Νονός: Από ποιον πήρε τον ρόλο ο Μπράντο και γιατί θύμωσε μαζί του ο Αλ Πατσίνο

Ταινία-θρύλος ο «Νονός» του Φράνσις Φορντ Κόπολα προβλήθηκε το 1972 και έκτοτε παραμένει κλασική αξία της έβδομης τέχνης. Ωστόσο πολλά πράγματα θα μπορούσαν να ήταν αλλιώς, αν σκεφτεί κανείς την παραγωγή της Paramount Pictures χωρίς τον Μάρλον Μπράντο και τον Φράνσις Φορντ Κόπολα.

Αρχικά η παραγωγός εταιρεία στράφηκε για τη σκηνοθεσία στον Σέρτζιο Λεόνε ο οποίος απέρριψε την πρόταση θεωρώντας ότι η ταινία μυθοποιεί την Μαφία. Στη συνέχεια όμως φαίνεται πως μετάνιωσε πικρά, γι αυτό και ρεφάρισε δημιουργώντας το επίσης κλασικό μαφιόζικο φιλμ: "Κάποτε στην Αμερική". Ο Κόπολα πήρε στα χέρια του ένα σενάριο γκανγκστερικό χωρίς ιστορικό βάθος, το οποίο το απέρριψε αμέσως επιμένοντας να κινηθεί στην πλοκή του βιβλίου του Μάριο Πούζο.

Εξαρχής ο σκηνοθέτης είχε μια προβληματική σχέση με την παραγωγό εταιρία που του καταλόγιζε λάθη στη διανομή των ρόλων και υπέρβαση του προϋπολογισμού. Παραδόξως η ταινία ολοκληρώθηκε με μικρότερο μπάτζετ και με απόλυτα επιτυχημένες ερμηνείες. Αυτό που δεν γνωρίζουν οι θιασώτες της ταινίας είναι ότι ο πρώτος υποψήφιος για Νονός ήταν ο Όρσον Ουέλς, που μυρίστηκε την διαφαινόμενη επιτυχία και ήταν έτοιμος να χάσει όσα κιλά χρειαζόταν για να πάρει το ρόλο.

Ο Ουέλς ήταν ο αγαπημένος ηθοποιός του Κόπολα, ωστόσο τον θυσίασε για χάρη του Μπράντο, τον οποίο είχε εξαρχής στο μυαλό του για το ρόλο. Ο Μπράντο στην οντισιόν γέμισε μπαμπάκια το στόμα του έτσι ώστε να μοιάζει κυριολεκτικά με μπουλντόγκ. Στα γυρίσματα χρησιμοποίησε ένα οδοντιατρικό νάρθηκα. Όσο για την παράξενη χροιά της φωνής του ο ηθοποιός μιμήθηκε απλά τον διαβόητο Φρανκ Κοστέλλο που τον είδε στην τηλεόραση να καταθέτει σε μαφιόζικη δίκη το 1951.

Στις αρχικές σκηνές πρωταγωνιστεί και η γάτα του αρχιμαφιόζου, η οποία ήταν εκτός σεναρίου. Πρόκειται για ένα αδέσποτο ζώο που κυκλοφορούσε στα στούντιο και έγινε η αγαπημένη συντροφιά του Μπράντο. Όταν την χάιδευε τα γουργουρητά της κάλυπταν του διαλόγους και χρειάστηκε γι αυτό να επαναληφθούν κάποιες σκηνές. Ο Αλ Πατσίνο έγινε μεν γνωστός από αυτή την ταινία αλλά δεν τιμήθηκε με Όσκαρ και πήρε ψίχουλα για το ρόλο του (35.000 δολάρια). Ο ίδιος αντέδρασε στην ετυμηγορία της Ακαδημίας των Όσκαρ, λέγοντας πως αν μη τι άλλο ο ρόλος του ήταν μεγαλύτερος σε διάρκεια από αυτόν του Μάρλον Μπράντο. Κατά σύμπτωση η οικογένεια του Πατσίνο είχε την ίδια ακριβώς διαδρομή με εκείνη του Βίτο Κορλεόνε.