Κώστας Βιδάλης: «Λογαριάζω να 'μαι αυτού Παρασκευή. Μάζεψα φοβερό υλικό» -Λίγο αργότερα δολοφονήθηκε

Ο Κώστας Βιδάλης (1904–1946) ήταν διακεκριμένος δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη και μέλος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Η δολοφονία του από παρακρατικούς τον Αύγουστο του 1946, όταν πήγε στη Θεσσαλία για να καλύψει την δράση τους εκεί, προκάλεσε σοκ και αποτέλεσε ένα από τα πρώτα δυσοίωνα γεγονότα του εμφύλιου πολέμου.

Ο Κώστας Βιδάλης γεννήθηκε το 1904 στην Αθήνα. Αφού πήρε το απολυτήριο του Γυμνασίου γράφτηκε στη Νομική Σχολή Αθηνών. Ωστόσο παράτησε τις σπουδές για να ασχοληθεί με την δημοσιογραφία, και ιδιαίτερα τα οικονομικά θέματα. Το 1924 σε ηλικία 20 ετών άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στον Ριζοσπάστη. Το 1936 πήγε ως απεσταλμένος του Ριζοσπάστη στην Ισπανία για να παρακολουθήσει τη Σπαρτακιάδα της Βαρκελώνης. Εκεί συνέχισε για κάποιο διάστημα ως ανταποκριτής του εμφυλίου πολέμου. Μετά την επιστροφή του από την Ισπανία, εξορίστηκε στα Κύθηρα από το καθεστώς του Μεταξά. Το 1941 έγινε μέλος του ΚΚΕ, ενώ συμμετείχε και στο ΕΑΜ από το πόστο της κεντρικής διαφώτισης. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Συντακτών.

Τον Αύγουστο του 1946 ο Βιδάλης πήγε στη Θεσσαλία για να καλύψει τα εγκλήματα των παρακρατικών κατά των αριστερών της περιοχής. Λόγω της επικινδυνότητας της αποστολής ο διευθυντής της εφημερίδας Κωνσταντίνος Καραγιώργης προσπάθησε να τον αποτρέψει. Ωστόσο ο Βιδάλης επέμεινε για λόγους αρχής και καθήκοντος. Αναχώρησε από την Αθήνα στις 11 του μηνός. Στις 13 ταξίδευε από Λάρισα για Βόλο. Ήταν η μέρα στην οποία ο Ριζοσπάστης έλαβε το τελευταίο του μήνυμα: «Λογαριάζω να 'μαι αυτού Παρασκευή βράδυ, 16 του μηνός. Μάζεψα φοβερό υλικό. Θα τα πούμε».

Στον Πλατύκαμπο οι παρακρατικοί του τοπικού αρχιληστή Σούρλα σταμάτησαν το τρένο, όπου απήγαγαν τον Βιδάλη μπροστά σε αξιωματικούς του κυβερνητικού στρατού που παρέμειναν απαθείς. Τον οδήγησαν πρώτα στο καφενείο του χωριού Μελία. Αργότερα, το βράδυ τον μετέφεραν στο νεκροταφείο. Εκεί τον βασάνισαν και κατόπιν τον δολοφόνησαν.

Στο blog, kokkinosfakelos.blogspot.gr, διαβάζουμε: «...Ο Βιδάλης υπέφερε βάναυσα, στην αρχή άρχισαν να τον χτυπάνε με ρόπαλα και τελειώσανε τα βασανιστήρια στις 4 το πρωί όταν ήταν πια νεκρός. Τον ρώταγαν διάφορα, δεν άκουσα τι, αλλά εκείνος δεν είπε τίποτα. Μετά τραβήχτηκαν λίγο παρά πέρα και αργότερα ένας, αφού είδε ότι δεν είχε συνέρθει πια του έριξε 3-4 σφαίρες. Μετά βάλανε το πτώμα σε ένα αυτοκίνητο και το πέταξαν στην θέση Κούμια ανάμεσα στα χωράφια Δρίβα και Χονδρινάσιου. Για μέρες έμενε άταφος ο Βιδάλης καθώς όλοι φοβόντουσαν να τον πλησιάσουν. Μόνο ένας πιτσιρικάς που πέρναγε από εκεί τυχαία είδε ένα σώμα που φόραγε μια ματωμένη φανέλα. Το χέρι του ήταν κομμένο στον καρπό και πεσμένο παραδίπλα. Μέρες τρώγανε το σώμα τα σκυλιά και σκόρπισαν τα κόκκαλά του, ώσπου η γριά τότε Σουλτάνα Τζουβάρα τα μάζεψε και τα έθαψε σε άγνωστο μέχρι σήμερα τάφο κοντά στην Κούμια. Αργότερα αρκετές γυναίκες του χωριού του κάνανε τρισάγιο ενώ πρόσφατα και επιτροπή του ΚΚΕ και του δημοσιογραφικού κόσμου κατάθεσε στεφάνι σε λειτουργία που έγινε στο όνομά του...».