Ολυμπιακός: Ελ Αραμπί, ο κίλερ της δεκαετίας!

Από πολύ νωρίς υποστήριζα ότι ο Ελ Αραμπί δεν έχει καμία σχέση με τον Γκερέρο, ότι αυτός πρέπει να παίζει, και ότι είναι μίξη Τζιμπούρ-Αναστόπουλου!

Επειδή έχω την τύχη να μιλάω με παλιούς μεγάλους παίκτες του Ολυμπιακού, ξέρω τι λένε οφ δε ρέκορντ, και γνωρίζω την προσωπικότητα, τη νοοτροπία.

O Ελ Αραμπί είναι ο σέντερ φορ που βλέπει το τέρμα τεράστιο. Ο Ποντένσε είναι ο παίκτης που μπορεί να τα κάνει όλα, να θυμίσει Μέσι, αλλά βλέπει το τέρμα δακτυλήθρα. Μπαφιάσαμε με τέτοια σκηνικά πέρσι και πρόπερσι.

Ο Ελ Αραμπί έχει την προσωπικότητα του κίλερ. Έχει τη νοοτροπία Αναστόπουλου «γατάκια, εγώ θα καθαρίσω». Το βλέπεις στο ύφος του πώς το απολαμβάνει. Έχει την ηρεμία του Αλεξανδρή, του ψυχρού δολοφόνου. Έχει την«αλητεία» του Τζιμπούρ. Ξέρει και μπάλα. Έχει το φιλότιμο και τον ενθουσιασμό του Υβ. Είναι ο τύπος που κάνει τα δύσκολα εύκολα.

Αν προσέξετε τα γκολ που βάζει φαίνονται κάποια εύκολα, αλλά είναι όλα προσωπικές γκολάρες που τις κάνει να φαίνονται εύκολες. Ειδικά οι κεφαλιές του είναι δολοφονικές. Αυτός τις κάνει να φαίνονται εύκολες με την κλάση του.

Όπως τα έκανε εύκολα να φαίνονται ο Μήτρογλου, ο Αναστόπουλος, ο Αλεξανδρής, ο Σιδέρης.

Μεγάλοι παίκτες του παρελθόντος μού έλεγαν συνεχώς ότι ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια δεν είχε επιθετικό αντάξιο της φανέλας του. Ούτε ο Γκερέρο ήταν τέτοιος, ούτε ο Χασάν, ούτε ο Ανσαριφάρντ, για να μην πω άλλα ονόματα πολύ χειρότερα που φόρεσαν τη φανέλα, πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Ο Ολυμπιακός πονούσε πολύ στο σέντερ φορ. Όταν σου βγαίνει 4 χρόνια ο Φορτούνης συνεχώς πρώτος και δεύτερος σκόρερ, τα λέει όλα. Η μπροστινή γραμμή δεν σκοράριζε όσο έπρεπε. Δεινοπαθούσε η ομάδα.

Ο Ελ Αραμπί είναι ο καλύτερος σέντερ φορ στον Ολυμπιακό της τελευταίας δεκαετίας! Δεν είναι μόνο οι αριθμοί, το πόσο εύκολα στέλνει τη μπάλα στα δύχτια ανά ποσοστό των προσπαθειών που παίρνει, και το πόσα πολλά γκολ έχει βάλει ανά τον αριθμό των ματς που έχει παίξει. Τα είχε και στην Αραβία αυτά, πιο πολλά γκολ έβαζε από τον αριθμό των αγώνων που είχε παίξει εκεί για τρία χρόνια!

Όμως κάποιες φορές οι αριθμοί δεν λένε όλη την αλήθεια. Ο Πάντελιτς λόγου χάρη είχε φοβερό ποσοστό γκολ ανά τελική προσπάθεια, αλλά του έλειπαν πράγματα για να είναι ο βασικός σέντερ φορ στον Ολυμπιακό. Ο Μήτρογλου επίσης έβαζε πολλά γκολ ανά αγώνες που έπαιζε, αλλά κι εκείνου του έλειπαν στοιχεία.

Ο Ελ Αραμπί τα έχει όλα. Έχει ταχύτητα, ξέρει μπάλα, είναι γκολτζής, ξέρει πότε θα ξεπεταχτεί, πού θα βάλει το κεφάλι, πώς θα πλασάρει, και έχει τη φάτσα του νικητή. Έχει την έκφραση της αυτοπεποίθησης που τη βλέπεις σε κάθε έναν που είναι αστέρι στη δουλειά του, όποια δουλειά και αν είναι αυτή. Δεν χρειάζεται να προσπαθεί πολύ. Έχει το άστρο πάνω από το κεφάλι του, είναι το ταλέντο με το οποίο γεννιέσαι όπως έλεγε ο Θόδωρος Νικολαΐδης. Γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Τέτοιο σέντερ φορ ο Ολυμπιακός χρειάζεται, όχι μετριότητες.

Ο Ολυμπιακός ως σύλλογος και να με συγχωρείτε αν κάνω λάθος, καθορίζεται από την μπροστινή γραμμή του. Είναι η φύση του συλλόγου επιθετική, ο πιο πολιτιτλούχος σύλλογος στην Ελλάδα. Είναι το χρώμα του συλλόγου επίσης τέτοιο, χρώμα του πάθους, της ζωντάνιας. Είναι ο σύλλογος του γκολ. Έγιναν μεγάλα λάθη στο παρελθόν, ένα μόνο θα πω: Δεν μπορείς να έχεις τη μπροστινή γραμμή που είχες πέρσι, και να δίνονται τρελά λεφτά για τον παλαίμαχο Τουρέ στη θέση του κέντρου που ο Ολυμπιακός δεν είχε πρόβλημα. Κάθε χρόνο αυτή η ομάδα πρέπει να ξεκινάει από το να έχει τους καλύτερους επιθετικούς.

Είναι ο σύλλογος του Βάζου, του Υφαντή, του Σιδέρη, του Γιούτσου, του Υβ, του Κρητικόπουλου, του Γαλάκου, του Αναστόπουλου, του Αλεξανδρή, του Τζιοβάνι, του Κοβάσεβιτς, του Μιραλάς, του Τζιμπούρ, του Μήτρογλου.

Στο ποδόσφαιρο πολλά έχουν αλλάξει, αλλά λόγω «γεωγραφίας» ένα πράγμα δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ: Μετράει ο σέντερ φορ γιατί παίζει πιο κοντά από όλους στο αντίπαλο τέρμα. Αν κάνει τα δύσκολα εύκολα όπως ο Ελ Αραμπί, έχεις περισσότερες πιθανότητες για τη νίκη. Λεφτά δίνονται στον Ολυμπιακό. Άλλες φορές δεν μοιράζονταν όπως έπρεπε. Αυτό το καλοκαίρι δόθηκε μεγάλο συμβόλαιο στον Ελ Αραμπί και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε.

Οι επιθετικοί αξίζουν να είναι οι πιο ακριβοπληρωμένοι σε ένα μεγάλο σύλλογο όπως ο Ολυμπιακός που ζει με το γκολ και πεθαίνει με το γκολ. Τα προηγούμενα 2 χρόνια οι σέντερ φορ του Ολυμπιακού όχι μόνο δεν ήταν οι πιο ακριβοπληρωμένοι, αλλά φαίνονταν «μπαλώματα», μεσαίας κλάσης. Δείτε τη φάτσα του Ελ Αραμπί, το στιλ, τα μάτια, το χαμόγελο, και θυμηθείτε τη σφιγμένη ανέκφραστη φάτσα του Χασάν. Από τη μία ο τύπος που το έχει -σε όποια δουλειά και αν κάνει- και από την άλλη ο τύπος που είναι γεμάτος ερωτηματικά. Ο σέντερ φορ στο ποδόσφαιρο δεν πρέπει να έχει αμφιβολίες και ερωτηματικά.

Ο Ελ Αραμπί είναι ο καλύτερος σέντερ φορ που βλέπω στον Ολυμπιακό την τελευταία δεκαετία. Αμέσως μετά που σταμάτησε ο Κοβάσεβιτς. Υπολογίζω τον Μιραλάς ως εξτρέμ.

11 γκολ ο Χασάν πέρσι και 6 ο Γκερέρο, οι δύο σέντερ φορ του Ολυμπιακού. Σύνολο 17 σε όλο το πρωτάθλημα. Ο Ελ Αραμπί μόνος του φέτος θα τους ξεπεράσει και τους δύο μαζί για πλάκα! Έχει φτάσει τα 13 γκολ αρχή Γενάρη. Και δεν έχει παίξει όλα τα ματς, έτρωγε πάγκο...

Δεν κοιτάω όμως μόνο τους αριθμούς. Θυμηθείτε τα πατήματα του Χασάν και συγκρίνετε με τα πατήματα του Ελ Αραμπί. Όταν πατούσε κι έτρεχε ο Χασάν αισθανόμουν αβεβαιότητα, σαν να γλίστραγε ο αγωνιστικός χώρος. Όταν πατάει και τρέχει ο Ελ Αραμπί αισθάνομαι λες και είναι καγκουρό, πάνθηρας, η επιτομή της σιγουριάς σε παίκτη που κινείται στην περιοχή.

Όποιος γνωρίζει τον Αλεξανδρή, και ειδικά την εποχή που έπαιζε, ξέρει ότι δεν αγχωνόταν ποτέ. Όποιος γνωρίζει τον Αναστόπουλο, ξέρει ότι δεν αγχωνόταν. Τη ζήταγε την πίεση, του άρεσε. Έτσι ήταν και ο Γαλάκος. Ο Γαλάκος έχει βγάλει προς τα έξω τα τελευταία χρόνια μία ευγένεια, αλλά ως παίκτης του Ολυμπιακού ήταν σκληρός και βρομόστομος! Σκληρός ήταν και ο Υβ και ο Σιδέρης, ο δε Υφαντής ήταν πολύ εγωιστής, με μεγάλη αυτοπεποίθηση. Ο σέντερ φορ δεν μπορεί να είναι γατάκι στον χαρακτήρα.

Ο Ελ Αραμπί είναι ο τύπος που θα μπορούσε να παίξει τον Τζέιμς Μποντ, έχει την αυτοπεποίθηση, την ικανότητα, την άνεση, την ταχύτητα, την αποτελεσματικότητα σε αυτό που κάνει. Είναι ξύπνιος και το ξέρει.

Και γκολ σε όλα τα ματς Champions League που έχει παίξει, 4 παρακαλώ, στο υψηλότερο επίπεδο δηλαδή. Και με ακυρωμένα γκολ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Τα αξίζει τα πολλά λεφτά που παίρνει.