ώρες του Κενυάτη στη Βιέννη, ανοίγει νέους δρόμους και στην εργοφυσιολογία..

«Αντιλαμβάνομαι ότι οι ανθρώπινες ικανότητες είναι μεγαλύτερες, όχι μόνο σωματικά αλλά και εγκαφαλικά. Όσοι διαβάσουν για αυτόν τον άνθρωπο θα καταλάβουν την ιδιαίτερη προσέγγιση που έχει για τη ζωή. Πόσο απλά ζει, πώς τρέφεται και πώς αντιμετωπίζει τον πλανήτη. Περιμέναμε κάτι καλό από τον ίδιο. Σίγουρα τα δεδομένα της επιστήμης με βάση νόρμες, υπολογισμούς, θεωρίες, αλγόριθμους καταλήγουν κατά καιρούς σε πολύ καλές επιδόσεις. Όπως είχε γίνει με τον Μπούμκα στο επί κοντώ ο οποίος πήγε πιο πέρα από αυτό που η επιστήμη είχε προβλέψει. Το βλέπω λογικό αυτές οι θεωρίες να καταρρίπτονται και νομίζω θα δούμε και ακόμα …μεγαλύτερα πράγματα».

Και για την Κενυάτισσα που «έσπασε» το παγκόσμιο ρεκόρ γυναικών μετά από 16 χρόνια, ο Νίκος Δημητριάδης προέβλεψε ότι θα δούμε και ακόμα καλύτερες επιδόσεις από γυναίκες. Ίσως και κοντά στο 2:10 όπως ισχυρίζεται η Κόσγκεϊ.

«Δεν ξέρω αν το ακούω λογικό ή παράλογο. Σίγουρα η γυναίκα έχει απεριόριστες δυνατότητες. Όσο αλλάζουν οι ισορροπίες των δύο φύλων και πηγαίνουν προς το καλύτερο, τόσο θα βλέπουμε καλύτερες επιδόσεις από γυναίκες οι οποίες είναι πιο ανεκτικές από τους άντρες. Δεν νομίζω ότι μπορεί να μιλήσει κάποιος για τέρμα στις καλές επιδόσεις μετά από ένα τέτοιο Σαββατοκύριακο».

Για τις χαμηλές πτήσεις των Ελλήνων μαραθωνοδρόμων τα τελευταία χρόνια, θεωρεί ότι φταίνε πολλοί παράγοντες..

«Έχει να κάνει με το σύνολο της λειτουργίας της χώρας, με την προσέγγιση των φορέων που ασχολούνται με το συγκεκριμένο κομμάτι, με το ίδιο το άτομο φυσικά αλλά και με την έλλειψη ανταγωνισμού. Τώρα με τον Γκελαούζο ευελπιστώ ότι και άλλα παιδιά θα ακολουθήσουν το παράδειγμά του και θα μπορέσουν να μπουν πιο δυναμικά στην προπόνησή τους, να κάνουν ανάλογες επιδόσεις και να παρασύρει ο ένας τον άλλο».

Ο ίδιος ήταν ένας εκ των πρωταγωνιστών στη μεγάλη επιτυχία της Αθανασίας Τσουμελέκα να φέρει το χρυσό μετάλλιο στο βάδην στη χώρα μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004!

«Ήταν το επιστέγασμα αρκετών ετών, πολύ περισσότερων που είχε περάσει μόνη της και αρκετών μαζί μου, μέχρι να φτάσει σε ένα αποτέλεσμα το οποίο το μαθαίνεις ακριβώς εκείνη τη στιγμή γιατί όλα τα υπόλοιπα είναι υποθέσεις και επιθυμίες του μυαλού. Η προσπάθεια πολλών ετών, η διαφορετικότητα φέρνει το μεγάλο αποτέλεσμα και η Αθανασία ήταν διατεθειμένη από πολύ μικρή ηλικία να είναι διαφορετική. Η συνάντησή μας λοιπόν ένωσε ακριβώς δύο διαφορετικούς ανθρώπους και φέραμε αυτό το αποτέλεσμα που ο κόσμος γνωρίζει. Πολλοί άνθρωποι προσπαθούν στη ζωή τους. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν τα καταφέρνουν όλοι αλλά αυτοί που έχουν το ταλέντο, την ικανότητα, τη διαφορετικότητα στο αίμα τους, που είναι τολμηροί, που έχουν σκοπό να ρισκάρουν, να δουλέψουν τόσο σκληρά όσο κανείς δεν μπορεί να φανταστεί, να αφιερώσουν ατελείωτες ώρες σε στοχευμένη προπονητική διαδικασία. Με την Αθανασία, όπως και με τα υπόλοιπα παιδιά εκείνες τις εποχές δουλεύαμε επίσης βάσει εργομέτρησης».

Ρώτησα αν είχαν δει σε προπόνηση τι ερχόταν..

«Πολλές φορές αναρωτιόμασταν αν αυτά που βλέπαμε, που βιώναμε, μπορούν να τα κάνουν και άλλες αθλήτριες στον κόσμο. Τελικά αποδείχθηκε πως όχι. Ήταν κάτι μεγαλειώδες σαν προσπάθεια. Πολύ στανταρισμένο και οργανωμένο που έφερε μαζί με τις υπόλοιπες παραμέτρους αυτό το αποτέλεσμα».

Εκείνη η χρυσή ημέρα της Ελλάδας είναι προφανώς και για τον ίδιο αξέχαστη!

«Ήταν μία από τις πιο ευχάριστες στιγμές αυτής της χώρας! Σήμερα τα βλέπω όλα μαγικά και ωραία. Αν πάω πίσω θα σας πω ότι ήταν μια δύσκολη ημέρα, μια μέρα στην οποία δεν μπορώ να πω ότι κυριαρχούσε το άγχος αλλά ήταν μια μέρα υψηλής συγκέντρωσης και για τους δυο μας. Μαγικό, μεγαλειώδες, προσπάθεια που δύσκολα ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει. Θέληση όμως 100% και μάθημα για τους ανθρώπους ότι με τη θέληση μπορείς να καταφέρεις πολλά!»

Σε κάθε περίπτωση όλα είναι στο μυαλό λοιπόν!

«100%. Εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα. Όποιος έχει διαβάσει τη βιογραφία του Αϊνστάιν θα καταλάβει πόσο το μυαλό παίζει τελικά ρόλο και οδηγεί τα πράγματα φυσικά και σε ευνοϊκές συνθήκες».

Εμείς τρέξαμε και παράλληλα βάλαμε το μυαλό μας να λειτουργεί σε αυτή τη συνέντευξη..

«Πολύ ωραίο! Μοναδικό! Δεν μου είχε ξανατύχει. Σκέφτομαι να το καθιερώσω κι εγώ στα εσωτερικά meetings της εταιρείας όπως πολύ ικανοί διευθυντές κάνουν στο εξωτερικό. Βλέπω ότι τελικά είναι όντως πολύ αποδοτικό. Άρα, ώρα να φύγουμε από το τραπέζι και τον καφέ και να βγούμε στους δρόμους να συζητάμε γιατί έτσι λειτουργούμε καλύτερα. Νίκο, σε ευχαριστώ πολύ! Ήταν η πιο εποικοδομητική δρομική συζήτηση που έχω κάνει ποτέ».