Σακελλάριος: «Αν ο Βέγγος έπαιζε μόνο δράματα και ο Μακρής μόνο κωμωδίες...»
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι του σινεμά, ανάμεσά τους και ο Σακελλάριος, που πίστευαν ότι κάποιοι ρόλοι θα έπρεπε να είναι αντεστραμμένοι.
Έχουν ειπωθεί πολλά για τη δραματική εκδοχή του Βέγγου που ο συμπαθής κωμικός δεν τόλμησε να αξιοποιήσει όσο θα έπρεπε. Όπως έχουν ειπωθεί και άλλα τόσα για την κωμική πλευρά του Ορέστη Μακρή που ο ίδιος ανακάλυψε μάλλον αργά με τις κωμωδίες του Σακελλάριου προς το τέλος της δεκαετίας του '50.
Είναι αλήθεια ότι με τα αν... δεν γράφεται Ιστορία, ίσως γι αυτό και ο Σακελλάριος δεν μίλησε ποτέ επίσημα για αυτή την αντιστροφή των ρόλων αλλά εμπιστευόταν την άποψή του στους πιο δικούς του ανθρώπους.
Είναι όμως εξίσου αλήθεια πως παρακολουθώντας κανείς τη διαδρομή του Βέγγου ακόμα και στις πιο κωμικές στιγμές του, αντιλαμβάνεται εύκολα το έντονο δραματικό στοιχείο στο παίξιμό του. Ο Μακρής από την άλλη όταν παίζει αυτούς τους καταπληκτικούς ρόλους στη «Θεία από το Σικάγο» και στην «Κυρά μας τη Μαμή» δίνει ρέστα και συναγωνίζεται ευθέως το μέγα Βασίλη Λογοθετίδη.
Και οι δυο αυτοί ηθοποιοί αποτελούν τρανταχτό παράδειγμα της ευλογημένης αντιστροφής των ρόλων. Θυμάται κανείς τον Παπαμιχαήλ, τον Αλεξανδράκη και την Καρέζη της κωμωδίας και δύσκολα θα έβαζε δίπλα τους τον δραματικό τους εαυτό. Τα στερεότυπα εμπόδισαν τον ελληνικό κινηματογράφο να πάει λίγο πιο ψηλά!
