Χατζηχρήστος: «Της κακομοίρας» για το πού γυρίστηκε εντέλει ο Μπακαλόγατος!

Έχουμε δει και ξαναδεί τις παλιές ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου. Έχουμε πια αποστηθίσει τις ατάκες και τους μορφασμούς των μεγάλων ηθοποιών μπροστά στον φακό. Από καιρό τώρα αναζητούμε με πάθος τις γειτονιές, τους δρόμους, τα μαγαζιά και τα σπίτια που γυρίστηκαν οι αγαπημένες σκηνές. Κι αυτή η ανάγκη μας να ταυτίσουμε τις σκηνές αυτές με αναγνωρίσιμα τοπία του σήμερα έγινε πια ένα είδος φετίχ.

Σε αρκετές περιπτώσεις τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο θα περιμέναμε. Προκύπτει σοβαρή διχογνωμία από αντικρουόμενες μαρτυρίες και εμφανίζονται τότε υπερασπιστές της μιας ή της άλλης άποψης.

Γεωργία Βασιλειάδου: Ποιο ήταν το χωριό της κυράς μας της Μαμής;

Ένα από τα κορυφαία σήριαλ τέτοιου τύπου είναι και το μπακάλικο του Ζήκου στην κωμωδία με τίτλο "Της κακομοίρας". Ενώ υπάρχει σαφής ένδειξη στους τίτλους της ταινίας ότι γυρίστηκε στα στούντιο της Φίνος Φιλμ, οι... αρνητές της επίσημης άποψης τοποθετούν το μπακάλικο του κυρ Παντελή όπου έδρασε ως μπακαλόγατος ο Κώστας Χατζηχρήστος σε μια γωνιά του Μεταξουργείου, στην πλατεία Αγίου Παύλου - εκεί που σήμερα στεγάζεται το ουζερί "Ακροβάτης".

Μοιάζει ωστόσο με μύθευμα κατασκευασμένο στα όρια του μάρκετινγκ. Από πουθενά δεν συνάγεται ότι ο κατά τα άλλα συμπαθής χώρος του "Ακροβάτη" υπήρξε κάποτε το ορμητήριο του Χατζηχρήστου στο αποκορύφωμα της κινηματογραφικής του δόξας.

Ο προσεκτικός παρατηρητής αντιλαμβάνεται εύκολα πως τα πλάνα στο μπακάλικο είναι πλάνα από στούντιο και οι φιλότιμες προσπάθειες των σημερινών ιδιοκτητών να ταυτιστούν με την ανεξίτηλη γοητεία του παρελθόντος πέφτουν αβίαστα στο κενό.

Η μαγεία του σελιλόιντ, όπως άλλωστε και του βινύλιου θα συνεχίσει να στοιχειώνει τη φαντασία μας. Ο λαϊκός πολιτισμός της μεγάλης οθόνης αλλά και του λαϊκού τραγουδιού θα παραμείνει το κερί που καίει μέσα μας και κρατά ζεστές πολύτιμες αναμνήσεις. Κι όσο συμβαίνει αυτό κάποιοι με την ασφάλεια της απόστασης μέσα στο χρόνο θα παίζουν το παιχνίδι "Αλήθεια ή ψέματα".

Ας δεχτούμε πως είναι κι αυτό μια ευτυχής παρενέργεια της πιο γλυκιάς απάτης που συνιστά εδώ κι εκατό χρόνια η τέχνη του κινηματογράφου στο πανί.