Ο Καβάφης και το ουίσκι «Παλαμάς»
Στα χρόνια του μεσοπολέμου η αντιζηλία Παλαμά-Καβάφη ήταν το κυρίαρχο θέμα συζήτησης στους πνευματικούς κύκλους της εποχής.
Η διανόηση των αθηναϊκών καφενείων έλουζε με ακατονόμαστους χαρακτηρισμούς τον "αντάρτη" ποιητή της Αλεξάνδρειας. Η Παλαμική γλώσσα φυσικά κατατρόπωνε τα αδόκιμα ελληνικά του Αλεξανδρινού, τον οποίο ο Κατσίμπαλης και η παρέα του αποκαλούσαν "Καραγκιόζη της Δημοτικής".
Ο Αλεξανδρινός παρέμενε νηφάλιος ετεροχρονίζοντας τις διαφορές του μαζί τους με δηλώσεις του τύπου: «Είμαι ο ποιητής των επομένων γενεών».
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Στο διαμέρισμα της οδού Λέψιους, στην Αλεξάνδρεια, ο Κωνσταντίνος Καβάφης είχε πάντα ένα ουίσκι δεύτερης ποιότητας για τους ανεπιθύμητους επισκέπτες του που το αποκαλούσε χαριτολογώντας «Ουίσκι Παλαμάς».
Το μέλλον τον δικαίωσε απόλυτα καθώς σήμερα η Καβαφική ποίηση αποδεικνύεται ένα σύμπαν που όλο και διαστέλλεται. Όσο για αυτούς που τον λοιδορούσαν ισχύει ο στίχος του Σεφέρη: «Κανείς δεν τους θυμάται. Δικαιοσύνη»
Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ' επιτυχία να σε αρνείται·
να σ' εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Κ. Π. Καβάφης "Η Σατραπεία"
