Γιατί φορούν οι μουσουλμάνες μαντίλα, μπούρκα, χιτζάμπ και τσαντόρ...

«Όπως σε όλες τις θρησκείες έτσι και εδώ, οι γραφές και τα θρησκευτικά κείμενα μένουν "ανοιχτά" στη μετάφραση και την κατανόησή τους. Η αναφορά του Κορανίου στον ενδυματολογικό κώδικα είναι, λοιπόν, «ανοιχτή» στην ερμηνεία και έχει διαμορφωθεί από αιώνες πολιτισμών ανά τα έθνη. Ωστόσο, όχι, το Κοράνι δεν λέει πουθενά ότι μια γυναίκα πρέπει να κυκλοφορεί με αυτόν τον τρόπο», εξηγεί η καθηγήτρια ισλαμικών σπουδών στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας Δρ. Ραιχάν Ισμαήλ.

Σε παλαιότερη συνέντευξή της μάλιστα είχε επισημάνει, ότι δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της, χωρίς τη μαντίλα της, αλλά χωρίς να της το επιβάλλει αυτό κάποιος η θρησκεία ή έστω κάποιος από το στενό της περιβάλλον...

Για κάποιες η μαντήλα συμβολίζει την υποταγή, ενώ για άλλες είναι σημαία χειραφέτησης και υφασμάτινο διαβατήριο για την είσοδο σε απαγορευμένες περιοχές.

Η επανάσταση του Χομεϊνί στο Ιράν και το καθεστώς των μουλάδων στο Αφγανιστάν επέβαλαν την ευθυγράμμιση της γυναικείας εμφάνισης με τους ισλαμικούς κώδικες. Από την άλλη σε χώρες όπως η Αίγυπτος, η αραβοϊσραηλινή σύρραξη, η εχθρική ή τουλάχιστον επιφυλακτική στάση των δυτικών χώρων προς την Παλαιστίνη, η πετρελαϊκή κρίση και η φτώχεια είχαν σαν αποτέλεσμα αυτές οι κοινωνίες να απορρίψουν τη δυτική σημειολογία και να στραφούν στην παράδοση.

Αντίστοιχα στην Τουρκία, οι κοσμικές κυβερνήσεις συχνά ταυτίστηκαν με στρατιωτικά πραξικοπήματα, φαινόμενα διαφθοράς και μια αυταρχική επιβολή της κοσμικότητας. Το πέπλο είτε για λόγους επιβολής, είτε για λόγους επιλογής ξαναγύρισε στα κεφάλια των μουσουλμάνων γυναικών.

Η μπούρκα καλύπτει ολόκληρο το σώμα, συμπεριλαμβανομένου και του προσώπου και η κάτοχος του αντικρίζει τον κόσμο μέσα από ένα υφασμάτινο πλέγμα...

Το νικάμπ πάλι, επίσης καλύπτει ολόκληρο το σώμα, συμπεριλαμβανομένου του προσώπου, ωστόσο επιτρέπει να φαίνονται τα μάτια της γυναίκας.

Το χιτζάμπ οφείλει να καλύπτει τα μαλλιά και το στήθος, όχι όμως το πρόσωπο, και είναι η πιο συνηθισμένη μαντίλα για τις μουσουλμάνες της Νοτιοανατολικής Ασίας. Επίσης, ο όρος «hijab» είναι γενικός και αναφέρεται στην πρακτική της χρήσης κάθε είδους μαντίλας.

Το τσαντόρ είναι απλώς μια μαντίλα. Πρόκειται για μανδύα που καλύπτει ολόκληρο το σώμα, δένει μπροστά και κάτω από το πηγούνι και αφήνει ελεύθερο το πρόσωπο, αλλά όχι τα χέρια.

Όσο για τη ντουπάτα –συνήθης αμφίεση στη Νότια Ασία- είναι ένα μακρύ μαντήλι που τυλίγει κεφάλι και ώμους και συχνά είναι κομμάτι μίας ολοκληρωμένης ενδυμασίας –πουκάμισο, παντελόνι, φόρεμα που φτάνει μέχρι και κάτω από τις γάμπες.

Φυσικά, από κοντά και η βιομηχανία μόδας, με μεγάλους οίκους υψηλής ραπτικής, να σχεδιάζουν και να δημιουργούν κομμάτια αποκλειστικά για την (πλούσια) πελατεία της Σαουδικής Αραβίας, της Τουρκίας και του Ιράν.

Οι ετήσιες πωλήσεις αγαθών «υψηλής μόδας» μόνο στις αγορές της Μέσης Ανατολής και μόνο το ξεπέρασαν τα 50 δις δολάρια τον χρόνο, «εξηγώντας» τη σημαντική οικονομική επιρροή της περιοχής.

Χάρτης με το τι ισχύει στην Ευρώπη για το θέμα της μπούργκας.