Η Αλεξάνδρα, που πέθανε στη γέννα και έδωσαν το όνομά της στη Λεωφόρο, το Μαιευτήριο και την Πλατεία

Ένας από τους πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας. Η Λεωφόρος Αλεξάνδρας ενώνει τη Λεωφόρο Πατησίων με τη Λεωφόρο Κηφισίας, ενώ παράλληλα αποτελεί βόρειο όριο του Αθηναϊκού Δακτυλίου. Τοποθετείται ανάμεσα στον Λυκαβηττό και τα Τουρκοβούνια, συνδέοντας έναν μεγάλο αριθμό συνοικιών της Αθήνας, όπως Αμπελόκηποι, Γκύζη, Κουντουριώτικα, Νεάπολη, Μουσείο και Πεδίον του Άρεως. Η Λεωφόρος Αλεξάνδρας ονομάστηκε έτσι προς τιμή της Πριγκίπισσας Αλεξάνδρας.

• Η Πλατεία Αλεξάνδρας στον Πειραιά, τη δεκαετία του '40

Ο Δήμος Πειραιά ονόμασε την πλατεία στο άκρο του λιμένος Ζέας (Πασαλιμάνι) Πλατεία Βασιλόπαιδος Αλεξάνδρας (Πλατεία Αλεξάνδρας). Στο Μαιευτήριο Αλεξάνδρα (πλέον Γενικό Νοσοκομείο Αλεξάνδρα) στην Αθήνα έδωσε το όνομά της, προς μνήμην της, ο ανιψιός της Παύλος της Ελλάδας. Το Μαιευτήριο συνδέθηκε με το Πανεπιστήμιο Αθηνών με ειδική αρμοδιότητα στην έρευνα και την καταπολέμηση της μητρικής θνησιμότητας μετά τον τοκετό.

Η έγκυος που πήδηξε σε βάρκα

Η Αλεξάνδρα της Ελλάδας και της Δανίας ήταν η μεγαλύτερη κόρη και τρίτο παιδί από τα συνολικά οκτώ του Γεωργίου Α' και της Όλγας και αδελφή του μετέπειτα Κωνσταντίνου Α'.

Γεννήθηκε στην έπαυλη Μον Ρεπό της Κέρκυρας στις 30 Αυγούστου 1870. Παντρεύτηκε στις 5 Ιουνίου 1889 τον Παύλο Αλεξάνδροβιτς, μεγάλο δούκα της Ρωσίας. Όταν η Αλεξάνδρα ήταν στον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης, ενώ ήταν έξω με φίλους, πήδηξε σε μια βάρκα, αλλά καθώς μπήκε μέσα, έπεσε. Την επόμενη ημέρα, κατέρρευσε από τους βίαιους πόνους της γέννας, που προκλήθηκαν από την πτώση της προηγούμενης.

• Με τον σύζυγό της Παύλο Αλεξάνδροβιτς

Αιτία η προεκλαμψία

Ο γιος της Ντμίτρι γεννήθηκε λίγες ώρες μετά. Η Αλεξάνδρα έπεσε σε κώμα, από το οποίο δεν ξύπνησε ποτέ. Παρόλο που οι γιατροί δεν είχαν καμία ελπίδα για την επιβίωση του Ντμίτρι, έμεινε ζωντανός με τη βοήθεια του θείου του, Μεγάλου Δούκα Σεργκέι Αλεξάντροβιτς, ο οποίος έδωσε τον πρόωρα γεννημένο Ντμίτρι να του κάνουν λουτρά, που είχαν συστήσει οι γιατροί. Τον τύλιγαν σε βαμβακερό μαλλί και τον είχαν μέσα σε κούνια γεμάτη με φιάλες ζεστού νερού για να διατηρηθεί η θερμοκρασία του. Η Αλεξάνδρα απεβίωσε λίγο μετά τη γέννηση του Ντμίτρι. Ήταν μόνο 21 ετών και η αιτία γι' αυτό ήταν σχεδόν με βεβαιότητα η προεκλαμψία.

Η δολοφονία του Ρασπούτιν

Ο γιός της, μετέπειτα Μέγας Δούκας Ντμίτρι Πάβλοβιτς Ρομάνοφ κατάφερε να ξεφύγει από τους μπολσεβίκους μετά τη Ρωσική Επανάσταση και ενεπλάκη στη δολοφονία του αγρότη, μυστικιστή και θεραπευτή Γκριγκόρι Ρασπούτιν, ο οποίος είχε αδικαιολόγητη επιρροή στον πρώτο εξάδελφο του Ντμίτρι, τον Τσάρο Νικόλαο Β΄.

Εναντίον του Ρασπούτιν οργανώθηκε συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν πρόσωπα του συγγενικού περιβάλλοντος του Τσάρου. Τη νύχτα της 29ης προς την 30ή Δεκεμβρίου 1916, ο σύζυγος της ανιψιάς του Τσάρου, Γιουσούποφ, προσκάλεσε τον Ρασπούτιν στο σπίτι του και του προσέφερε δηλητηριασμένο κρασί και γλυκό.

• Η Λεωφόρος Αλεξάνδρας τέλη της δεκαετίας του '50

Άντεξε στο δηλητηριασμένο κρασί

Το τέλος του Ρασπούτιν όμως ήταν εξίσου επεισοδιακό με τη ζωή του. Ενώ ήπιε το δηλητηριασμένο κρασί, ζητά δεύτερο ποτήρι, τρώει και τα γλυκά, όμως δεν δείχνει κανένα ίχνος αδιαθεσίας. Υπάρχει η θεωρία ότι η ζάχαρη εξουδετέρωσε την επίδραση του δηλητηρίου. Έτσι, ο Γιουσούποφ τον πλησιάζει και του ρίχνει μια σφαίρα στην καρδιά. Ο Ρασπούτιν όμως καταφέρνει να συρθεί φωνάζοντας μέχρι την αυλή, όπου τον προφταίνουν και οι καλεσμένοι, μεταξύ αυτών και ο Μέγας Δούκας Ντμίτρι Πάβλοβιτς Ρομάνοφ, του αδειάζουν ολόκληρο γεμιστήρα επάνω του. Κατόπιν, πήραν το σώμα του, το τύλιξαν μέσα σε ένα χοντρό ύφασμα, του έδεσαν ένα βαρίδι και το φόρτωσαν σε ένα αμάξι για να το ρίξουν στο παγωμένο ποτάμι. Καθώς το ξεφόρτωναν όμως, διαπίστωσαν ότι το σώμα του ακόμα κινείτο και την επόμενη μέρα όλη η Ρωσία γνώριζε ότι ο Ρασπούτιν δεν έπαψε να ανασαίνει παρά μόνο μετά το ρίξιμό του στον ποταμό. Αυτό ήταν αρκετό ώστε τα λαϊκά αναγνώσματα να δημιουργήσουν ένα θρύλο γύρω από τον Ρασπούτιν, κάνοντας τους χωρικούς να φοβούνται το στοιχειωμένο πνεύμα του.

• Το Μαιευτήριο Αλεξάνδρα το 1954

Ο αθλητής με φυματίωση

Παρά την κοινή αντίληψη του Ντμίτρι ως ενός ανθρώπου, που είχε υποφέρει σε όλη του τη ζωή από τη χρόνια φυματίωση, στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ήταν ένας πολύ δραστήριος αθλητής: ξεχώρισε στο πόλο, τις ιπποδρομίες, το τένις και το bobsledding. Οι γιατροί του στο Λονδίνο και στο Νταβός εκτιμούν, ότι για πρώτη φορά είχε προσβληθεί από φυματίωση γύρω στο 1929. Εισήλθε στο σανατόριο "Schatzalp" στις 2 Σεπτεμβρίου 1939, την επομένη της γερμανικής εισβολής στην Πολωνία.

Φήμες περί δολοφονίας

Ο Ντμίτρι απεβίωσε στις 5 Μαρτίου 1942 στο Νταβός της Ελβετίας και τάφηκε στο Μέϊναου της Λίμνης Κωνσταντίας στην Γερμανία. Η αιτία θανάτου του παρέμεινε άγνωστη, καθώς δεν αναγραφόταν αιτία στο πιστοποιητικό θανάτου του και, επιπλέον, όλα τα ιατρικά αρχεία του Schatzalp καταστράφηκαν μετά τη μετατροπή του σανατόριου σε ξενοδοχείο, στη δεκαετία του 1950. Γεννήθηκαν επιτόπου φήμες περί δολοφονίας, που όμως ποτέ δεν τεκμηριώθηκαν και δεν υπήρξε σχετική έρευνα της αστυνομίας.