Μάνι Πακιάο: Η επιστροφή στο ρινγκ και η προειδοποίηση του Ρέι Λέοναρντ

Η απόφαση του Μάνι Πακιάο να επιστρέψει στο ρινγκ στα 46 του για να αντιμετωπίσει τον Μάριο Μπάριος στις 19 Ιουλίου μοιάζει λιγότερο με αγωνιστική επιλογή και περισσότερο με υπαρξιακή πρόκληση. Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας θρύλος κοιτάζει πίσω, προς το ρινγκ που τον ανέδειξε, όμως σε αυτή την ηλικία, με 72 επαγγελματικούς αγώνες και οκτώ παγκόσμιους τίτλους σε ισάριθμες κατηγορίες στην πλάτη του, η ερώτηση δεν είναι αν μπορεί να επιστρέψει, αλλά γιατί.

Η περίπτωση θυμίζει τον «Σούγκαρ» Ρέι Λέοναρντ, που το 1987 επανεμφανίστηκε απέναντι στον Μάρβελους Μάρβιν Χάγκλερ έπειτα από πενταετή απουσία. Εκείνος ήταν 30. Ο Πακιάο είναι 46. Και σε αυτό το άθλημα, το σώμα δεν συγχωρεί.

Ο αντίπαλος δεν είναι ο Μπάριος, έστω κι αν πρόκειται για τον εν ενεργεία πρωταθλητή WBC, έναν 30χρονο μαχητή με άρτιο ρεκόρ και τη φυσική φρεσκάδα με το μέρος του. Ο πραγματικός αντίπαλος λέγεται χρόνος. Ο χρόνος που διαβρώνει τη δύναμη, μπερδεύει τα αντανακλαστικά και σε καλεί να μετρήσεις όχι μόνο τα χτυπήματα που δίνεις, αλλά κι εκείνα που δέχεσαι. «Η επιστροφή στο ρινγκ δεν είναι σαν το ποδήλατο», λέει ο Λέοναρντ. Και ξέρει τι λέει.

Ο Πακιάο παραμένει, ακόμη και σήμερα, στη θέση Νο. 5 της WBC στα 147 lbs, παρά την πενταετή απουσία του από το άθλημα. Αλλά αυτό δεν λέει πολλά. Από το 2021 δεν έχει παίξει ούτε έναν γύρο σπαρινγκ, δεν έχει δοκιμάσει το σώμα του σε κανονικές συνθήκες, δεν έχει περάσει τις δοκιμασίες που διαμορφώνουν έναν αθλητή έτοιμο να μπει στο ρινγκ. Και όμως, μπαίνει.

Είναι ο εγωισμός του μαχητή; Είναι η ανεκπλήρωτη δίψα για ακόμη μία «τελευταία» παράσταση; Είναι η ανάγκη για χρήματα, μετά την ανεπιτυχή πολιτική εκστρατεία του στις Φιλιππίνες; Ή μήπως είναι, όπως σημείωσε με καυστικότητα ο ρεπόρτερ Αλ Μεντόζα, η άρνηση αποδοχής του τέλους; Ό,τι κι αν ισχύει, ο κίνδυνος δεν είναι μεταφορικός. Είναι πραγματικός. Δεν είναι ρίσκο της φήμης, είναι ρίσκο της υγείας.

Ο Πακιάο δεν έχει τίποτα να αποδείξει σε κανέναν. Έχει ήδη γράψει ιστορία. Κι όμως, μοιάζει έτοιμος να την ξαναπαίξει στα ζάρια, όχι από αλαζονεία, αλλά από το ακατανίκητο κάλεσμα της μάχης. Αυτό που ο Λέοναρντ ονομάζει «εσωτερική φωτιά». Αλλά η φωτιά... καίει και δεν κάνει διακρίσεις. Ή απλούστερα, ο Πακιάο επιστρέφει γιατί... «είναι πολλά τα λεφτά, Άρη».

Ο κόσμος θα γεμίσει το «MGM Grand», γιατί η ιδέα του να παρακολουθήσεις ξανά έναν πυγμαχικό θρύλο όπως είναι ο Πακιάο είναι συναρπαστική. Η πραγματικότητα, όμως, θα παιχτεί μέσα στα σχοινιά. Και εκεί δεν υπάρχουν χειροκροτήματα, παρά μόνο γροθιές...