Η δεύτερη ευκαιρία

Όπως στη ζωή έτσι και στο ποδόσφαιρο οι παίκτες αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία για να αποδείξουν ότι δεν ξόφλησαν αλλά ότι είναι ακόμη εδώ, έτοιμοι να ανταποκριθούν στις καινούργιες προκλήσεις της καριέρα τους. Ο Γιάννης Φετφατζίδης είναι το πιο πρόσφατο (και πιο φωτεινό) παράδειγμα.

Στα 19 του έπαιξε στον Ολυμπιακό και μάλιστα τόσο καλά που βαφτίστηκε (βιαστικά είναι αλήθεια) «ο Έλληνας Μέσι». Η δημοτικότητά του έφτασε στο απόγειό της τη βραδιά που πέτυχε στο «Βελοντρόμ» το γκολ της νίκης επί της Μαρσέιγ για το Τσάμπιονς Λιγκ 2011-12.

Οι εμφανίσεις του με τον Ολυμπιακό του άνοιξαν την πόρτα της Εθνικής. Στα 20 του χρόνια ήταν κιόλας διεθνής και το μέλλον του διαγραφόταν λαμπρό. Ως νέος έκανε όνειρα πολλά. Το πρώτο: να παίξει στο εξωτερικό. Όταν η Τζένοα του πρόσφερε αυτή την ευκαιρία, την άρπαξε από τα μαλλιά.

Ολυμπιακός, Εθνική, εξωτερικό. Μέσα σε τέσσερα χρόνια είχε ανέβει όλα τα σκαλιά και ήταν ακόμη 23 χρονών. Η συνέχεια, ωστόσο, δεν ήταν αυτή που περίμενε. Στην Ιταλία έμεινε δυο χρόνια, παίζοντας για έξι μήνες δανεικός στην Κιέβο. Δεν ήταν ευχαριστημένος, ήθελε να φύγει. Και τότε έκανε τη λάθος κίνηση στην καριέρα του. Πήγε να παίξει μπάλα στη Σαουδική Αραβία…

Ο λόγος προφανής. Τα χρήματα όμως που του πρόσφερε η Αλ Αχλί κατάφεραν να τον αποπροσανατολίσουν, τον έκαναν να χάσει το δρόμο του. Τα τρία χρόνια μακριά από την Ευρώπη -ακόμη χειρότερα στην υπανάπτυκτη ποδοσφαιρικά Ασία- πήγαν πίσω την καριέρα του και ναρκοθέτησαν το μέλλον του.

Όλοι κάνουμε λάθη. Είτε επειδή δεν εκτιμάμε σωστά τις καταστάσεις, είτε γιατί παρασυρόμαστε από το ωραίο και το εφήμερο, είτε γιατί δεν έχουμε την ψυχική ή σωματική δύναμη για να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία που μας παρουσιάζεται, είτε επειδή δεν είμαστε αρκετά ώριμοι για να το συνειδητοποιήσουμε.

Τότε είναι που αναζητούμε τη δεύτερη ευκαιρία. Ευτυχώς η ζωή χαρίζει απλόχερα δεύτερες ευκαιρίες. Φτάνει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για να την «αρπάξουμε». Στην περίπτωση του Φετφατζίδη η ευκαιρία παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 2018 όταν του έκανε πρόταση ο Ολυμπιακός.

Σε αυτή τη φάση της καριέρας του, η επιστροφή στο λιμάνι φάνταζε καλύτερη κι από επιστροφή στην Ιθάκη. Στα 28 του χρόνια πια, κατασταλαγμένος ποδοσφαιρικά και πνευματικά και σε οικείο περιβάλλον, ετοιμάστηκε για την επανεκκίνηση στην καριέρα του.

Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν καλά. Το μπες-βγες στην ενδεκάδα τραυμάτισε την αυτοπεποίθησή του –που ποτέ δεν ήταν τεράστια απέναντι στο τέρμα- και όταν στον ντέρμπι του Οκτωβρίου με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ έχασε εκείνο το άχαστο στις καθυστερήσεις, ήρθε η καταστροφή…

Στοχοποιήθηκε, λοιδορήθηκε, απομονώθηκε και στο τέλος «εκδιώχθηκε». Αντί για τρία χρόνια που προέβλεπε το συμβόλαιο του, έμεινε λίγους μήνες στον Ολυμπιακό και τον Ιανουάριο βγήκε στην προσφυγιά. Ευτυχώς, για τον ίδιο και το ελληνικό ποδόσφαιρο, τον «περιμάζεψε» ο Άρης, που του έδωσε την πραγματική δεύτερη ευκαιρία που περίμενε.

Χρειάστηκε λίγο χρόνο για να βρει τα πατήματά του, για να ανακτήσει ξανά τον έλεγχο και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Από τη στιγμή που έγινε κύριος του εαυτού του και η ομάδα του έδειξε εμπιστοσύνη στα γήπεδα της Σούπερ Λιγκ εμφανίστηκε ο παλιός γνωστός Φετφατζίδης.

Στο φετινό πρωτάθλημα «βγάζει μάτια» μετρώντας ήδη δυο γκολ και έξι ασίστ (τόσες δεν είχε ούτε στα ντουζένια του με τον Ολυμπιακό) ενώ στα 29 του χρόνια ξανάγινε μέλος της εθνικής ομάδας, δείχνοντας σε όλους πώς όποιος θέλει πολύ να αλλάξει τη ζωή του τα καταφέρνει –έστω και με τη δεύτερη ευκαιρία...