Κώστας Βουτσάς: Ο «νέος της εποχής» που είχε μια... σχέση με τον Νιόνιο

Όπως ο Αλεξανδράκης ενσάρκωσε τον εκλεπτυσμένο ζεν πρεμιέ, ο Κούρκουλος τον άγριο γόη, ο Φούντας, το σκληρό αγόρι και ο Χατζηχρήστος τον αεικίνητο επαρχιώτη, ο Κώστας Βουτσάς μπήκε με φόρα στα κινηματογραφικά πλατό φέρνοντας τον αέρα μιας αέναης νιότης.

Είτε έπαιζε στον "Κατήφορο" είτε στην "Χαρτοπαίχτρα" είτε στο "Μερικοί το προτιμούν κρύο" και στον "Γαμπρό από το Λονδίνο", ο Βουτσάς κατάφερε με θαυμαστή συνέπεια να εκπροσωπεί τα ατίθασα νιάτα πλατσουρίζοντας στα νερά του τεντυμποϊσμού.

Στα ψιλά γράμματα της βιογραφίας του διαβάζουμε ότι ήταν τέκνο προσφυγικής οικογένειας με καταγωγή από τους επιβάτες της Θράκης. Το οικογενειακό του επίθετο ήταν Σαββόπουλος αλλά επικράτησε το Βουτσάς από τον παππού του ο οποίος έφτιαχνε βαρέλια, που στην εποχή του λέγονταν και βουτσιά.

Ο Κώστας Σαββόπουλος λοιπόν, κατά κόσμον Κώστας Βουτσάς, αφελής ή εξυπνάκιας, μάγκας ή κουτορνίθι, γλεντζές ή μαμάκιας στροβιλίστηκε μια ζωή γύρω από το πρότυπο που στην καθομιλουμένη αποκαλείται "νέος της εποχής". Πρότυπο που δεν πρόδωσε ακόμα κι όταν μπήκε για τα καλά στην τρίτη ηλικία.