Ηγουμένη Μαριάμ: Όταν ο διάβολος χορεύει στα μοναστήρια…

Στη δίκη της διαβόητης ηγουμένης Μαριάμ ο εισαγγελέας ξέσπασε: «Η Κερατέα είναι αίσχος δια την Ελλάδα. Σηκώνονται οι τρίχες της κεφαλής μου. Σκεφτείτε ότι εκεί μέσα πέθαναν 150 φυματικά κορίτσια!»

Ήταν μια νύχτα του Δεκέμβρη του 1950 που η Ελληνική Αστυνομία με μια γιγαντιαία επιχείρηση έβαλε τέλος στην εγκληματική παρουσία μιας δράκας παλαιοημερολογιτών στην Κερατέα Αττικής. Ένα όργιο φημών για τη μονή της Παναγίας της Πευκοβουνογιάτρισσας οδήγησε εντέλει τις αρχές έστω και με αξιοπερίεργη καθυστέρηση στην εξάρθρωση μιας θρησκευτικής σπείρας με αρχηγό μια παλαιοημερολογίτισσα μοναχή την διαβόητη ηγουμένη Μαριάμ ή κατά κόσμον Μαριάμ Σουλακιώτου. Η μονή της Κερατέας ανήκε στην φράξια των παλιοημερολογιτών ματθαιϊκών.

Η σατανική ηγουμένη και οι συνεργάτες της είχαν δημιουργήσει μια πραγματική κόλαση επί της γης, οδηγώντας κυρίως ηλικιωμένες γυναίκες αλλά και παιδιά στην εξαθλίωση και στο θάνατο με μεθόδους που παρέπεμπαν σε ναζιστικά στρατόπεδα, με βασανιστήρια και επιμολύνσεις φυματίωσης. Ογδόντα αστυνομικοί με επικεφαλής αξιωματικούς της Χωροφυλακής και τον αρμόδιο αντιεισαγγελέα και ιατροδικαστή έκαναν έφοδο στο μοναστήρι για να απεγκλωβίσουν δεκάδες ηλικιωμένους και τριάντα έξι αγόρια και κορίτσια που ζούσαν σε συνθήκες ασιτίας και εξαθλίωσης.

Η Μαριάμ με τη βοήθεια του ψευτοεπισκόπου της μονής και της βοηθού της Ευφροσύνης Μενδρινού κατάφερνε να προσηλυτίσει αναρίθμητους αφελείς που λόγω προχωρημένης ηλικίας ή ψυχικών παθήσεων δεν είχαν τις απαραίτητες αντιστάσεις, με σκοπό την οικειοποίηση περιουσιακών στοιχείων. Γυναίκες πέθαναν σε πλήρη απομόνωση, άνθρωποι επιμολύνθηκαν με φυματίωση και κατέληξαν, παιδιά βασανίστηκαν, περιουσίες μικρές και μεγάλες κατέληξαν στα χέρια της εγκληματικής αυτής οργάνωσης. Ένα όργιο παρανομίας στο όνομα του Θεού και ενός «παραδείσου» που υποσχόταν η σατανική ηγουμένη και οι συνεργοί της. Η Μαριάμ, ο ψευδοεπίσκοπος και άλλοι οκτώ συνεργάτες τους κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου σε μια δίκη που συντάραξε το πανελλήνιο.

Ο εισαγγελέας εν μέσω καταθέσεων δήλωσε αγανακτισμένος: «Η Κερατέα είναι αίσχος δια την Ελλάδα. Σηκώνονται οι τρίχες της κεφαλής μου. Σκεφτείτε ότι εκεί μέσα πέθαναν 150 φυματικά κορίτσια!»

Το κακουργιοδικείο εξέδωσε τις αποφάσεις του τον Φεβρουάριο του 1953. Η Μαριάμ άκουσε την ετυμηγορία ξεσπώντας σε κλάματα και δήλωσε: «Με καταδίκασαν αδίκως. Έχω τη συνείδησή μου ήσυχη απέναντι στον θεό, ότι έπραξα το καθήκον μου απέναντι στα αδύνατα αυτά πλάσματα τα οποία με κατηγόρησαν στη δίκη». Πέθανε ένα χρόνο μετά στη φυλακή σε ηλικία 71 ετών.

Παραλειπόμενα από τη δίκη...

«Κάποτε το ανηψάκι μου, 10 χρονών κοριτσάκι, το έβαλαν αγγαρεία στο μαγειρείο. Πεινούσε κι έγλειψε μια πατάτα. Να η ποινή που του επέβαλαν: Το έδεσαν ολόγυμνο όλη τη νύκτα στο στάβλο και το πρωί το βρήκαν λιπόθυμο από το κρύο και το φόβο.
Είχε καθαρίσει τη ψυχή του και είχε υποστεί όλη την προεργασία για τον παράδεισο...»

«Είναι αίσχη όσα έγιναν. Φαντασθείτε πως ο νεωκόρος της μονής Κερατέας εχρίσθη από τον άγιον πατέρα μητροπολίτης Θεσσαλονίκης! Όταν λέγω ο άγιος πατέρας εννοώ αυτό το κάθαρμα τον μυρόβλητον Ματθαίον που ο τότε πρωτοσύγγελος και νυν Α.Θ.Π. ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρας καθήρεσε διότι διατηρούσε οίκο ανοχής! Κι η αγία μητέρα η περίφημη οσία Μαριάμ ήταν μιά... κορδελιάστρα!»