Ο Πάνος, ο «καπετάνιος» του πρωταθλητή Ευρώπης Απόστολου Χρήστου
Ο Παναγιώτης Βελέντζας, ο «καπετάνιος» του Απόστολου Χρήστου, έκανε λόγο για τη δικαίωση των κόπων μιας ζωής με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στα 50μ. ύπτιο από τον πρωταθλητή του Ολυμπιακού στο Ευρωπαϊκό της Ρώμης.
Ο Παναγιώτης Βελέντζας, ο Πάνος της ελληνικής κολύμβησης είναι ο «καπετάνιος» του πρωταθλητή Ευρώπης, Απόστολου Χρήστου.
Ένας άνθρωπος «διαμάντι». Ένας προπονητής που δεν είναι…χθεσινός. Ένας προπονητής που από την πρώτη στιγμή αγάπησε αυτό που κάνει, όπως και όλοι όσοι ασχολούνται με τον υγρό στίβο.
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Ήξερε και ξέρει πως δεν θα γίνει ποτέ Γιούργκεν Κλοπ, κι ας κάνει περισσότερα από τον Γερμανό προπονητή της Λίβερπουλ, ο οποίος δεν ψάχνει που θα προπονήσει τους παίκτες του, εάν θα είναι κλειστό το προπονητικό κέντρο ή εάν θα πρέπει να κάνει δεκάδες χιλιόμετρα για να βρει ένα ανοιχτό γήπεδο.
Ο Παναγιώτης Βελέντζας…τρέχει για όλα. Δεν κάθεται απλά σε μια καρέκλα με ένα χρονόμετρο στο χέρι και μια σφυρίχτρα κρεμασμένη στον λαιμό και δίνει εντολές, όπως έχουν κάποιοι στο μυαλό τους.
Είναι ο Έλληνας προπονητής που αξίζει και πρέπει να ασχοληθεί μαζί του η ελληνική πολιτεία. Να τον στηρίξει. Κι ας μην είναι Σέρβος, Κροάτης, Ρώσος, Ουκρανός.
Είναι ο Έλληνας προπονητής που για όσους θυμούνται πριν από περίπου 30 χρόνια έκανε τα πρώτα του βήματα στον Άγιο Κοσμά, ως προπονητής φυσικά, στη σπουδαία Γλυφάδα τότε που κυνηγούσε τον Ολυμπιακό στα πρωταθλήματα (πήρε ένα στα χαρτιά ο ΑΝΟΓ το 1995).
Δίπλα στον Βίκτορ. Τον «μεγάλο» προπονητή τότε της Γλυφάδας που είχε έρθει από την πρώην Σοβιετική Ένωση και άλλαξε πολλά στον Όμιλο, ο Παναγιώτης Βελέντζας, ο αγαπημένος Πανούλης όλων των παιδιών, έμαθε πολλά αλλά ποτέ δεν ξέχασε από που ξεκίνησε…
Δεν είχε το μυαλό του μόνο στη «βιτρίνα» του ΑΝΟΓ. Δεν κοιτούσε μόνο τον Δημήτρη Μαγγανά και τη Μαριάννα Λυμπερτά για παράδειγμα, αλλά είχε στραμμένη την προσοχή του πάντα στα «μικρά» δελφίνια της Γλυφάδας που μεγάλωσαν και πρόσφεραν στη συνέχεια αρκετά στον σύλλογο. Δούλεψε μαζί τους, μίλησε μαζί τους και κάποια κατάφερε να τα κρατήσει στον χώρο ενώ ακόμη και εκείνα που σταμάτησαν να…μετράνε πλακάκια, ποτέ δεν το ξέχασαν.
Εκείνος αποχώρησε, έκανε το…αγροτικό σε αρκετούς συλλόγους. Όπου κι αν εργάστηκε άφησε έργο ενώ ποτέ δεν σταμάτησε να διαβάζει, να μελετάει και να γίνεται καλύτερος.
Μετρ της ψυχολογίας από τα πρώτα χρόνια της προπονητικής του καριέρας, πήρε τον Απόστολο Χρήστου στα χέρια του και τον…απογείωσε. Οι δυο τους μπορούν να δώσουν πολλά. Πρέπει η πολιτεία, η ομοσπονδία και η χώρα να τους δώσει όλα τα «όπλα» για το Παρίσι και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει κάποια πράγματα προς το καλύτερο αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Όχι μόνο για τον Παναγιώτη Βελέντζα και τον Απόστολο Χρήστου αλλά και τους άλλους Έλληνες προπονητές, αθλητές και Συλλόγους της Ελλάδας.
