Κολοκοτρώνης: «Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά!»
Είναι γνωστό πως ο Κολοκοτρώνης περιστοιχιζόταν από ικανούς και εμπειροπόλεμους άντρες, μερικοί από τους οποίους άξιζαν για δέκα παλικάρια.
Ένας από αυτούς ήταν και ο Μιχάλης Φούντας, πρωτοπαλίκαρο του Γέρου του Μωριά, βίος και πολιτεία, αφού ξεκίνησε ως καλόγερος στο Άγιο Όρος και κατέληξε ατρόμητος μαχητής της ελευθερίας, γλεντοκόπος και πανέξυπνος - αληθινός μπελάς για τους Οθωμανούς. Ήρθε όμως η στιγμή που ο Φούντας μπήκε σε μπελάδες, περικυκλώθηκε από τους Αρβανίτες, περιποιήθηκε αρκετούς από αυτούς με την χατζάρα του, είναι αλήθεια, αλλά στο τέλος συνελήφθη.
Ο Κολοκοτρώνης έχοντας συναίσθηση της μεγάλης απώλειας, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να τον απελευθερώσει. Έβαλε τους ανθρώπους του να στήσουν καρτέρι σ' ένα αξιωματούχο του εχθρού και κατάφερε να πιάσει στο δόκανό του τον πιο σπουδαίο, τον Κεμήλ Εφένδη που διοικούσε όλη τη στρατιά.
Την ώρα της ανταλλαγής ο Αρβανίτης έδειξε να εκπλήσσεται με τους όρους που έθεσε ο Κολοκοτρώνης. Στη θέση του θα κοίταζε να ανταλλάξει ένα τέτοιο υψηλό πρόσωπο με εκατό νοματαίους και όχι με ένα καλόγερο φουστανελά.
Η απάντηση του Γέρου έμεινε στην Ιστορία:
«Αμ, τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, αγά μου! Κι εγώ τον Μιχάλη τον Φούντα δεν θα τον άλλαζα ούτε με χίλιους σαν κι εσένα!»
