Η πρώτη αστυνομική ταινία και το ντεμπούτο της Βουγιουκλάκη που έφριξε με τον εαυτό της

«Το ποντικάκι» είναι ελληνική ταινία, η οποία κυκλοφόρησε του 1954, σε παραγωγή Ανζερβός και σε σκηνοθεσία Νίκου Τσιφόρου και Γιώργου Ασημακόπουλου, με τους ίδιους να γράφουν και το σενάριο.

Η ταινία θεωρείται σταθμός για τον ελληνικό κινηματογράφο, διότι είναι η πρώτη αστυνομική ταινία που γυρίστηκε στην Ελλάδα. Σε αυτή κάνουν το ντεμπούτο τους η Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά και η Ρίκα Διαλυνά.

Η Έλλη Λαμπέτη προοριζόταν αρχικά για πρωταγωνίστρια. Ο Τσιφόρος είχε δώσει τον πρώτο ανδρικό ρόλο, στον 26χρονο τότε Γιώργο Λευτεριώτη. Είχε κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 1949 στην ταινία του Ιάσωνα Βροντάκη, «Γκρεμισμένα όνειρα», χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.

Τι έγινε και τελικά η Λαμπέτη δεν έπαιξε στην ταινία και η Βουγιουκλάκη πήρε τη θέση της, περιγράφει η ίδια η Αλίκη Βουγιουκλάκη στο βιβλίο της «Εδώ Αλίκη» (εκδόσεις Ίκαρος):

«Η εταιρεία Ανζερβός επρόκειτο να γυρίσει το “Ποντικάκι” του κ. Νίκου Τσιφόρου και αναζητούσε ένα πολύ νέο κορίτσι για τον κύριο ρόλο. (Είχαν προτείνει στην Έλλη Λαμπέτη, αλλά η έξοχη πρωταγωνίστρια που τόσο θαυμάζω πάντα, δεν είχε καιρό). Τότε ο σκηνοθέτης κ. Κατσέλης, που με ήξερε από την Σχολή, τους υπέδειξε εμένα. Πραγματικά με κάλεσαν και μου πήραν μια δοκιμαστική ταινία.

Ήμουν τόσο άπραγη από κινηματογράφο, ώστε κοίταζα διαρκώς τον φακό, λες και ήταν να βγάλω φωτογραφία για ταυτότητα. Και δεν μπορώ να καταλάβω πώς ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός έμειναν ικανοποιημένοι από το “δοκιμαστικό” μου και μου έδωσαν το ρόλο.

Η δουλειά στον κινηματογράφο-κομματιαστή και ασύνδετη-μου φαινόταν ακατανόητη, μ’ όλη την πατρική καλοσύνη που μου έδειξε ο κ. Τσιφόρος. Και όταν είδα τον εαυτό μου στην οθόνη, έφριξα. Δεν “μου άρεσα” διόλου μα διόλου. Και καθώς ούτε και το φιλμ είχε σπουδαία επιτυχία είπα: “Τελείωσε, δεν κάνω για τον κινηματογράφο, δεν θα ξαναπαίξω ποτέ σε ταινία”. Και ησύχασα.

Αλλά λογάριαζα χωρίς τους ξενοδόχους…»